Καταλαβαίνοντας ο Παναγιώτης τι είδους φυλακή τον περιμένει πέταξε σαν το πουλί προς την ελευθερία. Δυστυχώς άλλοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί
Πρόλογος «Αντιαιρετικού»: Πιστεύουμε πως όσο σημαντικά είναι τα άρθρα που δημοσιεύουμε για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά αποκαλύπτοντας τα ψεύδη, τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις τους, με σκοπό την ενημέρωση και προφύλαξη των πιστών απ’ αυτούς, εξίσου σημαντικά είναι και τα άρθρα που περιέχουν προσωπικές μαρτυρίες σε σχέση με αυτούς. Μια τέτοια προσωπική μαρτυρία δημοσιεύουμε και σήμερα από ένα παραλίγο θύμα της «Σκοπιάς» που διαμένει στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, τον Παναγιώτη. Αξίζει να σημειώσουμε δύο πράγματα από την εξομολόγηση – μαρτυρία του Παναγιώτη.Πρώτον, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο ιερέας να στέκεται στο ύψος του λειτουργήματός του και να είναι ενημερωμένος για τις αιρέσεις και ιδιαίτερα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί ένας αδιάφορος ιερέας οδήγησε τον Παναγιώτη στην απομάκρυνσή του από την αλήθεια της Ορθοδοξίας και στην περιπλάνησή του στις διάφορες αιρέσεις και στην αθεΐα αλλά και ένας ενημερωμένος και συνειδητός ιερέας τον οδήγησε πάλι στην αγκαλιά της Εκκλησίας μας. Δεύτερονκρατήσαμε τα αληθινά ονόματα των διαφόρων προσώπων που αναφέρονται στην εξομολόγηση – μαρτυρία του Παναγιώτη. Ειδικά ο Μάρτυρας του Ιεχωβά κ. Γιώργοςπου αναφέρεται σ’ αυτή και έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην παραλίγο μεταστροφή του Παναγιώτη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι ο γνωστός κ. Γιώργος που έχει συμμετάσχει με εκατοντάδες σχόλια στους διαλόγους που έχουν διεξαχθεί στα άρθρα του «Αντιαιρετικού» και αφορούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ομοίως και ο Παναγιώτης έχει συμμετάσχει σε κάποιους από αυτούς με αντίστοιχα δικά του σχόλια που οδήγησαν τον κ. Γιώργο σε φοβερό μένος εναντίον του και σε υβριστικά και προσβλητικάσχόλια για το πρόσωπό του – εξαιτίας της χαμηλής μόρφωσης του Παναγιώτη – παρά τις νηφάλιες και ήρεμες ανταπαντήσεις του Παναγιώτη. Ελπίζουμε πως η προσωπική μαρτυρία του Παναγιώτη θα βοηθήσει πολλούς να μην πέσουν θύματα στην σκλαβιά της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά» και γίνουν ισόβιοι αμισθί πλασιέ των έντυπων προϊόντων της. Οι επισημάνσεις στο άρθρο είναι δικές μας.
Ακολουθεί η εξομολόγηση – μαρτυρία του Παναγιώτη:
«Καλησπέρα Χρήστο.
Λοιπόν, σήμερα βρήκα χρόνο να καθίσω να σου γράψω για το πώς έγινε και μπλέχτηκα με τους Ιεχωβάδες.
Σε ηλικία περίπου 15 – 16 ετών συναντήθηκα με τον Κώστα που σου έχω πει στο ίδιο σχολείο. Συμμαθητές και στο ίδιο θρανίο. Νωρίς, νωρίς μου αποκάλυψε την πίστη του και την άποψή του για το σταυρό που φορούσα.Αξίζει να σου πω, πως εγώ ήμουν παιδί της εκκλησίας, σχεδόν κάθε Κυριακή εκκλησιαζόμουν.
Ο Κώστας λοιπόν, μου μιλούσε για Αγία Γραφή και εδάφια, από τα οποία εγώ δεν είχα ίχνος ιδέας. Αγία Γραφή στο σπίτι είχα και διάβαζα, την Καινή Διαθήκη του Τρεμπέλα, έχει σημασία που στο αναφέρω. Όσα ισχυριζόμουν για την πίστη μου, δε μπορούσα να τα αποδείξω. Εκείνος όμως για ότι μου έλεγε είχε και το ανάλογο εδάφιο. Μη στα πολυλογώ, η πίστη μου κλονίσθηκε. Πάλι πήγαινα στην εκκλησία αλλά πλέον είχαν μπει στο μυαλό ερωτηματικά. Πλησίασα τον τότε Ιερέα μας, τον ρώτησα κάτι για την Αγία Τριάδα, μου είπε ε, κάπου εκεί το λέει, ψάξε…
Σιγά, σιγά δίχως να το έχω καταλάβει, είχα απομακρυνθεί από την εκκλησία και άρχισα να αφιερώνω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου, στην κιθάρα που προσπαθούσα να μάθω. Ήρθε ο καιρός του στρατού. Ήρθα στην Ελλάδα υπηρέτησα και έμεινα κιόλας γιατί ήθελα να ζήσω στην πατρίδα μου που λάτρευα. Στην Ελλάδα έμεινα 10 χρόνια ακριβώς, 1997 – 2007. Σε αυτά τα 10 χρόνια έψαχνα για την αλήθεια του Θεού. Οι αμαρτίες των παπάδων δικαίωναν καθημερινά τον φίλο μου που άφησα στη Γερμανία. Οπότε ήμουν σίγουρος πως η ορθοδοξία ζέχνει.
Τότε από το ραδιόφωνο, γνώρισα τουςΠεντηκοστιανούς οι οποίοι νόμιζα πως ήταν Ιερείς και τους άκουγα με πολύ θαυμασμό και για αρκετό καιρό.
Κάποια στιγμή πήρα τηλέφωνο στο σταθμό να ρωτήσω κάτι. Δε θυμάμαι ακριβώς τώρα να σου πω. Εκεί μου αποκάλυψε η τηλεφωνήτρια ότι δεν πρόκειται για Ιερείς αλλά για την αποστολική εκκλησία της πεντηκοστής. Θέλησα να τους γνωρίσω. Πήγα, και έκανα μαζί τους μαθήματα για λίγο καιρό. Δε πρόλαβα να τα μάθω όλα για αυτούς. Δε ξέρω, πάντως κάτι δε μου κόλλαγε σε αυτούς.
Αυτή η φασαρία που δημιουργούσαν κατά την ώρα της προσευχής τους, ώρες – ώρες με τρόμαζε.
Με έκανε να αισθάνομαι αφιλόξενα και αισθανόμουν μέσα μου ότι όλο αυτό το σκηνικό δεν μπορεί να προέρχεται από τον Χριστό.
Σκεπτόμουν, έτσι έκαναν άραγε και οι Απόστολοι;
Ξαφνικά πεταγόταν κάποιος και έλεγε κάτι "ασυναρτησίες" που κανένας δεν καταλάβαινε τι ήταν.. λέξεις και προτάσεις δίχως νόημα.
..και όταν ρώτησα μου είπαν ότι μιλάνε ξένες γλώσσες επειδή έχουν βαπτιστεί με το Πνεύμα το Άγιο.
Τους πίστεψα χωρίς καμία επιφύλαξη!
Τελικά δεν κατάφεραν να με πείσουν.
Από τη φύση μου είμαι πάρα πολύ παρατηρητικός.
Παρατήρησα στη συνέχεια ότι κάποιες λέξεις από αυτές που τάχα τους μίλαγε το Πνεύμα το Άγιο ήταν ίδιες.
Ακόμα σήμερα θυμάμαι μια λέξη που έμοιαζε κάπως έτσι: "Σάνταγιαμάγιαρα".
Κάθε φορά που κάποιος έκανε ότι προφητεύει, αυτή τη λέξη έλεγε, και όταν ρώτησα τι σημαίνει αυτό;
Μου απάντησαν ξανά ότι είναι ξένες γλώσσες. Κανείς δεν ήξερε.
Κάπως έτσι με έδιωξαν κι αυτοί από τις συναθροίσεις τους.
Είπα στον εαυτό μου: "Παναγιώτη πάμε να φύγουμε από εδώ, λάθος πόρτα χτυπήσαμε ξανά.."
Άρχισα να ψάχνω για Ιερέα μορφωμένο που να μπορεί να με καθοδηγήσει. Όμως ξέρεις τώρα πως είναι η Αθήνα. Ποτέ κανείς δε προλάβαινε για μένα. Οπότε το έριξα για ένα διάστημα και στην Αθεΐα. Δεν υπάρχει τίποτα έλεγα όλα μια σύμπτωση είναι και όλα εγκεφαλικά. Είχα βρει και έναν άθεο ο οποίος με ΄΄έβαζε΄΄ σε δρόμο.
Το 2007 επέστρεψα στη Γερμανία μετά από πολλά επαγγελματικά χαστούκια που δέχτηκα από τους πατριώτες μου, έχοντας κι ένα διαζύγιο στην πλάτη.
Η ιστορία άρχισε να γράφεται ξανά από την αρχή. Βρήκα το φίλο μου το Κώστα αρχίσαμε να κάνουμε πολύ παρέα και μου γνώρισε και το Γιώργο τον πρωταγωνιστή της σελίδας μας. Με το Γιώργο άρχισα να κάνω μαθήματα και προετοίμαζα τους γονείς μου ότι πρόκειται να αλλάξω θρησκεία οι οποίοι δεν τους πείραζε και ιδιαίτερα γιατί τα χρόνια που έλλειπα εγώ στην Ελλάδα, οι γονείς μου διατηρούσαν πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς του Κώστα. Οπότε είχαν πολύ καλή γνώμη για τους Ιεχωβάδες.
Έμαθα όμως ότι εδώ στο Ντόρτμουντ έχει έρθει ένας καινούριος Ιερέας ο οποίος είναι και μορφωμένος. Όλοι το έλεγαν αυτό.Μισό χρόνο εγώ με τους Ιεχωβάδες είχα γίνει ένας μισό-Ιεχωβάς. Μέχρι και τσάντα έχω που μου χάρισε ο Γιώργος για να βάζω μέσα τα περιοδικά. Την κρατώ σουβενίρ.
“Τώρα λέω θα πάω να βρω τον παπά” (ο σημερινός Πνευματικός μου).
“Γιατί;” Με ρωτάει ο Γιώργος.
“Γιατί πρέπει να ζητήσω πίσω τα χρόνια μου που πήγαν χαμένα 30 χρόνια μες το ψέμα.”
“Μη πας.” Μου είπε.
“Όπα! Είπα μέσα μου, γιατί δε θέλει να πάω;”
“Μα γιατί” τον ρωτάω ξανά.
“Γιατί δε ξέρεις τι όπλα θα έχει” μου λέει.
“Θα πάω να τα μάθω” του λέω.
“Καλά” μου λέει, “πήγαινε αφού επιμένεις. Πάντως εγώ σου λέω πως δεν είσαι έτοιμος να τον αντιμετωπίσεις. Κάτσε πρώτα ένα χρόνο, να μάθεις καλά και μετά πας.”
“Όχι!” Του λέω, “εγώ θα πάω τώρα.”
Και Χρήστο, πήγα.
Πού να ήξερα όμως πως θα συναντήσω ένα ιερέα αντιαιρετικό;
Με έβαλε στο μάτι, με την καλή έννοια. Με πλησίασε και μιλήσαμε και τετ α τετ. Αφιέρωσε αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο του για να μου εξηγήσει την πλάνη των Ιεχωβάδων. Μέχρι που μου γνώρισε τον Αλεβιζόπουλο. Μου δάνεισε το 1 τόμο και τρελάθηκα με αυτά που διάβασα.
Από εκεί και πέρα αγαπητέ Χρήστο, ξεκίνησε και το δικό μου αντιαιρετικό έργο.
Δε ξέρω πως σου φάνηκε η ιστορία μου. Πάντως εγώ ευχαριστώ το Θεό που άκουσε τις προσευχές μου και με οδήγησε.
Υπήρξαν, νύχτες που προσευχόμουν σε δύο Θεούς.
Μια στον Τριαδικό Θεό και μετά στον Ιεχωβά. Όποιος είναι ζωντανός και με ακούει έλεγα, ας με οδηγήσει.
Και σήμερα είμαι ένας Χριστιανός Ορθόδοξος όχι στην ταυτότητα μονάχα.
Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε πριν μια εβδομάδα. Μια κοπέλα μου έφερε από ένα μοναστήρι την Καινή Διαθήκη του Τρεμπέλα που είχα χάσει εδώ και 12 – 13 χρόνια πάνω κάτω. Η ιστορία λοιπόν ξαναρχίζει.
Μετά από πολλούς μήνες ξαναβρήκα τον φίλο μου Κώστα (Μάρτυρας του Ιεχωβά), αυτόν δηλαδή που κλόνισε την πίστη μου στη εφηβεία λέγοντάς μου "ερευνάτε τις γραφές και όχι πίστευε και μη ερεύνα".
"Φίλε Κώστα" του είπα - "ερεύνησα και ήρθα να σου πω όλα όσα έμαθα για την Οργάνωση".
Του είπα για τα πάντα - για όλα όσα έμαθα.
Ακόμη και αυτό : "Ότι υπήρξαν νύχτες που προσευχόμουν σε δύο Θεούς.
Μια στον Τριαδικό Θεό και μετά στον Ιεχωβά. Όποιος είναι ζωντανός και με ακούει, ας με οδηγήσει".

Περίμενα τουλάχιστον να μου πει: "Παναγιώτη αυτά που λες ότι έμαθες για την Οργάνωση είναι συκοφαντικά.
Χωρίς να έχεις αποδείξεις όμως πώς τολμάς να μας κατηγορείς τόσο;"

Κι όμως δεν αντέδρασε ΚΑΘΟΛΟΥ..!!!

Ξέρεις ποια ήταν η απάντησή του;

Όχι μόνο δεν μπήκε στον κόπο να μου αποδείξει ότι όλα αυτά είναι συκοφαντίες αλλά επιπλέον μου είπε:

"χαίρομαι που ξέρω ότι έστω για μερικά βράδια χάρισες χαρά στο Ιεχωβά με τις προσευχές σου".
Αρκετά σε κούρασα αγαπητέ Χρήστο, τώρα ξέρεις κι εσύ αρκετά πράγματα για μένα.
Σε αφήνω να ξεκουραστείς.
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης.»


0 Comments:

Post a Comment