Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.


Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:



"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"



Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! "


Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ....

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.


Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες..

Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.

Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*.

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......


ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:

Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας..!

όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!

είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!

ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!

είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος.

Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ.

Εμείς είμαστε τα ποντικάκια..

Εμείς όμως είμαστε και οι κότες..

Εμείς και τα γουρούνια.

Εμείς και τα βόδια.


ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ.

Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.


http://anaplastiki.blogspot.com/2010/05/blog-post_2296.html

Θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος-50 (περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ)



Έχουμε αναλύσει πολλές φορές τη σύγχυση η οποία ταυτίζει τον μορφωμένο με τον εγγράμματο, αυτόν που έχει σπουδάσει.

Αυτή η αντίληψη, άκρως καθεστωτική, απλώς περιφρουρεί τα στεγανά της ελίτ, περιορίζει τη μόρφωση στην παραγωγή και στην κατανάλωση ευρυμάθειας, βιβλίων, άρθρων, πινάκων, κινηματογραφικών ταινιών κ.λπ.


Η Μόρφωση, όμως (η πραγματική και η ανόθευτη από τις «συνταγές» της καθεστωτικής «Παιδείας»), είναι κάτι το πολύ ευρύτερο και βαθύτερο. Είναι όλα τα σύμβολα ταυτότητας και μαζικής μνήμης: οι μαρτυρίες αυτού που είμαστε, οι προφητείες της φαντασίας, οι καταγγελίες ενάντια σ' αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε και να υπάρχουμε. Είμαι μορφωμένος σημαίνει πως μπορώ να κατανοήσω με τις γνώσεις και την εμπειρία αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μου, σημαίνει ότι είμαι ενεργητικός πομπός και όχι παθητικός δέκτης κατανάλωσης τυπικών γνώσεων.

Η πραγματική Μόρφωση είναι θεμελιώδης κοινωνική λειτουργία. Και το στέρεο βάθρο αυτής της κοινωνικής λειτουργίας, δηλαδή ο θεμελιακός λίθος της Μόρφωσης, είναι: Όλα τα σύμβολα ταυτότητας και μαζικής μνήμης!

Η Ορθοδοξία για την ελληνική κοινωνία αποτελεί ένα ΒΙΩΜΕΝΟ σύμβολο ταυτότητας και μαζικής μνήμης.


Αυτό το κοινωνικό βίωμα, θεμελιακό στοιχείο ταυτότητας και μνήμης, προσπάθησαν να το καταστρέψουν με ποικίλους τρόπους:

α. Με το να το κάνουν μισητό οι εθνικόφρονες υστερίες, χούντες και όλες οι πατριδοκαπηλίες και οι έμποροι της ορθοδοξίας. Γνωστό είναι το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», των ποικίλων πολιτικών εμπόρων…

β). Με το να το καταστήσουν απωθητικό οι διαχειριστές και γραφειοκράτες της Εκκλησίας.

γ). Με το να του κηρύξουν ανελέητο πόλεμο οι «επαναστάτες» της φράσης και των ξύλινων ιδεολογημάτων: Από αστούς «προοδευτικούς», μέχρι όλων των ειδών τις ποικιλίες της «αριστεράς»: Ιδιαίτερα της σταλινογενούς…

δ). Με τη σημερινή συμμαχία όλων αυτών στην πολυμέτωπη νεοταξική, εθνομηδενιστική επίθεση ΣΥΝΟΛΙΚΑ εναντίον κάθε συμβόλου ταυτότητας και μαζικής μνήμης…

ΟΛΕΣ οι προσπάθειες, όλες οι μέθοδοι και τα μέσα απέτυχαν παταγωδώς.

Η ίδια τύχη επιφυλάσσεται και στο μέλλον: Θα αποτύχουν παταγωδώς, ακριβώς γιατί τα ΒΙΩΜΑΤΑ των κοινωνιών έχουν πολύ βαθιές ρίζες και δεν ξεριζώνονται.

Η Ορθοδοξία έχει σφραγίσει ανεξίτηλα το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, είναι βίωμα ταυτότητας και μνήμης μέσα στα κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας. Βρίσκεται παντού ριζωμένη: Μέχρι το τελευταίο χωριουδάκι και μέχρι τις κορυφές των βουνών.

Το μέγα πλήθος των Εκκλησιών και μοναστηριών, ένα δίκτυο ριζωμένο και διάσπαρτο παντού, στα πλέον απίθανα σημεία, δείχνει το πόσο ακατάλυτο «στοιχείο» της κοινωνικής, πνευματικής και πολιτισμικής ζωής μας είναι…

Θα σας διηγηθώ την προσωπική μου «μαρτυρία» για να φανεί πιο παραστατικά το βαθιά ριζωμένο αυτό σύμβολο της ταυτότητάς μας και της λαϊκής μνήμης μας.

Διαμορφώθηκα μέσα σε μια οικογένεια χωρίς «θρησκευτικά φρονήματα» και «Πίστη».

Ο πατέρας μου «σκληρός» κομμουνιστής, με πολύχρονες εξορίες, δραπετεύσεις και αντάρτης στην κατοχή.

Στα χρόνια της δημοτικής και γυμνασιακής μου εκπαίδευσης ο πατέρας μου ήταν ο πρωταγωνιστής και ο πρόεδρος ενός νέου χωριού της Δωρίδας. Το χωριό ήταν η Πεντάπολη, δίπλα στο Λιδωρίκι.

Είχε αφιερώσει όλο του το είναι στα κοινά και έκανε μεγάλο αγώνα για το κτίσιμο της Εκκλησίας του χωριού: Της Αγίας Σοφίας...

Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω τη ένθερμη αυτή στάση του που έβαζε σαν προτεραιότητα το κτίσιμο της Εκκλησίας.

Η έκπληξή μου ήταν ακόμα πιο μεγάλη όταν επέμενε να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και μας ξύπναγε στις μεγάλες γιορτές για να πάμε στις λειτουργίες (στη μνήμη μου ηχεί το «σήκω, χτύπησε η δεύτερη καμπάνα»).

Δεν άντεξα κάποτε και του είπα: «Μα αφού εσύ δε πιστεύεις, μας λες ότι δεν υπάρχει Θεός, ΓΙΑΤΙ μας πιέζεις να πάμε στις λειτουργίες»;

Μου απάντησε ήρεμα: «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός, αλλά η Εκκλησία είναι Πολιτισμός και Λαϊκή Συνείδηση»!!!

Δεν κατάλαβα τότε την απάντηση και ούτε έμεινα ικανοποιημένος. Έπρεπε να γεράσω για να καταλάβω εκείνα τα λόγια: Το Ορθόδοξο ΒΙΩΜΑ…

Ήρθα, στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου στην Αθήνα. Μπολιάστηκα με τα αριστερά ιδεολογήματα. Θεωρητικά αδιαφορούσα για την Εκκλησία, την αφόριζα σαν «θρησκόληπτος», αλλά πρακτικά πήγαινα στην Εκκλησία στις μεγάλες γιορτές!!!

Ούτε το γιατί ένιωθα την ανάγκη να πηγαίνω στην Εκκλησία, εγώ ο «θεωρητικά λεπτολόγος», ανέλυσα ποτέ. Ούτε, προσπάθησα να δώσω κάποια εξήγηση στον εαυτό μου το γιατί πήγαινα και τα παιδιά μου στον Επιτάφιο, στην Ανάσταση, στα Θεοφάνεια κ.λπ, αφού την απέρριπτα…

Ούτε, λοιπόν, μεγάλος, όταν πλέον ήμουν συνειδητός μαρξιστής, εξήγησα την «αντινομία» μου: Να ρίχνω «μύδρους» κούφιων, αφοριστικών, «αριστερών» ιδεολογημάτων κατά της Εκκλησίας, αλλά πρακτικά να συνεχίζω την «παράδοση» του πατέρα μου.

Έπρεπε να φτάσω στη δεκαετία του 1990 για να αρχίσω να αναλύω κάποια πράγματα πιο βαθιά και να απαλλάσσομαι από τις αγκυλώσεις στερεοτύπων.

Ο τεμαχισμός των Βαλκανίων και η ισοπέδωση της Σερβίας αποτέλεσαν το «σοκ» για να σκεφτώ ξανά και να ξαναμελετήσω πιο προσεκτικά τη μαρξιστική διαλεκτική.

Η μελέτη αυτή με οδήγησε σε τούτη την «ανακάλυψη»: Η Νέα Τάξη είχε βάλει στο στόχαστρο την Εκκλησία…

Τα άλλα πλέον είναι γνωστά μέσα από τα άπειρα κείμενα που έχουμε γράψει.

Αυτή ωστόσο, η «αποκάλυψη» με έφερε σε επαφή και με πολλούς ανθρώπους της Ορθοδοξίας στους οποίους πεισματικά γύριζα την πλάτη στα προηγούμενα χρόνια.

Αυτό μου προκάλεσε άλλο «σοκ»: Διαπίστωσα ότι ήταν βαθύτατοι γνώστες της παγκοσμιοποίησης και των μεγάλων απειλών. Μάλιστα ήταν πολύ πιο μπροστά από μένα το μαρξιστή θεωρητικό!!!

Άργησα, αλλά κατάλαβα πλέον τα λόγια του πατέρα μου.

Η Ορθοδοξία για την ελληνική κοινωνία αποτελεί ένα ΒΙΩΜΕΝΟ σύμβολο ταυτότητας και μαζικής μνήμης.

Δηλαδή θεμέλιο της Μόρφωσης…



http://www.antibaro.gr/node/1598



Η πρώτη βαθμίδα αμαρτίας είναι να κάνης το καλό, αλλά όχι με καλό τρόπο. Και ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει επτά περιπτώσεις κατά τις οποίες κάνοντας το καλό αμαρτάνουμε. Μία από αυτές είναι όταν κάνουμε το καλό, αλλά όχι με καλό σκοπό.
Στο παρακάτω άρθρο από το περιοδικό Εφημέριος, το οποίο φυλάσσει στο αρχείο του ο π. Αρσένιος Κομπούγιας, διαφαίνεται μια τέτοια περίπτωση, κατά την οποία ένας Ιερέας δεν είχε ζυγίσει τις προθέσεις του…
*
Ένας ιερεύς ζηλωτής με πλούσια δράσι είδε κάποτε ένα όνειρο. Ο ίδιος μας το έχει περιγράψει ως εξής:
“Καθόμουνα στην πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι εξαντλημένος από την εργασία. Το σώμα μου πονούσε απ’ τη μεγάλη κόπωσι. Πολλοί στην ενορία μου ζητούσαν τον πολύτιμο μαργαρίτη. Και πολλοί τον είχαν βρή. Η ενορία μου προώδευε από κάθε άποψι. Η ψυχή μου πλημμύριζε από χαρά, ελπίδα και θάρρος. Τα κηρύγματά μου έκαναν μεγάλη εντύπωσι. Πολλοί προσήρχοντο στην εξομολόγησι. Η Εκκλησία μου ήταν πάντοτε ασφυκτικά γεμάτη. Είχα κατορθώσει να κινητοποιήσω ολόκληρη την ενορία. Ικανοποιημένος απ’ όλα εργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρι εξαντλήσεως.
Ενώ σκεπτόμουνα όλα αυτά, χωρίς να το καταλάβω, με πήρε ο ύπνος. Τότε συνέβη το εξής, που θα σάς περιγράψω:
Ένας ξένος μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήση την πόρτα. Το πρόσωπό του ήταν γλυκό κι είχε μεγάλη πνευματικότητα. Ήταν καλά ντυμένος και κρατούσε στο χέρι του μερικά όργανα χημικού εργαστηρίου. Η όλη του εμφάνισις προκαλούσε παράξενη εντύπωσι. Ο ξένος με πλησίασε. Κι ενώ μου άπλωνε το χέρι του για να με χαιρετήση, μ’ ερώτησε: “Πώς πάει ο ζήλος σου;”.
Η ερώτησις αυτή μου προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατί ήμουν πολύ ικανοποιημένος με το ζήλο μου. Και δεν είχα καμιά αμφιβολία, πώς κι αυτός ο ξένος θα ήταν πολύ χαρούμενος, αν το γνώριζε. Τότε, όπως θυμάμαι απ’ το όνειρό μου, για να του δείξω πόση αξία έχει ο ζήλος μου, σαν να έβγαλα απ’ το στήθος μου μια συμπαγή μάζα, που ακτινοβολούσε σαν χρυσάφι. Του την έβαλα στο χέρι. Και του λέω: “Αυτός είναι ο ζήλος μου!”. Εκείνος την πήρε και τη ζύγισε προσεκτικά πάνω στη ζυγαριά του: “Ζυγίζει 50 οκάδες”, λέει σοβαρά.
Εγώ μόλις μπορούσα να συγκρατήσω τη χαρά μου για το βάρος αυτό. Εκείνος όμως με σοβαρότητα σημείωσε το βάρος σ’ ένα χαρτί και συνέχισε την εξέτασί του. Έσπασε τη μάζα εκείνη σε κομμάτια και την έβαλε μέσα σ’ ένα χημικό τηγάνι πάνω στη φωτιά. Όταν η μάζα έλυωσε και καθαρίστηκε, την έβγαλε απ’ τη φωτιά. Ξεχώρισε τα διάφορα στοιχεία. Όταν αυτά κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τα άγγιζε με ένα σφυράκι και ζύγιαζε το καθένα ξεχωριστά. Έπειτα σημείωνε προσεκτικά το βάρος κάθε κομματιού πάνω στο χαρτί. Όταν τελείωσε, μου έριξε μια ματιά, γεμάτη από συμπόνια και μου λέγει: “Εύχομαι να σε λυπηθή ο Θεός και να σωθής”. Κι αμέσως εγκατέλειψε το δωμάτιο.
Στο χαρτί, που μου άφησε στο τραπέζι, ήταν γραμμένα τα εξής:
“Ανάλυσις του ζήλου του ιερέως Χ. Συνολικόν βάρος: 50 οκάδες. Η προσεκτική ανάλυσις παρουσιάζει τα εξής στοιχεία:
Φανατισμός - 5 οκάδες
Προσωπική φιλοδοξία – 15 οκάδες
Φιλοχρηματία – 12 οκάδες
Επίδειξις – 9 οκάδες
Τάσις προς επιβολήν και κυριαρχίαν πάνω στις ψυχές – 6 οκάδες
Αγάπη προς τον Θεόν – 2 οκάδες
Αγάπη προς τους ανθρώπους – 1 οκά
Σύνολον – 50 οκάδες.”
Η παράξενη συμπεριφορά του ξένου και η ματιά με την οποία με αποχαιρέτησε, μου μετέδωσαν κάποια ανησυχία. Μά όταν είδα το αποτέλεσμα της εξετάσεώς του, ένοιωσα τα γόνατά μου να λυγίζουν.
Θέλησα στην αρχή ν’ αμφισβητήσω την ορθότητα των αριθμών. Μά εκείνη τη στιγμή άκουσα έναν αναστεναγμό του ξένου, που είχε φθάσει στην εξώπορτα. Ηρέμησα κι άρχισα να σκέπτωμαι πιο ψύχραιμα. Μά καθώς σκεπτόμουνα, σκοτείνιαζε μπροστά μου. Δεν μπορούσα να διαβάζω το χαρτί, που κρατούσα στα χέρια μου. Αγωνία και φόβος με κατέλαβαν. Στα χείλη μου ήλθε η κραυγή: “Κύριε, σώσε με”. Έρριξα πάλι μια ματιά στο χαρτί. Ξαφνικά μεταμορφώθηκε αυτό σ’ έναν ολοκάθαρο καθρέπτη, που καθρέπτιζε την καρδιά μου. Ένοιωσα και ανεγνώρισα την κατάστασί μου. Με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσα τον Κύριο να μ’ ελευθερώση απ’ το Εγώ μου. Τέλος ξύπνησα με μια κραυγή αγωνίας.
Στα περασμένα χρόνια παρακαλούσα τον Θεό να με σώση από διαφόρους κινδύνους. Μα απ’ τη μέρα εκείνη άρχισα να παρακαλώ το Θεό να μ’ ελευθερώση απ’ το δικό μου Εγώ. Για πολύν καιρό ένοιωθα ταραγμένος. Τέλος, ύστερ’ από επίμονες προσευχές, ένοιωσα το φως του Κυρίου να πλημμυρίζη την καρδιά μου και να καίη τ’ αγκάθια του εγωκεντρισμού. Όταν ο Κύριος με καλέση κοντά Του, θα Τον ευχαριστήσω ολόθερμα για την αποκάλυψι εκείνης της ημέρας. Μου φανέρωσε τότε τον αληθινό εαυτό μου και ωδήγησε τα πόδια μου στον πιο στενό, αλλά πιο όμορφο δρόμο. Κάθε μέρα ανανέωνα τις αποφάσεις μου. Εκείνη η επίσκεψις που μου έκαμε Εκείνος που “ετάζει καρδίας και νεφρούς”, με έκαμεν άλλον άνθρωπο και ωφέλησε πολύ την εργασία μου”.
Άραγε τί αποτέλεσμα θα παρουσίαζε η εξέτασις του ιδικού μου ζήλου; Θα παρουσίαζε τους γλυκούς εκείνους καρπούς του Πνεύματος, για τους οποίους ομιλεί ο Απόστ. Παύλος (Γαλ. ε΄, 22); Ή μήπως θα φανέρωνε εγωκεντρικές εκδηλώσεις; Ας κλίνωμε γι’ αυτό όλοι ταπεινά τα γόνατά μας μπροστά στο μεγαλείο του Θεού! Ας αφήνωμε το φως του να διεισδύη ως τα τρίσβαθα της ψυχής μας, για να γνωρίζωμε τον αληθινό εαυτό μας. Ας μη συγχέωμε ποτέ το καθήκον με εγωκεντρικές αποκλίσεις και επιθυμίες μας.
(Αναδημοσίευση από τον “Εφημέριο”, 1-11-1956)


To βρήκα στο FB
Περιττό να σας αναφέρω την συντριβή μου


http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/05/blog-post_3835.html

Αναβολή Αμέλεια Μια θαυμαστή αποκάλυψη

Στο μοναστήρι του μάρτυρος Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου ο γέροντας Αρσένιος φωτίσθηκε από την χάρι του Αγίου Πνεύματος καί προικίσθηκε με το χάρισμα της προοράσεως. Μόνον εάν σε αντίκριζε, αισθανόσουν ότι έμπαινε στα βάθη της ψυχής σου σαν το ηλεκτρικό ρεύμα. Σε καθήλωνε καί σου απεκάλυπτε τους λογισμούς σου, τίς αμαρτίες καί τα έργα πού είχες κάνει. Δηλαδή γνώριζε όλη την ζωή σου καί σε καλούσε με το όνομα σου.
Καί τώρα να εξιστορήσουμε μερικά από τα θαυμαστά έργα του (θα μπορούσα να τα ονομάσω θαύματα), δια των οποίων ό Θεός απεκάλυψε σε πολλούς ευλαβείς Χριστιανούς ότι ό π. Αρσένιος ήτο προφήτης των ημερών μας.
Άφ' ότου χειροτονήθηκε Ιερεύς καί έλαβε καί την ευλογία να εξομολογεί, συχνά στην εξομολόγηση έλεγε στους ανθρώπους πού έρχονταν τα ανεξομολόγητα αμαρτήματα τους (τα όποια αυτοί τα έκρυβαν ή τα ξεχνούσαν) καί μόνο σε μερικούς έδινε την ευλογία να κοινωνήσουν των Άχραντων Μυστηρίων. Είχε το χάρισμα από τον Θεό ό π. Αρσένιος καί έβλεπε την εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων κι αυτά πού είχαν κάνει στη ζωή τους καί αυτά πού θα τους συμβούν.
Βλέποντας όμως ό Πατήρ ότι πολλοί άπ' αυτούς, πού εξομολογούντο δεν άλλαζαν τον τρόπο της ζωής τους, αλλά συνέχιζαν με τίς κακές επιθυμίες τους καί τα αμαρτήματα τους καί γνωρίζοντας ότι θα είναι εγγυητής για τη σωτηρία των ψυχών τους στη Μέλλουσα Κρίση, παρεκάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει για ποια αιτία οί άνθρωποι δεν αφήνουν τίς αμαρτίες τους.


Καί μία ήμερα, καθήμενος σ' ένα κάθισμα στον κήπο του μοναστηριού καί κοιτάζοντας προς το βουνό, βλέπει ότι εμφανίσθηκε στην κορυφή του βουνού ένα μεγάλο σύννεφο, μαύρο καί σκοτεινό καί μέσα σ' αυτό ακουγόταν φασαρία καί πολύς θόρυβος. Αντικρίζοντας με περισσότερη προσοχή, παρατήρησε ότι ξαφνικά το σύννεφο χωρίσθηκε σε δύο μέρη καί στο μέσον του σύννεφου φάνηκε ή κορυφή του βουνού, όπου υπήρχε βασιλικός θρόνος περικυκλωμένος από φωτιά καί ό σατανάς να κάθεται εκεί έχοντας γύρω του πολλούς δαίμονες. Άκουσε τότε ό π. Αρσένιος τον Εωσφόρο να λέγει στους δαίμονες:
-Ποιος από εσάς είναι επιτήδειος να εύρει ένα πονηρό λογισμό τον όποιον να ψιθυρίσουμε στον νου των ανθρώπων για να τους ελκύσου με προς το μέρος μας κι έτσι να κερδίσουμε πολλές ψυχές, να κάνουμε μία βασιλεία μεγαλύτερη από εκείνη του Θεού, διότι λίγος καιρός ακόμη μας έμεινε;
Τότε εμφανίζεται ένας διάβολος. Προσκύνησε τον αρχηγό του μέχρι του εδάφους καί του είπε:
-Έξοχε του σκότους αρχηγέ βρήκα κατάλληλο να ψιθυρίσω στους ανθρώπους τον λογισμό ότι δεν υπάρχει Θεός.
Τότε ό αρχισατανάς του είπε: Δεν είναι πολύ καλή αυτή ή πονηριά σου, διότι μπορούμε να κερδίσουμε περισσότερους με άλλο τρόπο. "Ας έλθει κάποιος άλλος.
Ήλθε ό δεύτερος καί του είπε:
-Έξοχε του σκότους αρχηγέ, εγώ προτείνω, να τους αφήσουμε να πιστεύουν στον Θεό, αλλά να τους ψιθυρίσουμε ότι δεν υπάρχει ούτε παράδεισος ούτε κόλασης καί ότι ή ζωή αυτή υπάρχει μόνο μέχρι του τάφου.
Ό αρχισατανάς, μετά από αρκετή περίσκεψη του είπε:
Ούτε μ' αυτή την πονηρή σκέψη θα ημπορέσουμε να κερδίσουμε πάρα πολλούς, διότι ό Χριστός, όταν ανυψώθηκε στους ουρανούς, είπε στους μαθητές Του: «Εν τη οικία του Πατρός μου μοναί πολλοί εισι... καί εάν πορευθώ καί ετοιμάσω υμίν τόπον, πάλιν έρχομαι καί παραλήψομαι υμάς προς έμαυτόν...» (Ίωάν. ιδ' 2-3). Ακόμη είναι αρκετά φυτεμένη αυτή ή πίστης στο νου των ανθρώπων ότι υπάρχει Θεός καί Αυτός θα τους ανταμείψει κατά τα έργα τους. Λοιπόν, ας έλθει άλλος.
Έρχεται ό τρίτος καί λέγει, αφού πρώτα τον προσκύνησε μέχρι του εδάφους:
- Έξοχε του σκότους αρχηγέ, εγώ προτείνω καλύτερα να επαινούμε τους ανθρώπους για την πίστη τους στον Θεό, στην ύπαρξη του παραδείσου καί της κολάσεως, στην τελική Κρίση, αλλά ταυτόχρονα, χωρίς διακοπές να τους ψιθυρίζουμε: «Μη βιάζεστε να μετανοήσετε. Άφετε αυτό το έργο στα γεράματα σας, διότι ό θάνατος θ' αργήσει. Τώρα να χαίρεσθε τίς απολαύσεις της ζωής, να ικανοποιείτε όλες τίς σαρκικές σας επιθυμίες, διότι έχετε αρκετό χρόνο μπροστά σας»! Καί κάνοντας εμείς τα δελεαστικά μαγικά μας έργα, δεν θα καταλαβαίνουν αυτοί πότε περνάει ό καιρός καί έρχεται το τέλος τους. Ό θάνατος θα έρχεται ξαφνικά καί θα τους ευρίσκει απροετοίμαστους καί τότε αυτοί θα είναι για πάντα δικοί μας.
Τότε ό άρχισατανάς κούνησε το κεφάλι του ικανοποιητικά. Γρύλισε από μια διαβολική χαρά καί με μία βιαστική λαχτάρα τους είπε:
- Πηγαίνετε καί κάνετε, όπως ακούσατε από τον συνάδελφο σας!
Έτσι, μόνο τυπικά καί για τα μάτια του κόσμου εκπληρώνουν οί άνθρωποι τα χριστιανικά τους καθήκοντα, έφ' όσον σε κάθε στιγμή οι πονηροί δαίμονες τους ψιθυρίζουν δελεαστικά για τίς απολαύσεις αυτού του κόσμου καί οί άνθρωποι υπακούουν. Δεν αλλάζουν την τακτική τους καί συνεχίζουν να ικανοποιούν τίς επιθυμίες τους καί τίς αμαρτίες τους, περιφρονώντας τίς πατρικές συμβουλές καί την αληθινή μετάνοια, έστω καί στα γεράματα τους.


http://hristospanagia.blogspot.com/2010/05/blog-post_8402.html

Από τη στήλη Ειδήσεις και Κρίσεις του Ορθοδόξου Τύπου, 28ης/5/2010
Ἐπιζήμια ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν Πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα
Τοῦ κ. Ἀντωνίου Κ. Καλογήρου
Ἤδη κάτι παραπάνω ἀπὸ αἰσθητὴ εἶναι στὰ σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης ἡ ἔλλειψη τῶν πνευματικῶν πατέρων. Τὸ ἔργο ἑνὸς πνευματικοῦ πατέρα καὶ μάλιστα ἔμπειρου, ἐντός τοῦ σχολικοῦ χώρου, λειτούργησε πάντοτε θεραπευτικὰ καὶ ἀφανῶς ἀποτελεσματικά, ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια. Καὶ αὐτὸ σύμφωνα μὲ ἐμπειρίες τῶν διδασκόντων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἴδιων τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι σὲ μεταγενέστερο χρόνο παραδέχθηκαν ὅτι τὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ ὑπῆρξε ἡ ζεστὴ ἀγκαλιά, ἡ γλυκιὰ θαλπωρή, ὁ ἀγωγός τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ποὺ τοὺς ἐνίσχυσε σὲ μία κρίσιμη στιγμὴ τῆς ζωῆς τους......
Ἀφορμὴ τοῦ σχολίου μας στάθηκε ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ διευθυντὲς σχολείων, οἱ ὁποῖοι παρατηροῦν σὲ κάποιους μαθητὲς τους ἐσωστρέφεια καὶ ὑπερβολικὴ εὐαισθησία, πολλὲς φορὲς μάλιστα, ὁλο κάθαρα τάσεις αὐτοκτονίας. Ἡ βούλησή τους νὰ βοηθήσουν μεγάλη. Ὡστόσο, ὅταν τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον δὲν βοηθάει καὶ οἱ συνομήλικοι μαθητές τους δὲν ἔχουν τὴν ὡριμότητα τῆς πρέπουσας στάσης, ἦταν ὁ πνευματικὸς πατέρας ὁ ὁποῖος –στὰ μάτια τους– ἐνσάρκωνε τὴν ἐλπίδα. Τραγικό, ἀλλὰ θὰ τὸ ποῦμε, πολλὲς φορὲς ἐνσάρκωνε τὴν τελευταία τους ἐλπίδα.
Εἶναι λοιπὸν ἐγκληματικὴ ἡ ἀπόφαση ἀπομάκρυνσης τῶν Πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα. Ἀναρωτιέται κανεὶς λύθηκαν τὰ προβλήματα στὴν ἐκπαίδευση καὶ ὁ Πνευματικὸς ἐνόχλησε; Ἀλλὰ καὶ οἱ σύλλογοι τῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ τῶν γονέων καὶ κηδεμόνων θὰ πρέπει νὰ ἀντισταθοῦν. Νὰ ἀπαιτήσουν τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Πνευματικῶν. Χάνονται τὰ νιάτα καταφεύγοντας στὰ ναρκωτικά, σὲ ἀπόπειρες αὐτοκτονίας, σὲ ἕνα σωρὸ ἡδονὲς καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ καὶ γονεῖς θὰ μείνουν προσκολλημένοι σὲ μία δόλια γραφειοκρατικὴ ἀπόφαση ἀπομάκρυνσης τῶν Πνευματικῶν; Καὶ ἂν τὸ ὅραμα τῶν Κυβερνώντων εἶναι τὸ πολυφυλετικό, ἄθρησκο καὶ ἀμέτοχο τῆς Ὀρθοδόξου παιδείας σχολεῖο –ποὺ κανένας καὶ ποτὲ δὲν τούς ἐξουσιοδότησε νὰ πραγματοποιήσουν– τοῦ Ἑλληνικοῦ πιστοῦ λαοῦ ὅραμα εἶναι τὸ σχολεῖο, ὅπου θὰ διδάσκονται «γράμματα, γράμματα σπουδάματα τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα».


http://thriskeftika.blogspot.com/2010/05/blog-post_7817.html

Άγιοι Κινέζοι Μάρτυρες

Την αυγή του 20ού αιώνα (ή μάλλον το σούρουπο του 19ου), το καλοκαίρι του 1900, ξεσπάει στην Κίνα η Επανάσταση των Μπόξερς, με σκοπό την εκθεμελίωση κάθε ευρωπαϊκής και ρωσικής επιρροής στη μεγάλη και βασανισμένη αυτή χώρα. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της επανάστασης το μίσος και η βία ξεχειλίζουν, με αποτέλεσμα τη θανάτωση 222 ορθόδοξων Κινέζων, που, με πνευματικό τους πατέρα τον ιερέαΜητροφάν Τσι Τσουνγκ, φόρεσαν το «χιτώνα του αίματος», προτιμώντας το θάνατο και τα βασανιστήρια από το να αρνηθούν τη χριστιανική τους πίστη. Είναι οι άγιοι μάρτυρες οι εν Κίνα, ανάμεσά τους ηλικιωμένοι, γυναίκες και μικρά παιδιά, που θανατώθηκαν χωρίς έλεος, μιμούμενοι το παράδειγμα των αρχαίων χριστιανών μαρτύρων και ανοίγοντας τον 20ό αιώνα με χριστιανικό αίμα (αργότερα θα ακολουθούσε κι άλλο, σε πολλές χώρες, αποδεικνύοντας ότι η Εκκλησία, όταν είναι γνήσια, είναι Εκκλησία μαρτύρων και όχι εξουσίας)· και τιμώνται δίκαια, στις 11/24 Ιουνίου κάθε χρόνο[lii], από την Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας, με ολονύκτια αγρυπνία και λειτουργία προς τιμήν τους[liii]. Αναφέρουμε ονομαστικά τους αγίους Κλήμη Κούυ Κιν, Ματθαίο και Βιτ Χάι Τσουάν, Ιβάν Τσι Τσουνγκ (7 ετών, τον ακρωτηρίασαν, και κατόπιν δήλωσε: «δεν είναι σκληρό να πονάς για το Χριστό»· τελικά αποκεφαλίστηκε και το σώμα του κάηκε) και Ησαΐα Τσι Τσουνγκ (ο Ησαΐας και ο Ιβάν παιδιά του αγ. Μητροφάν Τσι Τσουνγκ), καθώς και τις αγίες Τατιάνα (σύζυγο του αγ. Μητροφάν), Μαρία (μνηστή του αγ. Ησαΐα Τσι Τσουνγκ), Άννα Τσούι,Ία Ουέν (δασκάλα, που βασανίστηκε δύο φορές, τη δεύτερη μέχρι θανάτου), ενώ είναι ακόμη καταγεγραμμένο πλήθος ονομάτων.

--------------------------
[lii] Η διπλή αυτή ημερομηνία δηλώνει 11 Ιουνίου με το παλαιό ημερολόγιο και 24 Ιουνίου με το νέο ημερολόγιο. Υπ’ όψιν ότι πολλές ορθόδοξες Εκκλησίες στον κόσμο (όπως της Ρωσίας –η Ιερά Σύνοδος της οποίας τίμησε πρώτη τους Κινέζους νεομάρτυρες– των Ιεροσολύμων κ.ά.) ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, αλλά είναι ενωμένες με τη δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν ανήκουν στους λεγόμενους «Παλαιοημερολογίτες» της Ελλάδας, που έχουν αποκοπεί από το σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών και θεωρούν ότι μόνοι αυτοί διασώζουν το γνήσιο χριστιανικό φρόνημα.
[liii]Βλ. Γεωργίου Εμμ. Πιπεράκη, Ο Χριστός στην Ασία, ό.π., σελ. 173-206, 244-253 και 289-297, και Διαδίκτυο, ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Χονγκ Κονγκ και ΝΑ Ασίας, απ’ όπου ζητήσαμε και μας έστειλαν πλήρη στοιχεία για τους Κινέζους αγίους, καθώς και την εικόνα τους. Ευχαριστούμε γι’ αυτό.


http://vardavas.blogspot.com/2010/05/blog-post_30.html

- Και εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση;



- Βέβαια. Μετά τη γέννηση κάτι ακολουθεί. Πιθανόν να βρισκόμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε για κάτι που ακολουθεί.


- Τι βλακεία! Μετά τη γέννηση δεν ακολουθεί τίποτα. Εξάλλου πως θα είναι εκεί;


- Δεν ξέρω ακριβώς αλλά σίγουρα θα είναι πιο φωτεινά απ’ ότι εδώ. Ίσως να περπατάμε με δικά μας πόδια και να τρώμε με δικό μας στόμα.


- Σαχλαμάρες! Δε γίνεται να περπατήσεις. Και να τρως από το στόμα μου φαίνεται γελοίο! Αφού εμείς τρεφόμαστε από τον ομφάλιο λώρο. Να σου πω κάτι ακόμα; Πρέπει ν’ αποκλείσουμε τη ζωή μετά τη γέννηση, αφού ήδη ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός.


- Όχι, όχι. Κάτι θα υπάρχει σίγουρα. Πιθανόν διαφορετικό απ’ ότι έχουμε συνηθίσει εδώ.


- Μα από εκεί δε γύρισε κανείς. Με τη γέννηση η ζωή πολύ απλά τελειώνει. Εξ’ άλλου η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα διαρκές στρίμωγμα στο σκοτάδι.


- Εγώ δεν ξέρω ακριβώς πως θα είναι εάν γεννηθούμε, αλλά σίγουρα θα βρούμε τη ΜΗΤΕΡΑ και εκείνη θα μας φροντίσει.


- Τη μητέρα; Εσύ πιστεύεις στη μητέρα. Κατ’ εσένα που θα μπορούσε να βρίσκεται;


- Οπουδήποτε, γύρω μας. Αφού ζούμε εν αυτή και δι’ αυτής. Χωρίς εκείνη δεν θα υπήρχαμε καθόλου.


- Εγώ δεν το πιστεύω! Εγώ δεν είδα ποτέ καμία μητέρα γι’ αυτό δεν υπάρχει.


- Ναι, αλλά καμιά φορά, όταν ησυχάζουμε, την ακούμε πως τραγουδάει, αισθανόμαστε πως παρηγορεί τον κόσμο γύρω μας. Εγώ πιστεύω ότι εκεί έξω μας περιμένει η αληθινή ζωή!

http://orthodoxigynaika.blogspot.com/2010/05/blog-post_9033.html

Νηστεία

ΠΩΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ
ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
«ηστεύεις; Ἀπόδειξέ μού το διά μέσου τῶν ἴδιων ἔργων. Ποιά ἔργα ἐννοεῖ; Ἄν δεῖς φτωχό, νά τόν ἐλεήσεις. Ἄν δεῖς ἐχθρό, νά συμφιλιωθεῖς μαζί του. Ἄν δεῖς μιά ὄμορφη γυναίκα, νά τήν ἀντιπαρέλθεις. Ἄς μή νηστεύει λοιπόν μόνο τό στόμα, ἀλλά καί τό μάτι καί ἡ ἀκοή, καί τά πόδια καί τά χέρια καί ὅλα τά μέλη τοῦ σώματός μας.
Νά νηστεύουν τά χέρια, παραμένοντας καθαρά ἀπό τήν ἁρπαγή καί τήν πλεονεξία. Νά νηστεύουν τά πόδια, ξεκόβοντας ἀπό τούς δρόμους πού ὁδηγοῦν σέ ἁμαρτωλά θεάματα. Νά νηστεύουν τά μάτια, ἐξασκούμενα νά μήν πέφτουν ποτέ λάγνα πάνω σέ ὄμορφα πρόσωπα, οὔτε νά περιεργάζονται τά κάλλη τῶν ἄλλων...
Δέν τρῶς κρέας; Νά μή φᾶς καί τήν ἀκολασία διά μέσου τῶν ματιῶν. Ἄς νηστεύει καί ἡ ἀκοή. Καί νηστεία τῆς ἀκοῆς εἶναι νά μή δέχεται κακολογίες καί διαβολές... Ἄς νηστεύει καί τό στόμα ἀπό αἰσχρά λόγια καί λοιδορίες. Διότι τί ὄφελος ἔχουμε, ὅταν ἀπέχουμε ἀπό πουλερικά καί
ψάρια, δαγκώνουμε ὅμως καί κατατρῶμε τούς ἀδελφούς μας;».


ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Η ΝΗΣΤΕΙΑ
ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

«ρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί, νά νηστεύωμεν πάντοτε, μά περισσότερον τήν Τετράδη, διατί ἐπουλήθηκε ὁ Κύριος καί τήν Παρασκευή διατί ἐσταυρώθη. Ὁμοίως ἔχομε χρέος νά νηστεύωμεν καί τές ἄλλες Τεσσαρακοστές, καθώς ἐφώτισε τό Ἅγιον Πνεῦμα τούς ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καί μᾶς ἔγραψαν διά νά νηστεύωμεν, νά νεκρώνωμεν τά πάθη, νά ταπεινώνωμεν τή σάρκα, τό σῶμα, ὁπού εἶναι ἕνας λύκος, ἕνα γουρούνι, ἕνα θηρίον, ἕνα λιοντάρι. Καί μάλιστα μέ τά ὀλίγα ζοῦμεν μέ εὐκολία καί ὅταν τρώγομεν πολλά, θέλομεν καί ἔξοδα πολλά. Ἐγώ τώρα ἠμπορῶ νά ζήσω μέ ἑκατό δράμια ψωμί. Ἐκεῖνα τά εὐλογεῖ ὁ Θεός διατί εἶναι ἀναγκαῖα καί ὄχι νά τρώγομεν ἑκατόν δέκα. Ἐκεῖνα τά δέκα τά καταρᾶται, διατί εἶναι χαράμι, εἶναι ἐκεινοῦ τοῦ πεινασμένου. Φυλάγετε αὐτές τίς τέσσερες Τεσσαρακοστές, χριστιανοί μου; Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, πρέπει νά τές φυλάγετε, μάλιστα τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστή».




ΟΙ ΩΦΕΛΕΙΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

« νηστεία γεννᾶ τούς προφῆτες, δυναμώνει τούς δυνατούς. Ἡ νηστεία κάνει σοφούς τούς νομοθέτες· εἶναι τό καλό φυλαχτό τῆς ψυχῆς, ὁ πιστός σύντροφος τοῦ σώματος, τό ὅπλο γι᾿ αὐτούς πού ἀριστεύουν, τό γυμναστήριο γιά τούς ἀθλητές. Αὐτή ἀποκρούει πειρασμούς, αὐτή προετοιμάζει γιά τήν ἀπόκτηση εὐσέβειας· εἶναι σύντροφος τῆς νήψεως καί δημιουργός τῆς σωφροσύνης. Στούς πολέμους φέρεται μέ γεναιότητα, ἐν καιρῷ εἰρήνης διδάσκει τήν ἡσυχία. Ἁγιάζει τόν Ναζιραῖο καί τελειοποιεῖ τόν ἱερέα».
«Ἡ νηστεία ἔσβυσε τή δύναμη τῆς φωτιᾶς κι ἔφραξε τά στόματα τῶν λιονταριῶν. Ἡ νηστεία ἀνεβάζει τήν προσευχή στόν οὐρανό, μέ τό νά γίνεται τρόπον τινά ἡ φτερούγα στήν πορεία πρός τά ἄνω. Ἡ νηστεία κάνει τά σπίτια νά προκόβουν, εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑγείας, ἡ παιδαγωγός τῆς νεότητας, τό στολίδι τῶν γερόντων, ἡ καλή σύντροφος τῶν ὁδοιπόρων, ὁ πιστός συγκάτοικος αὐτῶν πού συνοικοῦν».



ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

« νηστεία προστατεύει τά νήπια, σωφρονίζει τό νέο, κάνει σεβαστό τό γέροντα. Διότι τά γεράματα, στολισμένα μέ τή νηστεία, γίνονται πιό σεβαστά.
Γιά τίς γυναῖκες εἶναι ὁ πιό κατάλληλος στολισμός, γι' αὐτούς πού βρίσκονται στήν ἀκμή τῆς ἡλικίας, τό χαλινάρι· εἶναι τό φυλακτό τῶν συζύγων καί ἡ τροφός αὐτῶν πού παρθενεύουν. Μέ αὐτούς τούς τρόπους ἡ νηστεία βοηθᾶ σέ κάθε σπίτι.
Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ σημασία της γιά τή δημόσια ζωή μας; Ὁλόκληρη τήν πόλη καί ὅλο τόν λαό τούς ἐπαναφέρει ἀμέσως στήν τάξη, καταστέλλει τίς κραυγές, ἀπομακρύνει τίς κακολογίες... Ἄν ὅλοι τήν παρελάμβαναν ὡς σύμβουλο σ᾿ αὐτά πού ὀφείλουν νά πράξουν, τίποτε δέν θά ἐμπόδιζε νά εἴχαμε βαθιά εἰρήνη σ᾿ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη...
Κι οὔτε πάλι ὁ βίος μας θά ἦταν τόσο πολυστένακτος καί γεμάτος κατήφεια, ἄν ἡ νηστεία κυβερνοῦσε τή ζωή μας. Διότι εἶναι φανερό ὅτι θά δίδασκε σέ ὅλους ὄχι μόνο τήν ἐγκράτεια τῶν τροφῶν, ἀλλά τήν πλήρη ἀποφυγή καί ἀποξένωση ἀπό τή φιλαργυρία, τήν πλεονεξία καί ἀπό κάθε ἄλλη κακία».



( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ. Συμεών Κούτσα:
Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ)


http://anavaseis.blogspot.com/2010/05/blog-post_9890.html

- Γέροντα, όταν έχουμε ένα σοβαρό αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα , μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία;


- Αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση. Είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται. Η νηστεία, η άσκηση ,είναι προϋποθέσεις. Αλλά για να γίνη σωστή προσευχή ,πρέπει να πονάη κανείς για τους άλλους. Γιατί είναι και τυπικό πολλών Χριστιανών της εποχής μας να μη θέλουν να στενοχωρηθούν. Και συνταξιούχοι ακόμη που όλη τη μέρα κάθονται ,δεν πάνε να πλησιάσουν ένα παιδί εγκαταλελειμμένο ,γιατί αυτό έχει φασαρία. Θα φάνε, θα πιουν τον καφέ τους και θα κάνουν ένα περίπατο, θα πάνε σε ένα νοσοκομείο που έχει νοσοκόμους, σε κάτι οργανωμένο, για να δουν έναν άρρωστο ,γιατί αυτό είναι πιο εύκολο . Πάλι δηλαδή για να ευχαριστηθούν, οπότε αναπαύουν και τον λογισμό τους ότι έκαναν το καθήκον τους. Πόσους έχω στριμώξει να βοηθήσουν κάτι παιδάκια εγκαταλελειμμένα! Αυτοί τίποτε.

Στο Άγιον Όρος έκαναν κάπου Λιτανεία για την ανομβρία και ,αντί να βρέξη, έπιασε πυρκαγιά! Δεν γίνεται η Λιτανεία σαν να κάνουμε περίπατο. Θέλει να πονέσουμε. Μπορεί να παραμείνη πειρασμός ή μια δύσκολη κατάσταση ,αν κάνουμε καρδιακή προσευχή οι καλόγεροι; Παρόλα τα δύσκολα χρόνια, βλέπω στα μοναστήρια να επικρατεί ένα πνεύμα… Να είμαστε χαρούμενοι! Εδώ καίγεται ο κόσμος! Μας ζητούν να κάνουμε μια αγρυπνία ,ας υποθέσουμε, για έναν άρρωστο, και ψάλλουμε « Ανοίξαντός Σου την χείρα » και χαιρόμαστε. Εμείς περνάμε ευχάριστα την ώρα μας και ο άλλος εν τω μεταξύ πεθαίνει. « Κάνουμε ,λέει, αγρυπνία για τον άρρωστο » . Τι αγρυπνία; Εσείς κάνετε διασκέδαση. Αυτό είναι πνευματική διασκέδαση. Μερικές φορές ,ούτε όταν ιερέας λέη « Υπέρ των εν ασθενείαις κατακειμένων » , προσευχόμαστε για έναν άρρωστο. Θα βοηθούσαμε πιο πολύ ,αν κάναμε και λίγη ευχή με κομποσχοίνι. Δεν λέω να καταργήσουμε τις πανηγυρικές αγρυπνίες που προβλέπει το τυπικό, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις να διαθέτουμε και λίγη ώρα, για να κάνουμε τουλάχιστον ένα-δυο κομποσχοίνια λέγοντας « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον σου » .

Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φθάνει αυτό. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή, θα είχε αλλάξει ο κόσμος. Για αυτό σκοπός είναι οι Ακολουθίες να γίνωνται από την καρδιά.

Η καρδιακή προσευχή βοηθάει όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί βοηθάει να έρθει η εσωτερική καλωσύνη. Όταν ερχώμαστε στην θέση του άλλου, έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον θεό με τη συνεχή δοξολογία ,και τότε η προσευχή για τον συνάνθρωπό μας γίνεται ευπρόσδεκτη από τον Θεό και τον βοηθάει.

Γέρων Παΐσιος


http://elekklesia.blogspot.com/2010/05/blog-post_29.html

1. Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Όταν μπήκαν οι Τούρκοι στην Πόλη, άγγελος Κυρίου άρπαξε το βασιλιά και τον πήγε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη κάτω, κοντά στη Χρυσόπορτα. Εκεί μένει μαρμαρωμένος ο βασιλιάς και καρτερεί να κατεβεί ο άγγελος στη σπηλιά, να τον ξεμαρμαρώσει. Και θα σηκωθεί πάλι ο βασιλιάς και θα μπει στην Πόλη και θα διώξει τους Τούρκους ως την Κόκκινη Μηλιά.

2. Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑΣ

Την ώρα που μπήκαν οι Τούρκοι στην Αγια-Σοφιά δεν είχε τελειώσει ακόμα η λειτουργία. Ο παπάς που έκανε τη λειτουργία πήρε αμέσως το Άγιο Δισκοπότηρο, ανέβηκε στα κατηχούμενα, εμπήκε σε μια θύρα και η θύρα έκλεισε αμέσως. Είναι θέλημα Θεού ν’ ανοίξει μόνη της η θύρα, όταν έλθει η ώρα, και θα βγει από κει ο παπάς, να τελειώσει τη λειτουργία στην Αγια-Σοφιά, όταν θα πάρουμε πίσω την Πόλη.

3. Η ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑΣ

Την μέρα που πάρθηκε η Πόλη, έβαλαν σ’ ένα καράβι την Άγια Τράπεζα της Αγια-Σοφιάς, να την πάει στην Φραγκιά, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.
Εκεί όμως στη θάλασσα του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και η Άγια Τράπεζα εβούλιαξε στον πάτο. Στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι λάδι, όση θαλασσοταραχή και κύματα κι αν είναι γύρω. Και το γνωρίζουν το μέρος αυτό από τη γαλήνη, που είναι πάντα εκεί, και από την ευωδία που βγαίνει. Πολλοί μάλιστα αξιώθηκαν να την ιδούν στα βάθη της θάλασσας.
(βλ. ΓΙΟΒΑΝΗ, Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια, εκδ. 1982, τομ. 1ος, σελ. 97).

4. ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΟΥΚΛΗ

Την ημέρα που έπεσε η Πόλη ένας γέροντας τηγάνιζε ψάρια, και όταν του είπαν «Εάλω η Πόλις», είπε πως για να πιστέψει πως έπεσε η Πόλη, έπρεπε να βγουν τα ψάρια από το τηγάνι. Και Ω! του θαύματος, έτσι έγινε. Πότε άραγε θα ολοκληρωθεί το τηγάνισμα των ψαριών που είναι τηγανισμένα μόνο από την μία τους πλευρά;



http://namarizathema.blogspot.com/2010/05/blog-post_1480.html

Οι γονείς που δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση ή να περνούν ώρες στον ηλεκτρονικό υπολογιστή δικαιώνονται από έρευνα που συνδέει τον υπερβολικό χρόνο μπροστά σε μια οθόνη με τα προβλήματα στις σχέσεις των νέων.

Τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσιεύονται στο τεύχος Μαρτίου της επιθεώρησης Archives of Pediatric and Adolescent Medicine, καθησυχάζουν τους γονείς που αισθάνονται ένοχοι γιατί στερούν από τα παιδιά τους μια διασκέδαση την οποία προτιμούν οι συνομήλικοί τους, επισημαίνει η Ρόουζ Ρίτσαρντς από το πανεπιστήμιο του Οταγκο.

"Σύμφωνα με τα συμπεράσματά μας είναι απόλυτα σωστό να περιορίζεται ο χρόνος που περνούν τα παιδιά μπροστά σε μια οθόνη, στην πραγματικότητα αυτός ο περιορισμός μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα στη δημιουργία ισχυρότερων σχέσεων ανάμεσα στους νέους, τους φίλους και τους γονείς τους", υποστηρίζει η ίδια....

Η μελέτη βασίζεται στις έρευνες Dunedin Multidisciplinary Health and Development Study και Youth Lifestyle Study που πραγματοποιήθηκαν από το πανεπιστήμιο την δεκαετία του '80 και το 2004.



Αν και οι έρευνες απέχουν 16 χρόνια και η διασκέδαση που συνδέεται με οθόνες υπολογιστών και τηλεοράσεων έχει αλλάξει, η σύνδεσή τους με τις οικογενειακές σχέσεις παραμένει η ίδια.

"Την δεκαετία του '80 δεν υπήρχαν πολλές εναλλακτικές λύσεις, έτσι οι άνθρωποι έβλεπαν
τηλεόραση, αλλά τώρα υπάρχουν άπειρες οθόνες στις οποίες μπορούν να 'κολλήσουν' οι νέοι", υπογραμμίζει η νεοζηλανδή επιστήμονας.

"Θεωρούμε πως είναι καταστροφικό να παραμένει ένας νέος μπροστά σε μια οθόνη για μεγάλο χρονικό διάστημα και συμβουλεύουμε τους γονείς να βάζουν όριο τις δύο ώρες την ημέρα", προσθέτει.

Στην έρευνα Youth Lifestyle Study συμμετείχαν 3.043 έφηβοι από τη Νέα Ζηλανδία, ηλικίας 14 ως 15 ετών, οι οποίοι συμπλήρωσαν ένα εμπιστευτικό ερωτηματολόγιο για τον ελεύθερο χρόνο τους και για το πόσο συνδεδεμένοι είναι με τους φίλους και τους γονείς τους.

Οι ερευνητές έλαβαν επίσης υπόψη απαντήσεις 976 ατόμων που πήραν μέρος στην έρευνα Dunedin Multidisciplinary Health and Development Study την περίοδο 1987-1988, όταν ήταν 15 ετών.

"Και από τις δύο έρευνες καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η υπερβολική χρήση τηλεόρασης και κομπιούτερ επηρεάζει τις σχέσεις με τους γονείς και τους φίλους, στοιχεία πολύ σημαντικά για την υγεία των νέων", αναφέρει.

"Με τον γρήγορο ρυθμό εξέλιξης στις τεχνολογίες που συνδέονται με οθόνες, οι τρέχουσες έρευνες δείχνουν ότι πρέπει να παρακολουθούνται στενά οι επιπτώσεις στην κοινωνική και ψυχολογική συμπεριφορά των νέων, αλλά και η σωματική κατάσταση και η ευημερία τους", καταλήγει η Ρίτσαρντς



http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/05/blog-post_6103.html

«Αν είσαι αμετάπειστος και επιμένεις να μυηθείς στη Μαγολογία, αυτό το βιβλίο θα σου προσφέρει όλη τη βοήθεια και την ενθάρρυνση που θα έπαιρνες από μένα, αν βρισκόμουν δίπλα σου με σάρκα και οστά». (Μάγος Μέρλιν, 1577). Από το «παιδικό» βιβλίο με τον τίτλο «ΜΑΓΟΛΟΓΙΑ: Το Βιβλίο με τα Μυστικά του Μέρλιν» (Εκδόσεις Πατάκη, 2006).

Στην αρχή μάθαμε για την δυνατότητα εξαίρεσης του μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών, με μία απλή υπεύθυνη δήλωση.

Ύστερα ήρθε η είδηση ότι μεγάλο ιδιωτικό σχολείο έδωσε εντολή στους εκπαιδευτικούς να κατεβάσουν όλες τις χριστιανικές εικόνες από τις αίθουσες του δημοτικού, με το σκεπτικό ότι το σχολείο δεν είναι χώρος λατρείας, καθώς και να αντικατασταθεί το «Πάτερ Ημών» με μια πιο «απλή» και γενική προσευχή..

Και να τώρα, τα σύγχρονα «προοδευτικά μυαλά» βλέποντας μπροστά τους το τοπίο να καθαρίζει από τα ξεπερασμένα «μεσαιωνικά» θρησκευτικά απομεινάρια, χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, πασχίζουν να μπάσουν τη νεολαία και ιδιαίτερα την μαθητική, στην αγαπημένη τους «Νέα Εποχή». Μόνο που δεν μοιάζει και τόσο «νέα». Γιατί πως μπορεί να είναι «νέα» η εποχή της μαγείας και του αποκρυφισμού;

Φαίνεται όμως ότι τα ξόρκια είναι πιο «in» από τις προσευχές, οι κατάρες πιο «cool» από το «Πάτερ Ημών» και η «Μαγολογία» πιο «προοδευτική» από τα Θρησκευτικά!

Για ακούστε λοιπόν αυτό:

Σχολή μαγείας αλά Χάρι Πότερ
Πηγή:
http://world.flash.gr//cosmosl/2008/9/15/38460id/

Έρευνα του βρετανικού πανεπιστημίου του Χερτφορντσάιρ, υπό τον καθηγητή Ψυχολογίας Ρίτσαρντ Γουάιζμαν, η οποία ανακοινώθηκε στο Φεστιβάλ Επιστήμης του πανεπιστημίου του Λίβερπουλ προ ημερών, διαπίστωσε ότι τα μαγικά τρικ μπορούν να βοηθήσουν στην απόκτηση αυτοπεποίθησης, κριτικής σκέψης και άλλων κοινωνικών δεξιοτήτων από τα παιδιά της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η διδασκαλία στα παιδιά κόλπων, όπως το να διαβάζουν το μυαλό των συμμαθητών τους ή να αποκαθιστούν ένα σκοινί που φάνηκε να κόβεται στα δύο, σύμφωνα με τη μελέτη, τονώνει την αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθησή τους, τα διασκεδάζει πραγματικά και, αντίθετα με τα ηλεκτρονικά παιγνίδια στον κομπιούτερ, τα ενθαρρύνει να αλληλεπιδρούν με τους φίλους και την οικογένειά τους.

Τα μαθήματα μαγείας θεωρείται ότι έχουν απτά θετικά ψυχολογικά αποτελέσματα, με αύξηση τόσο της κοινωνικοποίησης όσο και της εμπιστοσύνης που δείχνουν τα παιδιά στον εαυτό τους, ενώ ιδιαίτερα ωφελημένα βγαίνουν τα παιδιά που έχουν χαμηλή αυτο-εκτίμηση. Στο πλαίσιο αυτό, οι ερευνητές δεν δίστασαν να εισηγηθούν την ένταξη των μαθημάτων μαγείας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων!
-------------------------------------------------
Σε πλήρη εναρμόνιση με τα παραπάνω μοιάζει και η πρόσφατη πρόταση του ΝίκουΠαπανδρέου, αδελφού του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, (και συγγραφέα), η οποία παρουσιάστηκε σε άρθρο του, προ ημερών στην εφημερίδα «Καθημερινή» και αφορά «μια αλλαγή» στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμιαεκπαίδευση. Αφού πρότεινε να «καταργηθούν οι ανθολογίες και να αντικατασταθούν με βιβλία ολόκληρα», κατέληξε λέγοντας «είναι φυσικά ένα μεγάλο θέμα, και θα πρέπει τα βιβλία να ταιριάζουν με τις ηλικίες των μαθητών. Γιατί όμως όχι Τριβιζά σε μικρή ηλικία ; Γιατί όχι Χάρι Πότερ σε μεγαλύτερη ;» -----------------------------------------------------

Πολλοί γονείς και δάσκαλοι που φαίνεται να τελούν εν αγνοία δηλώνουν πανευτυχείς που τα παιδιά τους, που δεν αγαπούσαν καθόλου το διάβασμα, τώρα διαβάζουν μετά μανίας τα βιβλία του Χάρι Πότερ.

Όταν προβλήθηκε στην πατρίδα μας, η ταινία "Ο Χάρι Πότερ και Η Φιλοσοφική Λίθος" ολόκληρες τάξεις Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, ακόμα και ολόκληρα σχολεία στην Αθήνα συνοδευόμενα από τους δασκάλους και τους καθηγητές τους επισκέφθηκαν τους κινηματογράφους για να ωφεληθούν από την ομαδική παρακολούθηση της ταινίας!

Χαρακτηριστική περίπτωση της«Ποτερομανίας» στα σχολεία, ήταν το έγγραφο που είχε αποστείλει η Περιφερειακή Δ/ση Πρωτ. καί Δευτερ. Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας σε όλα τασχολεία (Δημοτικά και Γυμνάσια) των Νομών Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Πιερίας, και Πέλλας, στο οποίοαναφέρει ότι: «Η τοπική ομάδαεπιλογής θεαμάτων για μαθητές...αφού παρακολούθησε τήν ταινία “Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ” ενέκρινε την παρακολούθηση της παραπάνω ταινίας από τους μαθητές των σχολείων της Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης (Δημοτικά καί Γυμνάσια)». Επίσης ενέκρινε την παρακολούθηση και της ταινίας “Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΚΑΜΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ” από τους μαθητές των σχολείων Β/άθμιαςΕκπαίδευσης (Γυμνάσια, Ενιαία Λύκεια καί ΤΕΕ). Και παρακαλεί(sic) τους Δ/ντες Εκπαίδευσης «να μεριμνήσουν για τηνενημέρωση όλων των σχολικών μονάδων αρμοδιότητά τους»!!!

(Δίπλα: Απίστευτη φωτογραφία! Μικρά παιδάκια σε Αποκρυφιστική / Σατανιστική τελετή με "ξόρκια", μαγικές λέξεις στον τοίχο, πεντάλφα, κεριά κλπ. Μπροστά τους το βιβλίο με το πρότυπό τους, Χάρρυ Πόττερ...)

Η «Ποτερομανία» ήρθε σαν καταιγίδα επάνω στα παιδιά όλου του κόσμου και τα εισήγαγε στον σκοτεινό κόσμο του αποκρυφισμού και της μαγείας. Μέσα από τα βιβλία της σειράς, οι ήρωες μαθαίνουν και εκτελούν ξόρκια, φτιάχνουν φίλτρα, κάνουν επικλήσεις, μαθαίνουν και χρησιμοποιούν φράσεις με μαγικό αποτέλεσμα για καλό ή κακό σκοπό, ανυψώνουν αντικείμενα, επικοινωνούν με νεκρούς, διδάσκονται αστρολογία, μαντεία, κατάρες με τις όποιες μπορούν να εξουσιάσουν, να βασανίσουν και να φονεύσουν.

Με ύπουλο τρόπο οι μικροί αναγνώστες διδάσκονται ότι υπάρχει "καλή" μαγεία και ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει μεταξύ "καλής" μαγείας και κακής μαγείας.

Έτσι, από τους ήρωες της Ιστορίας και της Πίστεως περάσαμε στον...Μέρλιν τον Μάγο!

Ενώ, όπως ήταν φυσικό (ή μήπως επιθυμητό;;;) η «Ποτερολογία» έφερε την «Μαγολογία»...

Διαβάζουμε λοιπόν, στο «παιδικό» βιβλίο«ΜΑΓΟΛΟΓΙΑ»:

«Για να κάνεις τα μαγικά σου, πρέπει πρώτα να καλέσεις για βοήθεια το κατάλληλο ξωτικό, πνεύμα ή τζίνι. Τα μαγικά λόγια, όπως και η χρήση μανδύα με συγκεκριμένα χρώμα, θυμιάματος με συγκεκριμένο άρωμα ή ραβδιού με συγκεκριμένο ξύλο, είναι στην ουσία το μέσο για να έρθεις σε επικοινωνία με το ξωτικό και να του ζητήσεις να εκτελέσει την εντολή σου». Παρακάτω διαβάζουμε: «Ο επιμελής μαθητής μπορεί να βρει διάφορους να χρησιμοποιήσει τις μαγικές του δυνάμεις για να εκδικηθεί ανθρώπους που νιώθει, ότι τον έχουν βλάψει ή παρεξηγήσει».

Η έκδοση αυτή είναι πολυτελέστατη, ιδιαίτερα ελκυστική στο μάτι, με χρώματα, σχέδια και γραφικά τρικ άκρως δελεαστικά και απευθύνεται στα παιδιά.Ουσιαστικά αποτελεί εγχειρίδιο εισαγωγής στην μαγεία και τον σατανισμό. Εκπαιδεύει τον αναγνώστη σε κάθε είδους «μαγικά» τερτίπια όπως: αστρολογία, μαντεία, μαγικά σύμβολα, φίλτρα, επικλήσεις, ξόρκια, φυλαχτά κ. ά. Τα παρουσιάζει δε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Εξάπτει την φαντασία του παιδιού στο έπακρο και το εθίζει σε ένα κόσμο ονειρικό, αποκρυφιστικό και αρκούντως επικίνδυνο.

Στο βιβλίο γίνονται αναφορές σε γραπτά κείμενα τού Ιδρυτή της «εκκλησίας τού Σατανά», Anton SzandorLeVey (φωτο) και της «Σατανικής Βίβλου» του, με πολύ έντεχνο και καλυμμένο τρόπο.

Ο συγκεκριμένος τόμος βέβαια, αποτελεί μέρος μιας «τριλογίας» παρόμοιων βιβλίων. Τα άλλα δύο είναι: η «ΔΡΑΚΟΛΟΓΙΑ» και «ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΙ». Πρόκειται για μεταφράσεις αντιστοίχων βιβλίων του αγγλικού οίκου«The Templar Company» . Το πρώτο μόνο βιβλίο, (στα αγγλικά:«Wizardology»), κατά δηλώσεις των εκδοτών, έχει μεταφραστεί σε 52 γλώσσες και έχει πουλήσει 5,7 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ σύμφωνα με την ξένη ιστοσελίδα το εν λόγω βιβλίο έχει ήδη αρκετές τιμητικές διακρίσεις στην Αγγλία.

Έτσι μέσα από το «παιδικό» παιχνίδι και «παιδικό» βιβλίο τα μηνύματα που εκπέμπονται, δεν πλέον είναι καλυμμένα, αλλά ωμά και χτυπάνε ακριβώς τον στόχο τους: την παιδική ψυχή

Να΄την λοιπόν «η πονηριά της σύγχρονης προπαγάνδας του σατανισμού», όπως αναφέρει στο «Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό» του ο Αρχιμανδρίτης Χριστόφορος Τσιάκκας, «η οποία δεν δηλώνει απευθείας πίστη στον σατανά, αλλά στις απόκρυφες «εσωτερικές δυνάμεις» του ανθρώπου…Εμφανίζεται μάλιστα, ο σατανισμός ως «λευκή μαγεία», κατά την οποία ο στόχος φαίνεται καλός…με την χρήση δήθεν, αγαθών δυνάμεων επιχειρεί μία - εκ δεξιών -εισβολή στην ψυχή του ανθρώπου...

Και όπως έλεγε ένας σοφός χριστιανός : «ακούω να λένε για μαύρη και λευκή μαγεία… Είτε μαύρο σκυλί σε δαγκώσει, αδελφέ μου, είτε άσπρο το ίδιο είναι!»…



http://redskywarning.blogspot.com/2008/10/blog-post_18.html