Ορθόδοξη Mπλογκόσφαιρα

• Δεν γνωρίσαμε εμείς τον Θεό για τη δικαιοσύνη μας, αλλά ο Θεός μας γνώρισε διά μέσου της αγάπης του.
• Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι είναι αναρίθμητες οι ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός για να τελειοποιηθούμε.
• Ο Θεός δίνει τη δύναμη που χρειάζεται στον άνθρωπο στους κόπους και τους αγώνες του για την αρετή.
• Από την μνήμη των παρελθόντων και από την πείρα των παρόντων διδασκόμαστε για το μέλλον.
• Όποιος γεύτηκε την γλυκύτητα του λόγου του Θεού και τον πρόδωσε, μοιάζει μ' εκείνον που άλλαξε το πολύτιμο διαμάντι μ' ένα χρωματιστό γυαλί.
• Μια έφοδος του ένθεου δεν μπορεί να φέρει κακό, αν εμείς έχουμε όπλο την πίστη.
• Η θεία βοήθεια από τη μια και η θέλησή μας από την άλλη φέρνουν την νίκη κατά του πονηρού.
• Ο Θεός δεν εξετάζει τον άνθρωπο μερικώς, αλλά συνολικώς, για να σου διδάξει την αμεροληψία.
• Η μολυσμένη ατμόσφαιρα και η κακία έχουν ένα κοινό σημείο: η μία μολύνει το σώμα και η άλλη την ψυχή.
• Διατήρησε αγνή την ψυχή σου σαν το πολυτιμότερο κεφάλαιο στη ζωή σου.
• Οι μέλισσες ούτε σε όλα τα άνθη πλησιάζουν ούτε προσπαθούν να τα σηκώσουν ολόκληρα, αλλά παίρνουν ό,τι τους είναι χρήσιμο και φεύγουν.
• Η ψυχή μας εξομοιώνεται με όσα σπουδάζει και πράττει και με όσα αισθάνεται, σύμφωνα με την κατεύθυνση που της δώσαμε.
• Όπως οι ληστές κρύβονται στα σκιερά μέρη για να ληστέψουν περαστικούς, έτσι και ο διάβολος κρύβεται στις απολαύσεις για να κυριεύσει την ψυχή μας.
• Η κακία μοιάζει πολύ με την ατμόσφαιρα που μολύνει, όταν έχει δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις.
• Η πραγματική χαρά συμβαδίζει ουσιαστικά με την λύπη και τα δάκρυα.
• Ο Θεός δεν έχει πάντοτε ανάγκη υπενθυμίσεως για τις ανάγκες μας, αλλά της ειλικρινούς διαθέσεώς μας.
• Οι ημέρες της ζωής μας βιάζονται και δεν περιμένουν τον οκνηρό να διορθωθεί.
• Το κακό και η αμαρτία ξεκινούν από τη δική μας προαίρεση.
• Όταν ικανοποιείται η ανάγκη του φαγητού δεν πρέπει να λησμονείται η ευεργεσία του Θεού.
• Όπως οι βαφείς βάφουν με χρώματα ανεξίτηλα, έτσι ανεξίτηλο πρέπει να μείνει μέσα μας το καλό.
• Μην αφήνεις να διαμορφώνονται πονηρές ιδέες στο μυαλό σου τις ώρες της αναπαύσεως.
• Η αποβολή μιας συνήθειας είναι δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο έργο.
• Τίποτε από τα γύρω μας δεν μένει αμετάβλητο, ούτε κι εμείς οι ίδιοι.
• Δεν πρέπει να επιδιώκουμε την θεραπεία του κακού με το κακό.
• Τα πράγματα του βίου αλλάζουν εύκολα δεσπότη, η αρετή μόνο είναι αναφαίρετο κτήμα.
• Δώσε πρώτη κληρονομιά στα παιδιά σου την αρετή και ύστερα μοίρασέ τους και την περιουσία σου.
• Η ψαλμωδία για τα παιδιά είναι άνεση και ευχαρίστηση, αλλά και αναφορά στον Θεό.
• Όπως η φύση παίρνει λαμπρό χρώμα από τον ακτινοβόλο ήλιο, έτσι και η ψυχή μας από τα διδάγματα των πατέρων.
• Να μην δίνεις άφθονο πλούτο στις ανέσεις σου αλλά στην ψυχή σου.
• Όπως ο όγκος του σώματος δημιουργεί πρήξιμο και φλόγωση, έτσι και τα πάθη φλογίζουν την ψυχή.
• Όταν βλέπεις κάποιον να κλαίει για τα αμαρτήματά του, συμπάθησέ του και μιμήσου τον.
• Να αποφεύγουμε την αμαρτία καθώς και τα άλογα ζώα τη δηλητηριώδη τροφή.
• Να αποφεύγεις την αμαρτία, όπως το ελάφι το σχοινί και το πτηνό την παγίδα.
• Από όποιο πράγμα αμαρτάνουμε ευκολότερα πρέπει να προφυλασσόμαστε περισσότερο.
• Προσπάθησε να περισυλλέγεις τους ναυαγούς της αμαρτίας δείχνοντάς τους σανίδα σωτηρίας την ελπίδα του Θεού.
• Όταν μας περιτριγυρίζει η φωτιά του κακού ή τα λιοντάρια της αμαρτίας, να ελπίζουμε στο Θεό για τη σωτηρία μας.
• Να μην υπερπαχύνεις το σώμα σου, γιατί εξασθενείς την ψυχή σου.
• Να μοιράζεις τα εφόδια προς το σώμα και την ψυχή ανάλογα με την ανάγκη του καθενός.
• Παράβλεπε τη σάρκα που είναι φθαρτή και επιμελού της ψυχής που είναι αθάνατη.
• Ο Θεός μας σώζει από τους κινδύνους και όταν ακόμη χαθεί κάθε ελπίδα σωτηρίας.
• Η θλίψη είναι φυσικό φαινόμενο και η μετάνοια θαυμάσια πράξη.
• Όπως οι ιατρικές συμβουλές αποδεικνύονται ωφέλιμες όταν τηρούνται το ίδιο και οι πνευματικές.
• Από το πλήθος των ανομιών μας και η φύση ακόμα στενάζει και έφυγαν από τα φυσικά τους όρια οι περιοχές του χρόνου.
• Φύλαξε την πίστη σου προς τον Κύριο, όπως το κογχύλι το σώμα του από τον κίνδυνο.
• Όπως τα αρπακτικά πουλιά έγιναν τροφοδότες και φύλακες του Ηλιού, έτσι και οι ασθένειες μας τροφοδοτούν την ελπίδα της αιώνιας ζωής.
• 
  

Βασίλειος ο Μέγας

Στο τελευταίο μου ταξίδι στο Αγιον Όρος επισκέφθηκα την Μονή Σίμωνος Πέτρας. Μεγαλόπρεπο μοναστήρι γεμάτο μπλε ουρανού. Εκεί συνάντησα έναν χαριτωμένο δόκιμο μοναχό από την Κίνα. Με ξάφνιασε αλήθεια η παρουσία του. Ράσο ορθόδοξο σε έναν Κινέζο. Αισθάνθηκα κάπως. Δεν είχα δει ποτέ από κοντά. Μονάχα από φωτογραφίες της ιεραποστολής. Φορέας μιας μεγάλης πολιτισμικής παράδοσης και να ασπάζεται τον Χριστιανισμό; Μπήκα τόσο εγώ όσο και η παρέα μου στην περιέργεια να τον ρωτήσουμε.

-Αδελφέ πως και εσυ ένας Κινέζος, μέσα από μια τέτοια μεγάλη πολιτισμική παράδοση ασπάσθηκες τον ορθόδοξο χριστιανικό μοναχισμό. Ήσουν βουδιστής;

-Ναι βέβαια, βουδιστής ήμουν.

-Τότε τι σε κέρδισε στο Χριστιανισμό;

-Η Θεϊκή παρέα!!!

-Ορίστε;

-Ναι ναι πάτερ χαχαχαχα, γέλασε. Μια και οι Κινέζοι στις τρεις λέξεις που σου λένε γελάνε στις δύο. Στο βουδισμό πάτερ μου, είσαι πάρα μα πάρα πολύ μόνος. Δεν υπάρχει Θεός. Όλος ο αγώνας γίνεται με εσένα. Μόνος με τον εαυτό σου, με το εγώ σου. Είσαι απόλυτα μόνος σε αυτή την πορεία. Πολύ μοναξιά πάτερ. Εδώ όμως έχεις βοηθό, συμπαραστάτη, συνοδοιπόρο τον Θεό. Δεν είσαι μόνος. Έχεις κάποιο που σε αγαπάει, ενδιαφέρεται για σε ΄να. Νοιάζεται ακόμη και όταν εσύ δεν το καταλαβαίνεις. Του μιλάς. Του λες τι αισθάνεσαι, τι εσύ θα ήλπιζες, υπάρχει σχέση. Δεν είσαι μόνος στο δύσκολο αγώνα της ζωής και της πνευματικής τελείωσης.

Πραγματικά σπουδαία απάντηση και σημαντικό βίωμα. Ωστόσο το κατάλαβα αυτές τις μέρες. Ένα σοβαρό κρυολόγημα με έριξε στο κρεβάτι. Κανείς γιατρός δεν μου έβρισκε τίποτα. Κλινική εικόνα πεντακάθαρη, τουλάχιστον οι γιατροί δεν έβλεπαν κάτι. Ωστόσο οι πόνοι ήταν αφόρητοι και μάλιστα κανένα μα κανένα παυσίπονο δεν μπορούσε να τους σταματήσει. Άλλαξα τρία διαφορετικά παυσίπονα και όμως ο πόνος δεν ησύχαζε.

Συγχρόνως έφτασαν και τα νέα ότι ο αδελφός του πατέρα μου, του οποίο και το όνομα φέρω, έχει καρκίνο σε προχωρημένη μορφή στις φωνητικές χορδές και στο λάρυγγα. Τουτέστιν Λαρυγγεκτομή και ότι άλλο προκύψει. Χρόνια βλέπεις κατανάλωση αλκοόλ και τσιγάρου. Γενικότερα άσχημη ζωή, δίχως καμιά ποιότητα.

Τότε αισθάνεσαι αυτό που μου είπε ο μικρός πρώην βουδιστής και νυν χριστιανός μοναχός στο Αγιον Ορος, ότι έχεις ανάγκη να υπάρχει ένας Θεός που να μπορείς να του μιλάς. Να νιώθεις, να αισθάνεσαι ότι κάποιος εκτός του εαυτού σου σε ακούει.

Δεν ξέρω εάν είναι λάθος ή σωστό. Ξέρω όμως ότι είναι βαθιά ανάγκη του ανθρώπου. Και τούτο πιστοποιείται από την ίδια την ζωή. Ακόμη και αυτοί οι βουδιστές που είναι μη θεϊστική θρησκεία, δημιούργησαν διάφορες θεότητες. Έστω και σε ονειρική γλώσσα και κόσμους. Ωστόσο έχουν την ανάγκη αναφοράς σε κάποιον, σε κάτι, κάποιον πέρα, έξω από αυτούς, έστω και ονειρικά. Άλλωστε η πραγματικότητα, η αλήθεια είναι κάτι πολύ σχετικό και έτσι θα παραμείνει. Αίνιγμα, μυστήριο.

Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, ευαίσθητης και μελαγχολικής φύσης που έλεγε: όταν δεν είσαι ή δεν αισθάνεσαι καλά Μίλα. Μίλα και ας είναι και στο αέρα.

π . Λίβυος

http://plibyos.blogspot.com/2010/12/blog-post_30.html

http://agioritikesmnimes.pblogs.gr/2010/12/1867-o-kinezos-o-theos-kai-h-monaxia.html

Ψυχαγωγία ή απόκρυφη τέχνη;
.. Η πρωτοχρονιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη χαρτοπαιξία, η οποία όπως υποστηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που παίζουν, γίνεται «για το καλό χρόνου», πρέπει δηλαδή να παίξουν και να κερδίσουν, για να είναι καλότυχο το νέο έτος.
Οι συνηθισμένες ερωτήσεις που ακούμε συχνά στις ημέρες των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς είναι; «Έφτιαξες χριστουγεννιάτικο δένδρο;» «Που θα κάνεις απόψε ρεβεγιόν;»
«Τι φλουρί βάλατε στη βασιλόπιτα; Ποιος το κέρδισε;» -«Που θα μαζευτείτε σήμερα να παίξετε χαρτιά;»…και πολλά άλλα. Εάν κάποιος, για οποιοδήποτε λόγο, δεν συμβαδίζει με το σύστημα του κόσμου, αμέσως τον ρωτάνε: «Α, δεν θα φτιάξεις δένδρο; Και πως εσύ θα καταλάβεις ότι είναι Χριστούγεννα;» ή «Τι; Εσύ δεν παίζεις χαρτιά; Και πως θα έχεις τύχη το νέο χρόνο;»
Ο άνθρωπος δυστυχώς τα «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», που όπως λέγει γιορτάζει τη «ΓΕΝΝΗΣΗ του ΧΡΙΣΤΟΥ», τα έχει μετατρέψει σε ένα μεγάλο γλέντι και φαγοπότι, σε ένα κερδοσκοπικό χαρτοπαίγνιο και σε ένα σύγχρονο μαντείο. Παντού ακούγονται όμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ύμνοι, αλλά κανένας δεν αναρωτιέται «Γιατί γεννήθηκε ο Ιησούς μέσα σε μια φάτνη;» - «Ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα της γέννησής Του;» - «Ποια θα πρέπει να είναι η θέση η δική μου;» Περιμένει την πρωτοχρονιά, μήπως κερδίσει τον πρώτο λαχνό στο Πρωτοχρονιάτικο Λαχείο ή να παίξει κανένα χαρτάκι για να δει την τύχη του.
.. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η λέξη «τράπουλα» προέρχεται από την Ιταλική «trappola» που η αρχική της σημασία ήταν «παγίδα φάκα-δόλος» για να πάρει, με το πέρασμα των αιώνων, τη σημερινή της σημασία. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι η τράπουλα είναι Κινέζικη επινόηση και η πρώτη ιστορική καταγραφή έχει γίνει το 10ο μ.Χ. αιώνα, για ένα παιχνίδι που είχε γίνει με κάρτες ντόμινο ανάμεσα στον αυτοκράτορα Μου-Τσουνγκ και τη γυναίκα του. Σαν αφετηρία όμως θεωρείται το έτος 1120 μ.Χ. όπου ο Κινέζος αυτοκράτορας Σέουν Χο, θέλοντας να διασκεδάσει τη μελαγχολία των αναρίθμητων παλλακίδων του, επινόησε ένα παιχνίδι με «εικονογραφημένες πλάκες». Άλλοι θεωρούν ότι η τράπουλα είναι Ινδική επινόηση.
Σήμερα, επικρατεί και η άποψη ότι η τράπουλα είναι μια καθαρή επινόηση των Ευρωπαίων και ειδικότερα των ΙΤΑΛΩΝ, για το όνομα «trappola» και των ΓΑΛΛΩΝ, γιατί τα 52 χαρτιά που έχει σήμερα η τράπουλα παγκόσμια και τα διακριτικά σημάδια που έχει(μπαστούνια, κούπες, καρό, σπαθιά) είναι καθαρή Γαλλική επινόηση. Πρώτη Ιταλική καταγραφή για την τράπουλα έχουμε σε έγγραφο του 1376 μ.Χ. (κατ’ άλλους το 1379). Σε Γαλλικό οικονομικό έγγραφο του 1392 μ.Χ., σαν έξοδα του βασιλιά Καρόλου ΣΤ’ περιλαμβάνονται και καταγραφές για χρέη από χαρτοπαιξία. Οι πουριτανοί Χριστιανοί της Αγγλίας (1490 μ.Χ.) ονόμαζαν τα χαρτιά «το εικονογραφημένο βιβλίο του Διαβόλου».
Τα πρώτα Ελληνικά τραπουλόχαρτα τυπώθηκαν στην Ουγγαρία και κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα το έτος 1829 μ.Χ. και είχαν τυπωμένες επάνω τους και μορφές των αγωνιστών του 1821. Στην Ελ-
λάδα για πρώτη φορά τυπώθηκαν το 1884. Το έτος 1928 τυπώθηκαν στη Χώρα μας 800.000 τράπουλες, που αποτελεί ρεκόρ για το λιγοστό πληθυσμό της εποχής εκείνης.

.. ΤΡΑΠΟΥΛΑ και ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ Ελάχιστοι ίσως να είναι εκείνοι, που σήμερα δεν έχουν έρθει καθόλου σε επαφή με την τράπουλα, αλλά και αυτό να συμβαίνει γνωρίζουν τη σημασία των χαρτιών και από τι αποτελούνται (Ρήγας, Βαλές, Ντάμα, Τζόκερ, κλπ).
Πιστεύω όμως, ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην γνωρίζει ότι η τράπουλα είναι το κύριο και αποκλειστικό μέσο που χρησιμοποιείται στον αποκρυφισμό και στη μαντική τέχνη γενικά.
Μέντιουμ, αστρολόγοι, ψυχοερευνητές, καφετζούδες και κάθε μορφής αποκρυφιστές, δεν μπορούν να «προβλέψουν» το μέλλον των πελα-τών τους, χωρίς τη χρήση των χαρτιών.

Οι εφημερίδες, τα περιοδικά, η τηλεόραση, το ραδιόφωνα και όλα γενικά τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν στην κυριολεξία τον άνθρωπο με τέτοιου είδους διαφημίσεις, όπως: «Μελλοντολόγος-Χαρτομάντης: Λέω ΜΟΝΟ την αλήθεια, τα βρίσκω ΟΛΑ» - «Αστρολόγος-Χαρτομάντης: Ξέρω την αλήθεια, η αλήθεια είναι εδώ» - «Για ζωντανές αστρολογικές προβλέψεις και χαρτομαντεία, καλέστε το νούμερο….» - «Χαρτομάντης Κ.Α., ερευνήτρια της τράπουλας των αγγέλων». Μαζί με την απλή τράπουλα των 52 Γαλλικών χαρτιών, χρησιμοποιούν και την τράπουλα Ταρό, που οι αποκρυφιστικές-σατανικές απεικονίσεις τους είναι καθαρές και όχι επικαλυμμένες, γι’ αυτό από τους «έμπειρους-έγκυρους» χαρτομάντεις στις διαφημίσεις γίνεται διευκρίνιση ότι χρησιμοποιούν «απλή τράπουλα».

.. Στον αποκρυφισμό και τα 52 χαρτιά της τράπουλας έχουν συγκεκριμένο συμβολισμό:Ο «Ρήγας» συμβολίζει τον ίδιο το Διάβολο
και σε άλλες περιπτώσεις και τον Αντίχριστο. Υπάρχουν έγκυρα χαρτονομίσματα των 1000 δολαρίων που εικονίζουν το «Ρήγα» με πεντάλφες και τον αριθμό 666 (βλ. το βιβλίο «ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ»).
Ο «Βαλές» (ή Φάντης) συμβολίζει τον ανήθικο ανθρωπο και σε μερικές περιπτώσεις και τον Αντίχριστο.
Η «Ντάμα» συμβολίζει τη μητέρα του Κυρίου μας Ιησού, όχι σαν άγια, αλλά σαν πόρνη, γιατί ο Διάβολος έχει διαστρεβλώσει την αλήθεια.



Ο «Τζόκερ» (ή Μπαλαντέρ) είναι ο «τρελός γελωτοποιός της παρέας» που για τους σατανιστές είναι ο Ιησούς.
Ο «άσσος», που στα χαρτιά συνήθως κερδίζει, είναι σύμβολο θανάτου και τρόμου.
Επίσης, οι αριθμοί με «σπαθιά» (που εικονίζονται με το τριφύλι), αντιπροσωπεύουν το φόνο. Το «δέκα καρό» συμβολίζει το πνεύμα της ανομίας.
Στην απλή χαρτομαντεία, που χρησιμοποιείται από τους «κατ’επάγγελμα» αστρολόγους, μέντιουμ και γενικά μελλοντολόγους καιπου απευθύνεται στις λαϊκές μάζες, τα 52 χαρτιά της τράπουλας έχουν διαφορετικό συμβολισμό, που συνήθως δίνουν «ελπίδα» και όχι «απογοήτευση» σε όλους αυτούς που καταφεύγουν στα μέντιουμ και στους αστρολόγους για να βρουν λύση στο πρόβλημά τους. Αυτό γίνεται για να μην χάσουν τη χρυσοφόρα πελατεία τους. Για παράδειγμα, ο «άσος σπαθί» θεωρείται τυχερό χαρτί και φέρνει ευτυχία σε όλους τους τομείς, το «δέκα καρό» θα φέρει στον κάτοχό του ένα ταξίδι αναψυχής, και ούτω καθ’ εξής. Υπάρχει ένας «καλός λόγος» για
τον καθένα και αυτό είναι το «δόλωμα» που στήνουν οι χαρτομάντεις στα υποψήφια θύματά τους, για να πέσουν στην παγίδα τους, εξ’ ού και το όνομα trappola (τράπουλα) που σημαίνει «δόλος-παγίδα».

.. Η Αγία Γραφή, που είναι ο Λόγος του Θεού, αποκαλύπτει ότι ο Διάβολος είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου» (Ιωάννης ΙΒ/12:31), «ανθρωποκτόνος, ψεύτης και πατήρ του ψεύδους» (Ιωάννης Η/8:44), και «οπλανών την οικουμένην όλην» (Αποκάλυψη ΙΒ/12:9) και ο στόχος του είναι να παρασύρει τον άνθρωπο μακριά από το θέλημα του Θεού. Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα: «Είναι αμαρτία να παίξω χαρτιά, έτσι για το έθιμο και για το καλό του χρόνου;». Κατ’ αρχάς «αμαρτία» είναι ότι έρχεται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού. Εφόσον λοιπόν λέγεις και ισχυρίζεσαι πως είσαι Χριστιανός και εφόσον γνωρίζεις ότι η τράπουλα είναι ένα κατ’ εξοχήν όργανο (μέσο) που χρησιμοποιεί ο Σατανάς, δεν έχει καμιά θέση μέσα στο σπίτι σου. Όχι μόνο δεν πρέπει να παίζεις ποτέ χαρτιά, αλλά εάν έχεις τράπουλα στο σπίτι σου πρέπει να την καταστρέψεις αμέσως, γιατί (πρόσεξέ το αυτό) εφόσον έχεις σύμβολα και αντικείμενα που «ανήκουν» στο Διάβολο, αυτός έχει δικαιώματα και εξουσία επάνω σου, επάνω στην οικογένειά σου και επάνω στο σπίτι σου γενικά. Γι’ αυτό, μην απόρείς, γιατί στο σπίτι σου υπάρχουν συνέχεια προβλήματα: Φιλονικίες, διαμάχες, ψυχολογικά προβλήματα, αρρώστιες, δεν υπάρχει χαρά και ηρεμία. Θερίζεις ότι σπέρνεις. Εφόσον έχεις απορρίψει το νόμο του Θεού, θερίζεις τους καρπούς της απείθειας και της αμαρτίας.
Γνώριζε ότι ο Ιησούς Χριστός επάνω στο σταυρό του Γολγοθά πέθανε προσωπικά για σένα, για να σε ελευθερώσει από τη δυναστεία και την εξουσία του Διαβόλου και των πονηρών του δυνάμεων.
Ο άνθρωπος που έχει κάνει κύριο της ζωής του τον Ιησού Χριστό δεν χρειάζεται να ζει μέσα στην αμαρτία και να χρησιμοποιεί τα μέσα του Διαβόλου για να έχει «καλή τύχη». Εάν θέλεις να έχεις
πραγματικά «καλή τύχη» με το νέο έτος, τότε κάνε αυτό που και εγώ κάνω για χρόνια: Στις 31 Δεκεμβρίου το βράδυ (πριν τις 12 ώρα) που τελειώνει το έτος και έρχεται το νέο, γονάτισε και
προσευχήσου. Ζήτησε από τον Ιησού να σε ευλογήσει και σένα και την οικογένειά σου και το σπίτι σου και κάθε σου ενέργεια για το νέο έτος και Αυτός θα το κάνει, γιατί σε αγαπάει. Έχυσε το άγιο Του αίμα για σένα.

“Η Εκκλησία στις Βρετανικές Νήσους θ’ αρχίσει να αυξάνεται, όταν αρχίσει να προσκυνά τους δικούς τους Αγίους” (άγιος Αρσένιος της Πάρου, † 1877)

Μια άλλη ομάδα φίλων του Συλλόγου μας βρέθηκε στις αρχές του Ιουλίου του 2009 στο μακρινό νησί τής Ιρλανδίας. Για να αναπαύσομε το λογισμό εκείνων των αδελφών μας, που αναρωτιούνται τι έφερε τα βήματά μας στη μακρινή εκείνη χώρα της Δύσεως, λέμε μόνο τούτο: η Ιρλανδία γνώρισε την αληθινή πίστη, την Ορθοδοξία, από τις αρχές του 5ου μ. Χ. αιώνος και σ’ αυτήν άκμασε για πολλούς αιώνες ο κελτικός ορθόδοξος μοναχισμός. Ιρλανδοί μοναχοί εκχριστιάνισαν τους ειδωλολάτρες Άγγλους τον 6ο αιώνα και κράτησαν την Ορθοδοξία ανόθευτη από αιρετικές προσμίξεις μέχρι το 1171 μ. Χ. όταν οι Αγγλονορμανδοί εισβολείς επέβαλαν στους Ιρλανδούς με την βία των όπλων τον Παπισμό. Έτσι πλήθος αγίων εξαγίασαν με την παρουσία τους την καταπράσινη Νήσο της Εσπερίας [=της Δύσης].

Ας ξεδιπλώσουμε όμως ενώπιον των φίλων αναγνωστών το οδοιπορικό μας. Κατ’ αρχάς, επειδή δεν υπάρχει απ’ ευθείας σύνδεση με την Ιρλανδία, αναγκαστήκαμε την Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009 να πετάξουμε προς το Μάντσεστερ της Αγγλίας. Από εκεί, αφού διασχίσαμε το δυτικό τμήμα της Αγγλίας, μπήκαμε στην Ουαλία και από το ουαλικό νησί Χόλυ Χέντ πήραμε
το βράδυ το πορθμείο για την Ιρλανδία, διασχίζοντας την θάλασσα της Ιρλανδίας.
Σαν ξημέρωσε το Σάββατο ήμασταν έτοιμοι ν’ αρχίσουμε την εξερεύνηση της ιρλανδικής πρωτεύουσας. Ο καιρός έδειχνε μουντός και λίγο ψυχρός. Το Δουβλίνο μας θυμίζει τυπική επαρχιακή αγγλική πόλη. Η κίνηση στους δρόμους αραιή. Πότε – πότε ψιλοβρέχει. Πρώτος μας σταθμός ο αγγλικανικός καθεδρικός ναός του αγίου Πατρικίου (του Φωτιστού τής Ιρλανδίας – 17 Μαρτίου). Κτισμένος σε αγγλονορμανδικό ρυθμό (γοτθικό) συγκεντρώνει πλήθος εκθεμάτων. Εμάς μας ενδιαφέρει ότι 70 μέτρα από εκεί βρίσκεται το ιερό φρέαρ [πηγάδι] όπου, κατά την παράδοση, ο άγιος Πατρίκιος βάφτιζε τους ειδωλολάτρες. Στη συνέχεια ο ξεναγός μάς οδηγεί στο τεράστιο κτίριο τής εταιρείας Γκίνες.
Εκείνο πού κάνει εντύπωση στον επισκέπτη είναι ένα έγγραφο του



1759 με ιό όποιο ό Αρθουρ Γκίνες νοίκιασε ιό χώρο για 2000 χρόνια (!!!) με ενοίκιο 45 λίρες ιό χρόνο. Στο πολυώροφο κτίσμα υπάρχει, συν τοις άλλοις, έκθεση παλαιών μηχανημάτων κατασκευής μπύρας ενώ από τον 6ο όροφο μπορεί να θαυμάσει ό επισκέπτης το πανόραμα της πόλης, το ποτάμι, το λιμάνι και τα χαμηλά βουνά στο νότο. Διασχίζοντας το κέντρο του Δουβλίνου φτάσαμε, υπό βροχήν, στο Τρίνιτυ Κόλλεητς, πανεπιστήμιο κτισμένο την εποχή της βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ Α’ το 16ο αιώνα. Εκεί φυλάσσεται το περίφημο χειρ όγραφο του Κέλτ του 8ου αιώνα.

Το κάστρο του Δουβλίνου πού επισκεφθήκαμε στη συνέχεια αποτελεί ένα πολυποίκιλο σύνολο κτισμάτων πού αρχίζουν από την εποχή των Βίκινγκς και των Νορμανδών και συνεχίζουν μέχρι την αποχώρηση της Αγγλίας από την χώρα.
Σαν έφτασε η Κυριακή, αφού ψάλλαμε τον Όρθρο σε ειδικά διαρρυθμισμένη αίθουσα του ξενοδοχείου μας, αναχωρήσαμε από τον Δουβλίνο με νότια κατεύθυνση. Στα βουνά του Ουίκλοου, σε μια στενή δασωμένη κοιλάδα, συναντάμε τον πρώτο ιρλανδικό μοναστήρι που μας μεταφέρει στο ορθόδοξο παρελθόν της χώρας. Λέγεται Γκλένταλοχα (φαράγγι με τις δύο λίμνες) και μας θυμίζει ότι στα μέρη αυτά έζησε κατά τον 6ο αιώνα ένας ερημίτης, ο άγιος Κέβιν (3 Ιουνίου). Μεταξύ των δύο λιμνών σώζεται τον σπήλαιο όπου ασκήτεψε. Μετά από μια κατατοπιστική ταινία
για τον αρχαίο ιρλανδικό μοναχισμό προχωράμε προς τα ερείπια της Μονής.

Μόλις περνάμε τα προπύλαια αντικρίζουμε τον πανύψηλο στρογγυλό πύργο. Κτισμένος με γκρίζα ντόπια πέτρα είναι σχεδόν 30 μέτρα κι αποτελείται από έξι ορόφους. Χρησίμευε για καμπαναριό, παρατηρητήριο, καταφύγιο σε περίπτωση επιδρομών, κρυψώνα για τα αγία λείψανα και τα χειρόγραφα τής Μονής. [βλ. τη μονή στη 2η φωτο στην κορυφή του post].
Σε κοντινή απόσταση ορθώνεται το ερειπωμένο καθολικό τής Μονής, του 10ου αιώνα. Τα παλαιότερα κτίσματα ήταν από ξύλο και καταστράφηκαν. Εκεί κοντά διασώζεται ανέπαφη η λεγόμενη κουζίνα του αγίου Κέβιν, δηλαδή μια εκκλησία μικρών διαστάσεων με ενσωματωμένο μικρό στρογγυλό κωδωνοστάσιο, κτισμένη εξ ολοκλήρου από πέτρα (με πέτρινα κεραμίδια). Ψάλλουμε το απολυτίκιο του αγίου (το ασκητικό: «ταις των δακρύων σου ροαίς») και κατηφορίζουμε προς τη λίμνη.
Ο τάφος του λέγεται πως βρίσκεται στη μισοερειπωμένη εκκλησία τής Θεοτόκου στον περίβολο τής Μονής. Η δυνατή βροχή μάς υπογραμμίζει τελειώνοντας ότι είμαστε στη Δύση.
Διασχίζουμε τώρα τα γυμνά, αλλά γεμάτα πράσινη χλόη και λιγοστά δέντρα, βουνά του Ουίκλοου. Παντού χωριουδάκια με καλοφτιαγμένα σπίτια και ανθισμένους κήπους. Αμέσως μετά βρεθήκαμε στον απέραντο ιρλανδικό κάμπο. Καταπράσινοι βοσκότοποι γεμάτοι γελάδια και πρόβατα και χωριά, πού και πού. Αλλού βλέπουμε να βόσκουν τα ονομαστά άλογα, που, όπως μάς πληροφορεί ο συμπαθής οδηγός μας Τζων Ντικ, τρέχουν στον ιππόδρομο.
Είχε μεσημεριάσει για τα καλά όταν προσεγγίσαμε τη μικρή πόλη
Κάσελ, που είναι κουρνιασμένη στα πόδια του πιο διάσημου βράχου της χώρας, που υψώνεται επιβλητικός πάνω από την πεδιάδα. Ανεβαίνοντας στον βράχο η συμπαθητική ξεναγός μας οδηγεί στον αναπαλαιωμένο κτίριο της χορωδίας.
Ακολούθως μεταβαίνουμε στον χωρίς στέγη καθεδρικό ναό του αγίου Πατρικίου, τον στρογγυλό πύργο και τον ρωμανικό παρεκκλήσι του βασιλιά Κόρμακ, όπου υπάρχουν ίχνη τοιχογραφιών. Όλ’ αυτά ενώ η βροχή κι ο άνεμος μάς συνοδεύουν ακατάπαυστα. Στο μέρος αυτό είχε βαφτίσει τον 5ο αιώνα ο άγιος Πατρίκιος τον ντόπιο βασιλιά Άνγκους και θεωρείται τον ιερότερο σημείο της χώρας. Φεύγοντας δεν παραλείπουμε να ρίξουμε μια ματιά στο μουσείο, όπου υπάρχουν όπλα, σκεύη κι άλλα εκθέματα.

Καταλύουμε κουρασμένοι και υπό βροχήν στο Κλόνμελ.
Δευτέρα 6 Ιουλίου. Αναχώρηση για την πόλη Γουώτερφορντ, ένα ποτάμιο λιμάνι που ιδρύθηκε την εποχή των Βίκινγκς. Δεν έχει να επιδείξει τίποτε το ιδιαίτερο. Τυπική πόλη του νότιου τμήματος της χώρας. Σταματάμε για λίγο σ’ ένα μεγάλο εργοστάσιο υαλουργίας και συνεχίζουμε ακολούθως την πορεία μας με δυτική τώρα κατεύθυνση.
Ταξιδεύουμε δίπλα στην Κελτική θάλασσα (τον τμήμα του Ωκεανού που βρέχει τον νότιο μέρος τής Ιρλανδίας). Προορισμός μας το παραθαλάσσιο χωριό Άρντμορ. Ένας φιδωτός και στενός δρόμος στη χαμηλή λοφώδη περιοχή μάς φέρνει μέχρι το ξεχασμένο αυτό χωριό. Από μεγάλη απόσταση διακρίνεται, στην πλαγιά του λόφου, ένας πανύψηλος στρογγυλός πύργος, πού δεσπόζει τής περιοχής. Μπαίνοντας στο Άρντμορ ακλουθήσαμε την ανηφορική οδό που οδηγούσε μέχρι τον στρογγυλό πύργο.
Φτάνοντας εκεί αντικρίσαμε δίπλα του τον ερειπωμένο καθεδρικό ναό, από τον όποιο απόμειναν μόνο οι γυμνοί τοίχοι. Στον δυτικό του τοίχο 13 ανάγλυφα από ντόπιο γρανίτη απεικονίζουν θέματα παρμένα από την Αγία Γραφή. Στο κατώτερο διάζωμα οι βιβλικές σκηνές είναι πιο ευδιάκριτες και μεγαλύτερες. Διακρίνονται η κρίση του Σολομώντος και η πτώση των πρωτοπλάστων. Εντός του ναού υπάρχουν πολλές ταφόπετρες κι ένα όγκαμ, δηλαδή στήλη με επιγραφή στα αρχαία ιρλανδικά. Ο στρογγυλός πύργος που βρίσκεται στα νότια του καθεδρικού ναού, είναι φτιαγμένος από ντόπια πέτρα πρασινισμένη από τη βροχή και την υγρασία και φέρει σταυρό στην κορυφή.
Αποτελείται από 4 πατώματα και το ύψος του ξεπερνά τα 29 μέτρα. Έχει μια μικρή κλίση προς νότον και είναι ο καλύτερα διατηρημένος απ’ όσους είδαμε.

Νοτιοανατολικά του καθεδρικού ναού υπάρχει τον αναπαλαιωμένο παρεκκλήσι του αγίου Ντέκλαν και λέγεται ότι εκεί βρίσκεται και ο τάφος του αγίου, που έζησε τον 4ο αιώνα και κήρυξε το ευαγγέλιο στην περιοχή πριν από τον άγιο Πατρίκιο.

Τρέχουμε προς το λεωφορείο, γιατί ξανάρχισε η βροχή. Συνεχίζοντας την προς δυσμάς πορεία μας κι ακλουθώντας τη νότια ακτή της Ιρλανδίας προχωράμε προς την πόλη του Κορκ. Καθ’ οδόν, ακριβώς δίπλα στο δρόμο, ένα κοπάδι πανέμορφοι άσπροι
κύκνοι, που κολυμπούν αμέριμνοι στη Λίμνη, ελκύουν την προσοχή μας. Η πόλη του Κορκ είναι κι αυτή ποτάμιο λιμάνι στον ποταμό Λή, στον όποιο βλέπουμε αραγμένα και ποντοπόρα πλοία. Αφήνοντας πίσω μας την πόλη καταλήγουμε στην περιοχή του κάστρου Μπλάρνυ, κάπου στα περίχωρά της. Κτισμένο σ’ ένα καταπληκτικό τοπίο με γρασίδι, σκιερά δέντρα, ανθισμένα λουλούδια και δύο ποτάμια να ρέουν ήρεμα ανάμεσα στις φυλλωσιές, το κάστρο υψώνεται επιβλητικό στην άκρη ενός βράχου.
Ανεβαίνουμε στην κορυφή του από μια ελικοειδή και στενή πέτρινη σκάλα. Από εκεί το θέαμα είναι πέραν πάσης περιγραφής. Μια πέτρα στην άκρη της οροφής προκαλεί τούς ριψοκίνδυνους ταξιδιώτες να τη φιλήσουν για ν’ αποκτήσουν τον χάρισμα τής ευγλωττίας!
Ακολουθώντας τώρα τον επαρχιακό δρόμο και συναντώντας πανδοχεία, χωριουδάκια, μικρά ποτάμια και λουλουδιασμένους φράκτες κατά μήκος του δρόμου, κατευθυνόμαστε προς τον δυτικό μέρος της Ιρλανδίας, την περιοχή του Κέρρυ. Αφήνουμε στα αριστερά μας την πόλης Κιλάρνυ και φτάνουμε, υπό δυνατή βροχή, στη μικρή πόλη Κάσελ Άιλαντ. Το βράδυ, μετά από πρόταση του ιρλανδού οδηγού μας, ταξιδεύουμε στο Τραλύ, πόλη που βρίσκεται στη δυτική ακτή της χώρας, για να παρακολουθήσουμε φολκλορική παράσταση του κρατικού θεάτρου στην κελτική γλώσσα. Ήταν έντεκα τον βράδυ όταν τελειώσαμε, αλλά μόλις είχε πέσει το σούρουπο.
Δύσκολη μέρα ή Τρίτη 7 Ιουλίου. Έπρεπε να κάνουμε τον γύρο τής χερσονήσου του Κέρρυ και να βρεθούμε τον βράδυ στο νοτιοανατολικό άκρο της χώρας!
Στο βάθος, στα αριστερά μας, υψώνονται βουνά σκεπασμένα με σύννεφα. Ο καιρός είναι ψυχρός. Στον χωριό Κίλλοργκλιν ένα άγαλμα εστεμμένου τράγου δίπλα στον γεφύρι θυμίζει ένα κωμικοτραγικό επεισόδιο τής εποχής του Κρόμγουελ.

Εντυπωσιακό τον τοπίο, ορεινό από τη μια και θαλασσινό από τη δεξιά μεριά. Στον χωριό Καχερσιβίν βλέπουμε το άγαλμα του γνωστού Ιρλανδού επαναστάτη Ντάνιελ Ο’ Κόννελ. Στον Γουώτερβιλλ, παράλιο θέρετρο που αγαπούσε υπερβολικά ο Τσάρλυ Τσάπλιν, οι ψυχρές αέριες μάζες από τον Ατλαντικό κόβουν την ανάσα. Σε μια απότομη στροφή κατεβαίνουμε.
Μπροστά μας ο αχανής Ωκεανός και κάτι μικρά βραχώδη νησάκια ξεπροβάλλουν. Είναι τα Σκέλιγκ, το Μεγάλο Σκέλιγκ ή Σκέλιγκ Μίχαελ και το Μικρό Σκέλιγκ. Εκεί έζησαν με πολλή κακοπάθεια Ιρλανδοί μοναχοί για αιώνες πολλούς. Τα καταλύματα τους σώζονται στις απότομες πλαγιές των νησιών.

Τρυπώνουμε στο λεωφορείο βιαστικά, γιατί ο παγωμένος άνεμος λυσσομανά, και συνεχίζουμε την πορεία μας. Τώρα το τοπίο είναι ορεινό και τα βουνά που διασχίζουμε είναι άλλα δασωμένα κι άλλα καλυμμένα με πράσινη χλόη. Φτάνουμε κάποτε στην περιοχή των ονομαστών λιμνών του Κιλάρνυ. Στο διάβα μας προβάλλει πρώτη η Άνω Λίμνη με τα βαθυγάλανα της νερά. Κατεβαίνουμε στη συνέχεια στην περιοχή τής λίμνης Μάκρος. Ένα απέραντο πάρκο απλώνεται στις όχθες της με παλαιά κτίρια και πελώρια δέντρα σε πυκνές συστάδες. Πολυκοσμία, γρασίδι παντού, άμαξες που τις σέρνουν ιρλανδικά άλογα, ενώ λουλούδια παντός είδους στολίζουν το πανέμορφο τοπίο.
Αφήνοντας πίσω μας το Κιλάρνυ με τη μεγάλη του λίμνη ταξιδεύουμε με ανατολική κατεύθυνση. Βροχές εναλλάσσονται με άνεμο και λιακάδα ενώ ταξιδεύουμε προς το Γουέξφορντ. Αφήνουμε διαδοχικά πίσω μας το Κορκ και το Γουώτερφορντ και, κατά το απόγευμα, έχουμε φτάσει στο σημερινό μας κατάλυμα, κάπου στα περίχωρα του Γουέξφορντ.
Ξημερώματα Τετάρτης προχωράμε προς τον λιμάνι του Ρόσλαρ, όπου μας αναμένει το πορθμείο. Πρέπει να περάσουμε ξανά στην Ουαλία, με προορισμό, τη φορά αυτή, το λιμάνι του Πέμπροουκ, στο νότιο τμήμα της χώρας. Αποχαιρετάμε τον καλό μας οδηγό και αναχωρούμε. Στον πορθμό του Αγίου Γεωργίου η θάλασσα είναι λάδι. Είχε περάσει τον μεσημέρι όταν τον πορθμείο αγκυροβόλησε.

Ο Άγγλος οδηγός μάς περίμενε και χωρίς καθυστέρηση ταξιδεύουμε τώρα στην Ουαλία. Όλα πνιγμένα στον πράσινο, χαμηλά τα βουνά με κάστρα εδώ κι εκεί και ο άνετος δρόμος μάς έφερε γρήγορα στο Κάρντιφ. Πολύβουη ή πρωτεύουσα τής περιοχής και οι διπλές επιγραφές (πρώτα ουαλικά και μετά αγγλικά) μας θυμίζουν ακατάπαυστα πως βρισκόμαστε στην Ουαλία.
Το κάστρο του Κάρντιφ υψώνεται επιβλητικό στον κέντρο τής πόλης, με την ουαλική σημαία με τον κόκκινο δράκο να κυματίζει στον πιο ψηλό του σημείο. Τεράστια η εσωτερική του αυλή κι εντυπωσιακός ο πύργος του ρολογιού. Πολυώροφα διαμερίσματα με περίτεχνα διακοσμημένα δωμάτια υψώνονται στη μια του πλευρά. Στο δυτικό τμήμα ένας τεχνητός χωμάτινος λόφος, έργο των Νορμανδών, στέφεται από ένα πανύψηλο πύργο.
Εγκαταλείποντας την Ουαλία κατευθυνόμαστε ανατολικά, προς την Αγγλία. Διασχίζουμε την τεράστια γέφυρα του ποταμού Έηβον και καταλήγουμε για διανυκτέρευση σε μια δασωμένη περιοχή λίγο έξω απ’ το Μπρίστολ.
Σαν ξημέρωσε η επομένη, αναχωρήσαμε για την πόλη του Μπάθ με τις ονομαστές ρωμαϊκές αρχαιότητες. Τα πολυδαίδαλα αυτά υπόγεια περιλαμβάνουν τις εγκαταστάσεις των ρωμαϊκών λουτρών. Στο πέρασμά μας συναντάμε ρωμαϊκά αγάλματα, τις εγκαταστάσεις των λουτρών, ψηφιδωτά, σπαράγματα ρωμαϊκών ναών, όπως και νομίσματα, δεξαμενές, καθώς και την θερμή πηγή, που αναβλύζει ακόμα. Υπό την πίεση του χρόνου αφήνουμε πίσω μας σύντομα το Μπάθ και ταξιδεύουμε προς ανατολάς.
Κοντά στο μεσημέρι είχαμε φτάσει στο Γουίντσορ, στα περίχωρα του Λονδίνου. Το ομώνυμο κάστρο υψώνεται μεγαλόπρεπο στην πλαγιά του λόφου, απόγευμα τα χρόνια του Γουλιέλμου του Κατακτητή. Άψογα συντηρημένο το τεράστιο κτιριακό συγκρότημα, που είναι το μεγαλύτερο κάστρο τής χώρας, υποδιαιρείται σε δύο τμήματα. Το άνω τμήμα αποτελεί κατοικία τής αγγλικής βασιλικής οικογένειας και είναι απροσπέλαστο στο κοινό. Το κατώτερο τμήμα είναι ανοικτό στους πάντες. Εκεί βρίσκεται και το παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, όπου βρίσκονται πλείστα ταφικά μνημεία των Άγγλων βασιλιάδων.
Ήταν απόγευμα της Πέμπτης όταν εγκαταλείψαμε την περιοχή με στόχο να φτάσουμε στο Λονδίνο. Η πολύβουη μεγαλούπολη με τα πολλά εκατομμύρια, την μεγάλη κίνηση και το πολυεθνικό πλήθος πού πλημμυρίζει τούς δρόμους της είναι τώρα ενώπιων μας. Κατευθυνόμαστε προς το κέντρο καταλύοντας στην περιοχή του Βρετανικού Μουσείου. Μερικοί σπεύδουν να πραγματοποιήσουν ένα πρώτο περίπατο κι άλλοι αναμένουν συγγενικά πρόσωπα.
Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009. Τελευταία μέρα της εκδρομής μας. Ο Κύπριος ξεναγός με πολύ μεράκι κι επιμέλεια μάς γνωρίζει την απέραντη πόλη. Τις αριστοκρατικές συνοικίες, την πλατεία Τραφάλγκαρ, το Σίτυ, την Γέφυρα του πύργου. Στο πολεμικό μουσείο Ιμπήριαλ μάς καθηλώνει το κυπριακό τμήμα Ένα σύνθημα της ΕΟΚΑ, χειροποίητα όπλα της Οργάνωσης, μια επιστολή του Χάρντιγκ, μια σημαία της ΕΟΚΑ και τέλος μια φωτογραφία του θρυλικού Αυξεντίου.
Περνώντας τον Τάμεση εμφανίζεται μπροστά μας το κοινοβούλιο, το Μπίγκ Μπέν, το Γουεστμίνστερ Άμπεϋ, τα Υπουργεία και το πρωθυπουργικό γραφείο στην οδό Ντάουνιγκ. Διασχίζοντας το Τσιάρινγκ Κρος καταλήξαμε στο Βρετανικό Μουσείο. Μένουμε κυρίως στο ελληνικό τμήμα. Σε αγάλματα απόγευμα διάφορα ελληνικά μέρη, αλλά χρονοτριβούμε στα μάρμαρα του Παρθενώνα, που οι Άγγλοι αρνούνται κυνικά να επιστρέψουν.
Τις τελευταίες ώρες τις αφιερώσαμε σε προσκύνημα στην μονή του Τιμίου Προδρόμου του Έσσεξ. Στο τέλος κατορθώσαμε να προσεγγίσουμε το Μοναστήρι παρά την κίνηση στους δρόμους και τις ποικίλες δυσκολίες που ανεφύησαν. Επιτέλους βρεθήκαμε στην φιλόξενη αυλή του, δίνοντας τέρμα στην αγωνία του π. Ζαχαρία που μας περίμενε. Η φιλοξενία αβραμιαία, αλλά η επίσκεψη στο καθολικό, την κρύπτη όπου βρίσκεται ο τάφος του Γέροντος Σωφρονίου και το ύπερθεν αυτής παρεκκλήσι γίνεται αναγκαστικά αστραπιαία.
Με τις ευλογίες των μοναχών ανά χείρας τρέξαμε προς το λεωφορείο. Έπρεπε να βιαστούμε, διότι το αεροδρόμιο του Χήθροου ήταν μακριά, η τροχαία πυκνή κι απρόβλεπτη και κάθε λεπτό που περνούσε ανέβαζε την αδρεναλίνη. Με την χάρη του Τιμίου Προδρόμου ήμασταν εκεί στην ώρα μας. Σε λίγο το μεταλλικό πουλί διέσχιζε το νυκτερινό ουρανό με κατεύθυνση την Κύπρο.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Πηγή ‘ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 92′

http://pneymatiko.wordpress.com/2010/12/30/%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AD%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%BA/