Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης


Γιά νά φυλάγεσθε ἀπό τά μαγικά καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, νά ἔχετε ὅλοι - μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες - κρεμασμένο στό λαιμό σας τόν τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οἱ δαίμονες τόν τύπο τοῦ Σταυροῦ καί φεύγουν μακριά ὅταν τόν βλέπουν. ῎Αλλωστε, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ ἴδιοι στόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τόν Βοστρινό, πού εἶχε ἐξουσία κατά τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβοῦνται περισσότερο· τό Σταυρό, τό ἅγιο Βάπτισμα καί τή θεία Κοινωνία.

Νά ἔχετε ἐπίσης στό σπίτι σας, ἀλλά καί μαζί σας, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Καί φυσικά νά τό μελετᾶτε. Σ᾿ ὅποιο σπίτι ὑπάρχει Εὐαγγέλιο δέν μπαίνει ὁ διάβολος.

Τά ἀνδρόγυνα, γιά νά μή φοβοῦνται τό “δέσιμο”, πρίν παντρευτοῦν πρέπει νά ἐξομολογοῦνται, νά νηστεύουν τρεῖς ἡμέρες, νά συνδυάζουν τό μυστήριο τοῦ γάμου μέ τήν τέλεση θείας Λειτουργίας καί νά μεταλαμβάνουν ἔτσι τά ἄχραντα Μυστήρια. Προπαντός τά ἀνδρόγυνα νά ἔχουν πίστη στερεή καί ἀκλόνητη στόν Κύριο, κι Αὐτός θά διαλύσει τίς ἐνέργειες τῶν δαιμόνων.

῎Αν, γιά τήν ὀλιγοπιστία μερικῶν Χριστιανῶν, οἱ δαίμονες παρουσιάζουν διάφορα φαντάσματα, εἴτε σέ τάφους εἴτε σέ σπίτια εἴτε ἀλλοῦ, νά καλεῖται ἱερέας, νά γίνεται ἁγιασμός καί νά ραντίζεται ὁ τόπος. ῎Ετσι, μέ τή θεία χάρη, διαλύεται κάθε δαιμονική ἐνέργεια.

Τέλος, ὅταν ἕνας Χριστιανός πρόκειται νά χτίσει σπίτι ἤ νά κατασκευάσει καΐκι κ.τ.ὅ., ἄς προσκαλεῖ ἕναν ἱερέα νά τοῦ κάνει ἁγιασμό καί νά διαβάσει τήν κατάλληλη γιά τήν περίσταση εὐχή τῆς ᾿Εκκλησίας μας.



Read more: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2010/07/blog-post_3078.html#ixzz0t2GLkCNF

Από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες, μόνο τα 2 εκατομμύρια θα σωθούνε, γιατί ακόμη κρατάνε...

Γιατί, είδες τί μου λες; Δεν αλλάζεις πορεία όπως είσαι, ακόμη κι΄ αν σου κόψουν το κεφάλι. Έτσι είναι καί τα 2 εκατομμύρια των Ελλήνων! Αλλά τα υπόλοιπα 8, πού τα πήρε ό λύκος και τα έπνιξε, που είναι;


Και δεν ξέρεις τί διαφθορά υπάρχει μέσα στην Ελλάδα. Μέχρι αφάνταστου βαθμού, καταστροφή ψυχική και σωματική...


Έχεις δει ποτέ τον Θεό; Να τού το ζητήσεις να Τον δεις. Ακούς;


Όταν ό άνθρωπος δεν αντέχει την πύρωση της σάρκας, πρέπει να παντρεύεται. Και όταν παντρευτεί με νόμιμο τρόπο, τότε μόνο θα είναι κοντά στον Θεό...


Για τους πονηρούς λογισμούς, όταν ήταν ήδη 80 χρονών, έλεγε...

"Κι εγώ, παιδί μου, τους έχω σ' αυτήν εδώ την ηλικία. Αλλά να τους αποδιώχνεις, να μην κάνεις συγκατάθεση. Καμιά φορά σ' ευχαριστούν στη σκέψη σου. Αλλά κι αυτό είναι ένα είδος συγκατάθεσης, μια μικρή αμαρτία. Ό λογισμός, όταν τον δεχτεί ό άνθρωπος, είναι μετά πολύ εύκολο,
σαν βρεθεί ή ευκαιρία, να γίνει καί πράξη. Ό πόλεμος δεν σταματά σ' αυτή τη ζωή, γι' αυτό δεν μπορεί ό χριστιανός να λέει ότι «θα κοιμάμαι σήμερα και θα ξυπνώ αύριο», γιατί χάθηκε. Ό διάβολος ούτε κοιμάται ούτε ξυπνά. Γι' αυτό χρειάζεται να ξεκουραζόμαστε, αλλά όχι να αποξεχνιόμαστε...
Προς τούς νέους ιερείς έλεγε...

Προσέξτε τη μοιχεία και την πορνεία. 'Εκεί θέλει να σας ρίξει ό δαίμονας. Αυτός δεν ησυχάζει νύχτα και ήμερα. Μόλις σας ρίξει, θα πει: «Καλά τον έχω τώρα. Δικός μου είναι».

Για να σηκωθείς μετά, θέλει μεγάλο πνευματικό αγώνα. Είναι αδύνατο να δικαιωθεί χωρίς αγώνα, ιδιαίτερα ό Ιερέας. Θέλει νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές. Ό αγώνας ό πνευματικός είναι διαρκής. Δεν σταματάει ούτε λεπτό. Οι λογισμοί για να φύγουν, θέλουν αγώνα. Προσέχετε νά μην πέσετε...


Δεν θα φεύγεις ποτέ απ' την Εκκλησία, αν δεν ακούσεις το "Δι' ευχών", γιατί μέχρι εκείνη την ώρα είναι όλοι οι Άγγελοι, όλοι οι Άγιοι, ό Θεός μέσα στην Εκκλησία. Με το "Δι' ευχών" ανεβαίνουν στον Ουρανό. Θα το ακούσεις, θα πάρεις αντίδωρο, και τότε θα φύγεις...


Πρέπει να έχουν Θεό τα παιδιά, αλλιώς πορεύονται στη ζωή τυφλά, σαν τα άλογα ζώα, και έχουν ανάλογες συνέπειες. Να δίνετε Θεό στα παιδιά. Και να προσέχετε, να μην εφησυχάζετε...


Στον Ουρανό έχουν πάει εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανοί. Αλλά αυτοί πού πήγαν εκεί πέρα ήταν παλικάρια, κράτησαν εδώ και πολέμησαν τον σατανά πρώτα, πολέμησαν τα πάθη. Γιατί έχεις μέσα σου ένα σωρό κατσίκια. Και ύστερα λες: «Είμαι Χριστιανός».

Από πού κι ως πού είσαι Χριστιανός;

Ό Χριστιανός ό καλός, προχωρεί προς την καλοσύνη, την Αγιοσύνη. Αγίασαν, και όσοι πήγαν, αλλά ήσαν άγιοι καί από εδώ. Πώς πήγαν εκεί πέρα; "Η, λέτε, ότι είναι κανένα πορτάκι ανοιχτό και μπαίνουν εκεί μέσα έτσι, χωρίς να περάσεις απ' την πύλη την ωραία, την κεντρική; Είναι λάθος να λες ότι «θα μπω στον Παράδεισο από το πορτάκι». Δεν μπαίνεις! θα δοκιμαστείς εσύ εδώ στη γη με δοκιμασίες, για να φτιάξεις τον εαυτό σου ωραίο...

Βλέπεις τί είμαι; Είμαι ένας γέρος στο κρεβάτι, πού ούτε δουλεύω ούτε μπορώ να προσφέρω τίποτα στο Μοναστήρι. Και όμως, ή Παναγία, ότι επιθυμώ μου το στέλνει. Και λεφτά μου δίνουν, και λάδια φέρνουν στο Μοναστήρι, και ότι θέλουμε. Για να δεις ότι ο Θεός είναι μεγάλος!


Ό Θεός δεν έχει άκρες. Ό Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα.


Εάν σφάλλουμε, ό Άγγελος-φύλακας φεύγει, κάθεται πιο πέρα στενοχωρημένος. Άλλα μ' ένα «συγγνώμη», παιδί μου, όταν είναι από το βάθος της ψυχής μας, επιστρέφει.


Αυτοί πού φεύγουν την εβδομάδα των Παθών πάνε κατευθείαν επάνω.


Είναι ευλογημένος ό άνθρωπος πού πεθαίνει Σάββατο και κηδεύεται Κυριακή. Ό δρόμος για τον Παράδεισο είναι ανοιχτός...


Να προσέχετε, γιατί ό κακός στήνει παγίδες. Μη γελάτε! Είναι δίπλα μας κι εσείς δεν μπορείτε να τον δείτε... Ακούστε τί σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε!


Βάζει ό διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τούς φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να πάνε νά εξομολογηθούν...


Όποιος διαφθείρει τα παιδιά του κόσμου, πρέπει να τον κρεμάνε στην πλατεία Συντάγματος. Σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να ισχύει ό Μωσαϊκός νόμος !


Nα κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων».


Ό Θεός είναι δίπλα μας, θα του μιλήσεις σαν φίλο σου: «Έλα, βοήθησε με».


Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ».


Ή Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει.


Αν εσύ αγαπάς και δεν θέλεις να στενοχωρήσεις τη φυσική σου μάνα, φαντάσου ό Κύριος τη Μάνα Του. Τί είναι ή Παναγία; Ή Μάνα τού Δημιουργού τού κόσμου!


Θα αγαπάς λοιπόν τον Κύριο και την Παναγία. Απ' αυτούς να ζητάς, και θα σε βοηθούν. Ό Κύριος και ή Παναγία είναι εδώ κάτω, στη γη. Όχι στον θρόνο. Και βοηθούν τα παιδιά τους και όλο τον κόσμο. Ή Παναγία έχει το μισό στερέωμα του Ουρανού και την υπηρετούν και διατάζει τους Αγγέλους.


Και ένα φύλλο να σηκώσεις και να εργαστείς για την Παναγία, ό Κύριος σε αμοίβει. Είναι δίκαιος ό Κύριος!


Τον Κύριο να ζητάς, όχι τους ανθρώπους. Εδώ είμαστε πάροικοι, κι΄ αλλού είναι ή πατρίδα μας...


Ό Θεός ξέρει τι κάνει με τις αρρώστιες. Αν μας δει και έχουμε κανένα πάθος, μας στέλνει μια αρρώστια για το καλό μας. Για δες τον Απόστολο Παύλο, ούτε ψωμί δεν χόρτασε. Λέμε εμείς τώρα ότι υποφέρουμε. Οι Άγιοι τράβηξαν τόσα! Μα μην παραπονιέστε...



Nα δεις ένα αυτί πού κατεβάζει ό Θεός από τον Ουρανό και ακούει την προσευχή σου, όταν δεν νοιάζεσαι για υλικά, αλλά παρακαλάς για σωτηρία ψυχών!...


Είναι καλύτερα στην εποχή μας, να ξέρεις λίγους και να μιλάς σε λίγους...


Ή ζωή μας είναι ένα πέλαγος με μπουνάτσες και φουρτούνες. Πολλές οι θλίψεις και οι πειρασμοί. Μη θέλετε μόνο τη χαρά.


Οι Άγιοι πέρασαν από καμίνι. «Πάς πυρί ολισθήσεται». Ό καθένας θα ψηθεί στη φωτιά, για να μπει στον Παράδεισο. Όταν πάς στον φούρνο, ζητάς ψημένο ψωμί και όχι ζυμάρι. Το ίδιο και στον Παράδεισο ανεβαίνει ό «ψημένος» άνθρωπος...


Τα κομποσκοίνια νά είναι για προσευχή, όχι για φιγούρα, για να τα βλέπει ό κόσμος!


Είμαστε χώμα και πνεύμα. Επειδή είμαστε από χώμα, έχουμε ανάγκη να τρεφόμαστε με χώμα, τα πάντα βγαίνουν από τη γη. Όταν σπάσουμε το φράγμα του σώματος, τότε το πνεύμα δεν έχει ανάγκη από τροφή, ενώ μας τρέφει τη σάρκα ό Κύριος και δεν πεινάμε.


Εμείς οι γονείς φταίμε πού υποφέρουν τα παιδιά μας, γιατί δεν τα μαθαίνουμε να ζουν χριστιανικά κι επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει χριστιανικά...


Όταν βοηθάς τους γονείς σου (αυτό πρέπει να κάνει κάθε σωστός χριστιανός), και αυτοί δεν το καταλαβαίνουν και σου προκαλούν πόνο, εσύ να συνεχίσεις να τους ευεργετείς. Γιατί δεν ευεργετείς αυτούς, αλλά τον Κύριο.


Ή οικογένεια μας πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Να φιλοξενείς, όταν έχεις κάποιο άτομο στο σπίτι σου. Ν' αρχίσεις τη φιλοξενία και την ελεημοσύνη.


Πονώ τους παντρεμένους, διότι τις θλίψεις πού περνούν δεν τις περνούν οι μοναχοί. Το καμίνι των θλίψεων των εγγάμων είναι μεγαλύτερο από αυτό των μοναχών.

Σε Ιερέα είπε:

Εκεί κάτω στην Αθήνα πού είσαι, πάτερ, όλο τον κόσμο θα τον ευλογείς και όλο τον κόσμο θα τον σταυρώνεις, δεν θα τον διώχνεις. Μη θέλετε συνέχεια την ησυχία σας. Κάθε στιγμή να περιμένετε πώς κάτι θα συμβεί...
Προς ιερείς:

-- Όταν είστε δίκαιοι, όλοι θα σας σέβονται και θα σας ευλαβούνται, θα έρχονται όλοι να πάρουν τη συμβουλή σας. Να κάνετε πνευματική ζωή. Τα δύο τρίτα της ημέρας για τα πνευματικά, και το ένα τρίτο για το φαγητό και τις άλλες ανάγκες. Γιατί αλλιώς θλίβεται το Άγιο Πνεύμα.

Όταν πάς στην Εκκλησία, θ' ανάβεις κερί και για τον εαυτό σου, δεν θ' ανάβεις μόνο για τους άλλους.


Όσοι είναι μες στον Ουρανό προσεύχονται στον Κύριο, γιατί ή προσευχή είναι πιο δυνατή εκεί και πιο μαζεμένη, όλοι προσεύχονται.


Ν' αποφεύγετε, παιδί μου, την αμαρτία. Όταν πολεμάτε, να κοιτάζετε την εικόνα του Κυρίου και να Του λέτε:


«θέλεις να είμαι θλιμμένος; θέλεις να πορνεύω; θέλεις να θυμώνω;».


Κι Αυτός θα στέλνει τη βοήθειά Του. Να έχετε πίστη Θεού και όλα θα τα νικάτε.





http://hristospanagia.blogspot.com/2010/07/blog-post_4202.html

Αποφθέγματα Γερόντων

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ

Το μοναστήρι του Νιαμέτς ήταν για την Μολδαβία ότι και το μοναστήρι της Άγιας Τριάδος στην Ρωσία, ότι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου για την Ουκρανία, ότι το Αγιον Όρος για την Ελλάδα. Για πέντε αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής διαφώτισης στην Μολδαβία. Από εκεί βγήκε ο περίφημος μολδαβός γέροντας Παίσιος Βελιτσκόφσκυ, ιδρυτής και πατέρας του θεσμού των γερόντων στη Ρωσία στους έσχατους καιρούς. Έτσι ένας από τους πολλούς μαθητές του οσίου Παϊσίου, ο Σωφρόνιος, που εκείνη την εποχή ήταν ηγούμενος, ήταν πνευματικός άνθρωπος και αυστηρός ασκητής είδε ένα όραμα.....

Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα. Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα. Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους στρατιώτες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες. Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό. Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος. Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του. Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο. Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού. Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος. Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος. Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης. Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει. Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του. Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε. Όσο καιρό είχε
αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ. Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης. Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες. Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας. Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν. Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα. Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.

Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος άκουσε όλα αυτά αναστέναξε μέσα του και ρώτησε τον μαύρο δαίμονα. Τι ανάγκη έχετε να μένετε ακόμη στο μοναστήρι αφού βλέπετε, όπως και ο ίδιος ομολογείς πως οι μοναχοί έχουν παραιτηθεί από τον πόλεμο; Τι άλλη δουλεία έμεινε ακόμα εδώ για σας; Και εκείνος ο παγκάκιστος, εξαναγκασμένος από την δύναμη του Θεού, αποκάλυψε το μυστικό του. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κανένας πια να μας πολεμήσει όπως παλιά, αφού η αγάπη έχει ψυχραθεί και έχετε προσκολληθεί σε επίγειες και κοσμικές υποθέσεις. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο μοναστήρι που μας ενοχλεί και μας ανησυχεί. Είναι αυτά τα κουρελόχαρτα τα βιβλία στον όλεθρο να πάνε!! Αυτά που έχετε στην βιβλιοθήκη σας. Ζούμε με τον φόβο και τον τρόμο μήπως κάποιος από τους νεωτέρους μονάχους τα πιάσει στα χέρια κι αρχίζει να τα διαβάζει. Μόλις αρχίσουν να διαβάζουν τα καταραμένα αυτά κουρελόχαρτα, μαθαίνουν την αρχαία ευλάβεια κι εχθρότητα σας εναντίον μας κι οι νεαροί αρχάριοι ξεσηκώνονται. Μαθαίνουν από αυτά πως οι παλιοί χριστιανοί, μοναχοί και λαϊκοί, συνήθιζαν να προσεύχονται αδιάλειπτα, να νηστεύουν, να εξετάζουν και να ξαγορεύονται τους λογισμούς, να αγρυπνούν και να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ` αυτόν τον κόσμο. Μετά, απλοϊκοί όπως είναι, αρχίζουν να θέτουν τις ανοησίες αυτές σε εφαρμογή. Ακόμη παίρνουν σοβαρά όλη την Αγία Γραφή. Μας βρίζουν και ωρύονται εναντίον μας σαν άγρια θηρία. Αρκεί να σου πω ότι ένας από αυτούς τους ανόητους θερμοκέφαλους είναι αρκετός για να μας διώξει όλους από εδώ.

Είναι τόσο ανηλεείς και ασυμβίβαστοι εναντίον μας, όσο και ο θανατωμένος αρχηγός σας (ο Σωτήρας). Επί τέλους, έχουμε τόση ειρήνη και ηρεμία μαζί σας. Αυτά τα αποκαλούμενα πνευματικά βιβλία σας όμως είναι μια διαρκεί πηγή εχθρότητα και ταραχής. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη; Γιατί εσείς δεν διαβάζεται τα βιβλία μου; Δεν είναι και αυτά πνευματικά; Κι εγώ πνεύμα δεν είμαι; Κι εγώ εμπνέω ανθρώπους να γράφουν βιβλία. Δε φτάνει παρά να πέσει ένα απ` αυτά τα παλιόχαρτα, που τα λέτε περγαμηνές, στα χέρια ενός απλού κι ανόητου κι αρχίζει εκ νέου καινούργιος πόλεμος κι αναγκαζόμαστε να φεύγουμε κι να αρπάζουμε πάλι τα όπλα εναντίον σας. Ανήμπορος πια να κρατήσει σιωπή, ο φτωχός ηγούμενος τον ρώτησε.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο σας εναντίον των μοναχών στους καιρούς μας; Κι εκείνος απάντησε. Όλο το ενδιαφέρον μας σήμερα στρέφεται στο να κρατήσουμε τους μονάχους και τις μοναχές μακριά από τις πνευματικές ενασχολήσεις, ιδιαίτερα δε από την προσευχή και την μελέτη αυτών των καπνισμένων βιβλίων. Γιατί δε δαπανάτε περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των κήπων και των αμπελιών, στο ψάρεμα, στα σχολεία για τους νέους, στη φιλοξενία όλων αυτών των καλών ανθρώπων που έρχονται εδώ το καλοκαίρι για καθαρό αέρα και υγιεινό νερό; Οι μοναστές που ασχολούνται με τέτοια πράγματα πιάνονται στα δίχτυα μας όπως οι μύγες στον ιστό της αράχνης. Ως ότου όλα αυτά τα βιβλία καταστραφούν ή φθαρούν από το χρόνο, δε θα ειρηνέψουμε. Είναι σαν σαΐτες και βέλη για μας. Δεν είχε καλά καλά τελειώσει τα λόγια αυτά και σήμανε το σήμαντρο για την ακολουθία του όρθρου. Ο αρχηγός των δαιμόνων εξαφανίστηκε αμέσως σαν καπνός. Ο γέροντας ξεκίνησε για την εκκλησία με μεγάλο πόνο ψυχής, εξαιτίας των αποκαλύψεων αυτών και μπήκε στην εκκλησία. Όταν μαζεύτηκαν οι μοναχοί τους διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια όλα όσα είδε κι άκουσε κατά την διάρκεια της φοβερής Αυτής οπτασίας. Και μετά έδωσε εντολή να καταγραφούν όλα αυτά για να ωφεληθούν οι επιγενόμενοι.
Πηγή εἰκόνας:
http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:Mut5yGU0L4AAlM:http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/11/ag-paissios-velitskofski.jpg


2)Ἐπίσης καί ἀπό τό ἀκόλουθο περιστατικό ἀποδεικνύεται πῶς οἱ δαίμονες φρίττουν στήν παρουσία καί μελέτη ἀπό τούς χριστιανούς τῶν Πατερικῶν κειμένων:
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ Παίσιος Βελιτσκόφσκυ είχε ένα μολδαβό μαθητή, το Γεώργιο, που με την σειρά του είχε και αυτός ένα μαθητή, Γεώργιο και αυτόν, που ήταν τυπογράφος στο Νιαμέτς στη Ρουμανία. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γεώργιος αυτός πήγε στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε σε ένα κελί στην περιοχή της Βίγλας, κοντά στη θέση που σήμερα βρίσκεται η ρουμανική σκήτη. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος. Αφού αποτάχθηκε τον κόσμο , έζησε σαν ερημίτης και απόκτησε πολλά χαρίσματα από τον Θεό. Ο γέροντας Γεώργιος είχε ένα μαθητή τον Αθανάσιο. Έζησαν μαζί οκτώ χρόνια. Ο Αθανάσιος μιλούσε γι τον στάρετς Παίσιος Βελιτσκόφσκυ με δέος και σεβασμό και διηγιόνταν τα ακόλουθα για να δείξει το ύψος των πνευματικών του αναβάσεων. «Είχα την εξαιρετική ευλογία να γνωρίσω τον τελευταίο επιζόντα μαθητή του γέροντα Παίσιου. Από το ακόλουθο περιστατικό που συνέβη σε αυτόν, που ήταν άνθρωπος πνευματικά έμπειρος, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλος άγιος ήταν ο Παίσιος. Κάποτε καθόταν στο καλύβι του και προσευχόταν. Ξαφνικά είδε (σαν σε έκσταση, όπως συνήθως αποκαλύπτεται σε τέτοιους ανθρώπους) πλήθος δαιμόνων να κυκλώνουν ένα είδος θυσιαστηρίου και σε λίγους άλλους δαίμονες να συνοδεύουν τον σατανά με δαιμονική επισημότητα. Ο σατανάς κάθισε πάνω στο θυσιαστήριο και δεχόταν τους δαίμονες ένας – ένας με τις αναφορές τους και απαντούσαν στις ερωτήσεις του. Εσύ που ήσουν; Ρώτησε ο σατανάς τον πρώτο δαίμονα. Ήμουν στο καλύβι ενός μοναχού, που ζει στην ησυχία έξω από το μοναστήρι, μα δεν μπορούσα να τον πλησιάσω, γιατί όσες φορές δοκίμασα εκείνος έπεφτε κατά γης φυσικά έκανε μετάνοιες και προσευχές και ήταν καλυμμένος ολόκληρος με μια φωτιά που με έκαιγε και για αυτό μου ήταν τελείως αδύνατο να φτάσω κοντά του. Ο σατανάς τότε διέταξε να τον δείρουν όπως και τους άλλους που δεν τα κατάφεραν στις δαιμονικές επιδιώξεις τους. Κι ήταν όλοι αυτοί 5-6 δαίμονες. Μετά ο σατανάς άρχισε να γρυλίζει και να λέει. Ω! πόσο με ενοχλούν αυτά τα παλιόχαρτα (εννοούσε τα πατερικά βιβλία μεταφράσεις του Παίσιου.) Θάρθει καιρός όμως που όλα θα υποταχθούν στην θέληση μου, και αυτά τα βιβλία θα εξαφανιστούν. Και η εποχή αυτή, πρόσθεσε ο γέρων Αθανάσιος ήρθε. Η περίφημη βιβλιοθήκη της μονής Νιαμέτς κατακάηκε και τα λίγα βιβλία για την νοερή προσευχή που γλίτωσαν από την καταστροφή έχουν μείνει στ` αζήτητα, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται γι` αυτά. Ο γέροντας Αθανάσιος συνέχισε. Πρέπει να διαβάζουμε διαρκώς ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Όλοι οι άγιοι πατέρες διάβαζαν πολύ, διάβαζαν ως ότου να λάβουν το χάρισμα της προσευχής. Τον Οκτώβριο του 1873 ο Αθανάσιος αρρώστησε και στις 23 του μηνός πέθανε και κηδεύτηκε στο κοινό κοιμητήριο.
Πηγή εἰκόνας:
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:nJIrt4bTbzdfwM:http://www.saint.gr/photos/standard/1115/OsiosPaisios01.jpg
gonia.gr



http://hristospanagia.blogspot.com/2010/07/blog-post.html

Αφήγηση π. Νήφωνος, Ι. Μ. Βατοπεδίου Αγίου Όρους
Είμαστε συγκλονισμένοι γιατί αυτές τις ημέρες ψάλλαμε παρακλήσεις στην Παναγία μας, για την εορτή της Κοιμήσεώς της, ειδικά όμως για ένα εννιάχρονο κοριτσάκι από την Κύπρο, την μικρή Αναστασία, που έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα. Την Κυριακή η μικρή Αναστασία κοιμήθηκε εν Κυρίω, και την Δευτέρα έγινε η κηδεία της στην Κύπρο. Το απόγευμα στις 4 και μισή ένας προσκυνητής από την Καβάλα, άγνωστος σε εμάς και χωρίς να γνωρίζει τίποτε για το κοριτσάκι πήγε να προσκυνήσει την Παναγία στην εκκλησία μας. Βγαίνοντας από τον Ναό συναντήθηκε στην γέφυρα της εκκλησίας με μια μοναχή η οποία κρατούσε στο χέρι της ένα κοριτσάκι. Η μοναχή του είπε ότι το κοριτσάκι δεν
ήταν δικό της αλλά το παίρνει μαζί της και προχώρησε στην εκκλησία… Ο νεαρός παραξενεύτηκε και νόμισε ότι η μοναχή θα πάρει το μικρό παιδί στην μονή για να μονάσει.Την ακολούθησε για να την ρωτήσει από ποιο μοναστήρι είναι. Περίμενε ένα τέταρτο να βγει και όταν έβλεπε ότι αργούσε μπήκε στην εκκλησία αλλά μοναχή και κοριτσάκι είχαν εξαφανιστεί. Έψαξε παντού ακόμη και στο ιερό και πάλι μάταια, κανείς δεν υπήρχε. Τότε έτρεξε σε μένα, μου διηγήθηκε το γεγονός και μου ζήτησε να ψάξουμε ακόμη και σε κρυφές γωνιές του ιερού. Του ζήτησα να μου πει πως ήταν το κοριτσάκι και τι φορούσε. Του έδειξα φωτογραφίες που έχουμε εδώ από άλλες παρακλήσεις και μόλις έφτασε στην μικρή Αναστασία με βεβαιότητα μου είπε: αυτό είναι το κοριτσάκι. Τον ρωτάω: -είσαι σίγουρος;- – ΝΑΙ- μου λέει μονολεκτικά. Του εξήγησα ότι το κοριτσάκι αυτό σήμερα το πρωί το έθαψαν στην Κύπρο και του είπα όλη την ιστορία.
Μετά συγκλονισμένος έβαλα τα κλάματα, το ίδιο και ο νεαρός και με ρώτησε -και ποια ήταν η μοναχή; - Μάλλον η Παναγία του είπα και τότε ήταν που ο νεαρός συγκλονισμένος άρχισε να κλαίει γοερά και συνέχεια. Ξέραμε ότι η Παναγία είναι πάντα παρούσα στο μέρος αυτό και είναι μοναδική παρηγοριά που έρχεται κοντά μας.

(Από το Βιβλίο-Η ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΣΑ-Φανερώσεις και θαύματα της Θεοτόκου-Εκδόσεις Σταμούλη)





http://exagorefsis.blogspot.com/2010/07/2005.html