News Μόσχα, 17 Μαρτίου 2006, 14:40, ειδησεογραφικό πρακτ
ορείο Interfax.
Το σημείο του Σταυρού και της Ορθόδοξης (Χριστιανικής) προσευχής είναι ικανά να σκοτώσουν μικρόβια, και να μεταβάλουν της οπτικές ιδιότητες του νερού. Μία μελέτη.

Επιστήμονες έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές ιδιότητες του σημείου τουΣταυρού και της προσευχής.
«Είναι διαπιστωμένο ότι η παλιά συνήθεια να γίνεται το σημείο του Σταυρού πάνω από το φαγητό και το ποτό πριν το γεύμα, έχει ένα προφανές μυστικό νόημα. Πίσω από αυτό παραμένει η πρακτική χρησιμότητα:
Η τροφή κυριολεκτικά καθαρίζεται μέσα σε μια στιγμή. Αυτό είναι ένα μεγάλο θαύμα, που κυριολεκτικά συμβαίνει κάθε ημέρα», είπε η φυσικός Angelina Malakhovskaya που προσκλήθηκε από την εφημερίδα Zhizn την Παρασκευή.
Η Malakhovskaya έχει μελετήσει τη δύναμη του σημείου του Σταυρού με την ευλογία της Εκκλησίας, για 10 περίπου χρόνια τώρα. Έχει διεξάγει ένα μεγάλο αριθμό πειραμάτων που έχει επανειλημμένα επαληθευθεί, πριν τα αποτελέσματά τους έρθουν στη δημοσιότητα. Ειδικότερα έχει ανακαλύψει τις απαράμιλλες βακτηριοκτόνες ιδιότητες του νερού μετά την ευλογία του από μία Ορθόδοξη προσευχή και το σημείο του Σταυρού. Η μελέτη επίσης αποκάλυψε μία νέα, ενωρίτερα άγνωστη ιδιότητα του λόγου του Θεού να μετασχηματίζει τη δομή του ύδατος, αυξάνοντας αξιοσημείωτα την οπτική του πυκνότητα στην περιοχή του φάσματος της βραχείας υπεριώδους ακτινοβολίας, γράφει η εφημερίδα.
Οι επιστήμονες έχουν επαληθεύσει την δύναμη της δράσης της Κυριακής προσευχής (Πάτερ ημών) και του Ορθοδόξου σημείου του Σταυρού στα παθογενή βακτήρια. Δείγματα νερού από διάφορες δεξαμενές (πηγάδια, ποταμούς, λίμνες) πάρθηκαν για έρευνα. Όλα τα δείγματα είχαν goldish staphylococcus, ένα κολοβακτηρίδιο. Αποδείχθηκε εν τούτοις, ότι αν η Κυριακή προσευχή λεχθεί και το σημείο του Σταυρού γίνει επάνω τους, ο αριθμός των βλαβερών βακτηριδίων θα μειωθεί επτά, δέκα, εκατό ακόμη και πάνω από 1000 φορές.
Τα πειράματα έγιναν με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκλείουν και την ελάχιστη πιθανή νοητική επιρροή. Η προσευχή ειπώθηκε και από πιστούς και από απίστους, αλλά ο αριθμός των παθογόνων βακτηρίων σε διάφορα περιβάλλοντα με διαφορετικές ομάδες βακτηρίων ακόμη και τότε μειώθηκε, συγκρινόμενος με τα πρότυπα αναφοράς.Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης την ευεργετική επίδραση που η προσευχή και το σημείο του Σταυρού έχουν πάνω στους ανθρώπους. Όλοι οι συμμετέχοντες στα πειράματα είχαν την πίεση του αίματός τους να τείνει να σταθεροποιηθεί, και τους αιματικούς δείκτες βελτιωμένους. Κατά τρόπο εντυπωσιακό, οι δείκτες άλλαζαν προς την ίαση που χρειαζόταν: Στους υποτασικούς η αιματική τους πίεση ανέβηκε, ενώ στους υπερτασικούς κατέβηκε.
Επίσης παρατηρήθηκε ότι το σημείο του Σταυρού εάν γίνεται πρόχειρα, με τα τρία δάχτυλα βαλμένα μαζί απρόσεκτα ή τοποθετούμενα εκτός των απαραιτήτων σημείων (στο μέσο του κούτελου,το κέντρο του ηλιακού πλέγματος, και στα κοιλώματα κάτω από το δεξί και αριστερό ώμο), το θετικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο αδύνατο, ή απουσίαζε εντελώς.
Εδώ θα βρείτε το αυθεντικό κείμενο http://www.interfax-religion.com
απόδοση στα ελληνικά υπό Λεοντίου Μoναχού Διονυσιάτου



Ἕνας Γέροντας εἶπε ὅτι ὑπῆρχε κάποιος ἀναχωρητής, ποὺ κατοικοῦσε στὴν πιὸ βαθιὰ ἔρημο ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια κι εἶχε ἀποκτήσει
χάρισμα διορατικό, ὥστε νὰσυναναστρέφεται μὲ τοὺς ἀγγέλους. Καὶ συνέβη τὸ ἑξῆς: Δυὸ ἀδελφοὶ μοναχοὶ ἄκουσαν τὰ σχετικὰ μ᾿ αὐτὸν καὶ εἶχαν τὴν ἐπιθυμία νὰ τὸν γνωρίσουν καὶ νὰ ὠφεληθοῦν. Βγῆκαν ἀπὸ τὰ κελιά τους καὶ πήγαιναν πρὸς αὐτὸν μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν καρδιά. Καὶ ἀναζητοῦσαν τὸν δοῦλο τοῦ Θεοῦ στὴν ἔρημο.
Ὕστερα ἀπὸ μερικὲς μέρες πλησίασαν στὴ σπηλιὰ τοῦ Γέροντα. Ἀπὸ μακριὰ βλέπουν κάποιον σὰν ἄνθρωπο ντυμένο στὰ λευκὰ νὰ στέκεται πάνω σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς λόφους ποὺ ἦταν κοντὰ στὸν ὅσιο σὲ ἀπόσταση περίπου τριῶν σημείων.Τοὺς φώναξε:
«Ἀδελφοί, ἀδελφοί».
Αὐτοὶ τὸν ρώτησαν:
«Ποιὸς εἶσαι καὶ τί θέλεις;»
«Νὰ πεῖτε, τοὺς ἀποκρίθηκε, στὸν ἀββᾶ ἐκεῖνον ποὺ θὰ συναντήσετε: θυμήσου αὐτὸ ποὺ σὲ παρακάλεσα».

Οἱ ἀδελφοὶ ἦρθαν, βρῆκαν τὸν Γέροντα, τὸν χαιρέτισαν καὶ πέφτοντας στὰ πόδια του παρακαλοῦσαν νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὸ στόμα του λόγο σωτηρίας. Πράγματι, διδάχτηκαν ἀπ᾿ αὐτὸν καὶ ὠφελήθηκαν πολύ. Τοῦ μίλησαν καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶδαν καθὼς ἔρχονταν, καὶ τὴν παράκλησή του. Ὁ Γέροντας κατάλαβε ποιὸς ἦταν, ἀλλὰ προσποιοῦνταν ὅτι δὲν τὸν ἤξερε. Μάλιστα ἔλεγε:
«Κανένας ἄλλος ἄνθρωπος δὲν κατοικεῖ ἐδῶ».
Οἱ ἀδελφοὶ ὅμως βάζοντας συνέχεια μετάνοιες καὶ ἀγκαλιάζοντας τὰ πόδια του τὸν ὑποχρέωναν νὰ πεῖ ποιὸς ἦταν αὐτὸς ποὺ εἶδαν.
Ὁ Γέροντας τοὺς σήκωσε ὄρθιους καὶ τοὺς εἶπε:
«Δῶστε μου τὸν λόγο σας ὅτι δὲν θὰ μιλήσετε ἐπαινετικὰ σὲ κανέναν γιὰ μένα σὰν γιὰ κάποιον ἅγιο, μέχρι νὰ φύγω στὸν Κύριο, καὶ τότε θὰ σᾶς μιλήσω καθαρὰ γιὰ τὴν ὑπόθεση». Ἐκεῖνοι ἔκαναν ὅπως τοὺς ζήτησε. Τοὺς λέει λοιπόν:

«Αὐτὸς ποὺ ἔχετε δεῖ ντυμένο στὰ λευκὰ εἶναι ἄγγελος Κυρίου, ποὺ ἦρθε ἐδῶ καὶ παρακαλεῖ ἐμένα τὸν ἀδύναμο καὶ μοῦ λέει: Ἱκέτευσε τὸν Κύριο γιὰ μένα, νὰ ξαναγυρίσω στὸν τόπο μου, γιατὶ ἔχει πιὰ συμπληρωθεῖ ἡ προθεσμία ποὺ ὁρίσθηκε σὲ βάρος μου ἀπὸ τὸν Θεό».
Στὴν ἐρώτησή μου «ποιὰ εἶναι ἡ αἰτία τῆς ποινῆς σου;» ἀπάντησε:
«Συνέβη σὲ μία ἐπαρχιακὴ πόλη πολλοὶ ἄνθρωποι νὰ παροργίζουν τὸν Θεὸ μὲ τὶς ἁμαρτίες τους γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, καὶ μ᾿ ἔστειλε νὰ τοὺς παιδεύσω μὲεὐσπλαχνία. Ἐγὼ ὅμως ὅταν τοὺς εἶδα πολὺ νὰ ἀσεβοῦν, τοὺς ἐπέβαλα μεγαλύτεροπαιδεμό, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ νὰ ἐξοντωθοῦν. Γι᾿ αὐτὸ μοῦ ἐπεβλήθη ἡ ἀπομάκρυνσή μου ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ ποὺ μοῦ εἶχε ἀναθέσει τὴν ἀποστολή».Ὅταν τοῦ εἶπα «καὶ πῶς εἶμαι ἄξιος νὰ παρακαλέσω τὸν Θεὸ γιὰ ἕναν ἄγγελο;» ἐκεῖνος εἶπε:
«Ἂν δὲν ἤξερα ὅτι ὁ Θεὸς δέχεται τὴν προσευχὴ τῶν γνήσιων δούλων του, δὲν θὰ ἐρχόμουν καὶ δὲν θὰ σὲ ἐνοχλοῦσα».
Ἐγὼ ἀναλογίσθηκα ἐκείνη τὴ στιγμὴ τὸ ἀμέτρητο ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἄπειρη ἀγάπη του πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἔκανε ἄξιο νὰ μιλάει μαζί του καὶ νὰ τὸν βλέπει, ἐπίσης οἱ ἄγγελοί του νὰ ὑπηρετοῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἔχουν ἐπαφὴ μαζί τους, ὅπως ἔχει γίνει μὲ τοὺς μακάριους δούλους του Ζαχαρία καὶ Κορνήλιο καὶ τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους. Ἔνιωσα κατάπληξη μ᾿ αὐτὰ καὶ δόξασα τὴν εὐσπλαχνία του».Μετὰ ἀπ᾿ τὸ περιστατικὸ αὐτὸ ὁ τρισμακάριστος πατέρας μας ἀναπαύτηκε. Οἱ ἀδελφοὶ τὸν ἔθαψαν τιμητικὰ μὲ ὕμνους καὶ προσευχές. Κι ἐμεῖς ἂς ἐπιδιώξουμε νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἀρετὲς αὐτοῦ τοῦ Γέροντα μὲ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν καὶ νὰ φτάσουν στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας του».

πηγή : http://www.imdleo.gr

vintage flower

Πολλά έχουν γραφεί για τα τελώνια. Όμως η πιο συνοπτική και σαφής περιγραφή είναι ό,τι είπε ο άγγελος Κυρίου στον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο. Παραθέτουμε ό,τι σχετικό:

«Από τη γη έως τον ουρανό υπάρχει σκάλα, και κάθε σκαλοπάτι έχει τάγμα δαιμονικό, που λέγονται τελώνια, και συναντούν την ψυχή εκείνη τα πονηρά πνεύματα, και φέρνουν τα χειρόγραφά της και τα δείχνουν στους Αγγέλους, λέγοντας «την τάδε μέρα, στις τόσο του τάδε μήνα, έκανε αυτή η ψυχή αυτό. Είτε έκλεψε, είτε πόρνευσε, είτε μοίχευσε, […] είτε είπε ψέματα, είτε παρότρυνε κάποιον άνθρωπο σε κάποιο κακό έργο κι ό,τι άλλο κακό έκανε, όλα τα δείχνουν στους Αγγέλους.
Τότε δείχνουν και οι Άγγελοι ό,τι αγαθό έκανε...
... εκείνη η ψυχή, είτε ελεημοσύνη, είτε προσευχή, είτε λειτουργίες, είτε νηστείες, ή ό,τι άλλο καλό. Και αντισταθμίζουν οι Άγγελοι και οι δαίμονες και αν βρεθεί κάπως περισσότερο το αγαθό, αρπάζουν την ψυχή οι Άγγελοι και ανεβαίνει σε άλλο σκαλοπάτι, και τρίζουν τα δόντια τους οι δαίμονες σαν άγρια σκυλιά, και βάζουν βία για να αρπάξουν την ελεεινή εκείνη ψυχή από τα χέρια των Αγγέλων. Η ψυχή τότε συστέλλεται και τη συνέχει τρόμος, και σαν να κρύβεται στις αγκαλιές των αγγέλων και γίνεται μεγάλη λογομαχία και μεγάλος θόρυβος, μέχρι να ελευθερώσουν εκείνη την ελεεινή ψυχή από τα χέρια εκείνων των δαιμόνων.
Και πάλι ανέρχονται σε άλλο σκαλοπάτι και εκεί βρίσκουν άλλο τελώνιο δυσκολότερο και αγριότερο. Και εδώ πάλι γίνεται πολλή όχληση και μεγάλη και ανεκδιήγητη ταραχή, ποιος να λάβει εκείνη την ελεεινή ψυχή. Και οι δαίμονες ελέγχουν την ψυχή εκείνη με κραυγές και της προξενούν φόβο, και λένε «πού πας; Εσύ δεν είσαι που πόρνευσες και κατεμόλυνες το άγιο Βάπτισμα; Εσύ δεν είσαι που μόλυνες το αγγελικό σχήμα; Γύρνα πίσω. Τράβα κάτω. Πήγαινε στο σκοτεινό άδη. Πήγαινε στο πυρ το εξώτερο. Πήγαινε στο σκώληκα τον ακοίμητο».
Τότε αν είναι εκείνη η ψυχή να καταδικαστεί, την επιστρέφουν οι πονηροί δαίμονες κάτω από τη γη, σε τόπο σκοτεινό και οδυνηρό, και αλίμονο στην ψυχή εκείνη και στον άνθρωπο εκείνο. Και ποιος να διηγηθεί, πάτερ άγιε, τις δυσκολίες εκείνες, που περνούν οι ψυχές οι καταδικασμένες στον τόπο εκείνο! Αν όμως βρεθεί η ψυχή καθαρή και αναμάρτητη, ανεβαίνει με τέτοια χαρά στον ουρανό».

Τι πρέπει να κάνουμε;

Τα τελώνια είναι, λοιπόν, για την ψυχή φοβερή δοκιμασία. Φόβος, τρόμος, αγωνία, κυριεύουν την ψυχή (Ψαλμ. 123, 3-5). Στις κρίσιμες αυτές στιγμές η ψυχή χρειάζεται από μας βοήθεια. Ο Κύριος είπε: «Αυτό το γένος δεν απομακρύνεται παρά με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. Ιζ΄ 21). Προσευχή, λοιπόν, χρειάζεται από μας η ψυχή! Οι δαίμονες θερμοπαρακαλούσαν τον Κύριο «για να μην τους προστάξει να απέλθουν στην άβυσσο» (Λουκ. Ιη΄ 23), αλλά να τους επιτρέψει να μπούνε στα γουρούνια. Και ο Κύριος εισάκουσε την ικεσία των δαιμόνων! Ποιων; Των δαιμόνων, που αντιστρατεύονται συνεχώς τον Κύριο! Δε θα ακούσει, λοιπόν, ο Κύριος παρόμοια ικεσία των Χριστιανών, που αγωνίζονται να επιτελέσουν το θέλημά του; Ασφαλώς! Πιο πολύ θα εισακουσθεί! (Άγ. Ιωάννης ο Καρπάθιος). Γι’ αυτό, λοιπόν, να κάνουμε θερμά την προσευχή μας προς τον Οικτίρμονα Θεό. Και γι’ αυτό ξενυχτούμε το νεκρό. Συγκεκριμένα: Για να διαβάζουμε το «Ψαλτήρι».
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ διηγείται: «Κοιμήθηκαν δυο μοναχές. Και οι δύο είχαν χρηματίσει ηγουμένισσες. Ο Κύριος μού αποκάλυψε ότι οι ψυχές τους περνώντας μέσα από τα εναέρια τελώνια δυσκολεύθηκαν. Τρία ημερόνυχτα προσευχόμουν ο ταπεινός και ικέτευα την Παναγία για τη σωτηρία τους. Η αγαθότητα του Κυρίου δι’ ευχών της Υπεραγίας Θεοτόκου, τελικά τις ελέησε. Πέρασαν τα εναέρια τελώνια και έλαβαν την άφεση των αμαρτιών» (Αρχιμ. Τιμοθέου, Όσιος Σεραφείμ, σ. 232). Και έχει σημασία εδώ πώς ο Κύριος αποκάλυψε στον άγιο Σεραφείμ πως οι ψυχές εκείνες δυσκολεύονταν στα τελώνια! Γιατί το αποκάλυψε ο Κύριος; Για να προσευχηθεί ο Όσιος! Και γιατί στον Όσιο; Γιατί ήταν Όσιος! Και η προσευχή του είχε παρρησία! Γι’ αυτό και εισακούσθηκε!
Και τα κεριά που ανάβουμε δίπλα στο νεκρό αυτό το νόημα έχουν: Είναι προσευχή! Ακόμη και τα χέρια του νεκρού δεν είναι σε «προσοχή», αλλά σε σχήμα σταυρού! Ούτως ώστε και το νεκρό σώμα, με το σημείο του σταυρού να ενισχύει την ψυχή!
(Από το βιβλίο «Μετά Θάνατον» του π. Βασιλείου Μπακογιάννη)

- Γέροντα, πολλές φορές ,όταν μου κάνουν μια παρατήρηση ,νομίζω πως πρέπει να δώσω εξηγήσεις, και λέω: « ναι, έτσι είναι, αλλά… » . - Τι το θέλεις το « αλλά » ; Το « αλλά » δεν έχει … αλάτι και όλα τα αλλοιώνει με την κακή έννοια. Να λες: « Ευλόγησον, με την ευχή σου άλλη φορά θα προσέχω » .

- Γέροντα, όταν κάποιος βγάλη ένα λανθασμένο συμπέρασμα για μια ενέργειά μου, χρειάζεται να εξηγήσω πώς κινήθηκα;
- Αν έχης πνευματική δύναμη , δηλαδή ταπείνωση, να δεχτής ότι έφταιξες και να μη μιλήσης. Άφησε να σε δικαιώση ο Θεός.
Αν δεν μιλήσης εσύ, θα μιλήση μετά ο Θεός. Βλέπεις ο Ιωσήφ, όταν τα αδέλφια του τον πούλησαν, δεν είπε: « Είμαι αδελφός τους . δεν είμαι δούλος. Ο πατέρας μου με αγαπούσε πιο πολύ από όλα τα παιδιά του » . Δεν μίλησε, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Το νομίζεις, δεν πληροφορεί ο Θεός; Και αν ο Θεός για το συμφέρον σου δείξη την αλήθεια, καλά. Αν όμως δεν την δείξη, πάλι για το συμφέρον σου θα είναι.Όποτε σε αδικεί κάποιος,να σκέφτεσαι ότι δεν σε αδικεί από κακία, αλλά επειδή έτσι είδε τα πράγματα. Ύστερα, αν δεν έχη κακία, ο Θεός θα τον πληροφορήση, θα καταλάβη ότι αδίκησε και θα μετανοήση.
Μόνον όταν υπάρχει κακία δεν πληροφορεί ο Θεός, γιατί η συχνότητα στην οποία εργάζεται ο Θεός είναι ταπείνωση- αγάπη. - -
Κάνει , Γέροντα, να ζητάω εξηγήσεις μετά από μία παρεξήγηση; - --Χάλασε ο λογισμός σου;

- Όχι.
- Αν δεν χάλασε ο λογισμός σου δεν χρειάζεται να σου εξηγήση ο άλλος.Αν χάλασε ο λογισμός σου,καλό είναι να δοθεί μία εξήγηση, για να μην χαλάση περισσότερο.
-Γέροντα, αν δεν εξηγής, για να δικαιολογήσης τον εαυτό σου, αλλά λες πώς αντιμετώπισες ένα περιστατικό ,πώς κινήθηκες κ.λ.π.; - Δεν χρειάζεται .Καλύτερα να λες « ευλόγησον » και να μην εξηγής. Εκτός αν σου ζητήσουν να δώσης εξηγήσεις. Τότε ταπεινά να πης πώς έγινε.
Δηλαδή , Γέροντα, πότε πρέπει να εξηγή κανείς;
- Όταν πρόκειται να για παρεξήγηση που αφορά άλλους, τότε επιβάλλεται να εξηγήση κανείς, για να βοηθήση μια κατάσταση. Ή όταν είναι κανείς ευαίσθητος, έχη και λίγο εγωισμό και μπορεί να καμφθή, αν δεν μιλήση ,τότε καλύτερα είναι να εξηγήση πώς κινήθηκε.
- Μερικές φορές, Γέροντα, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δικαιολογία από την εξήγηση.
- Η δικαιολογία δεν φέρνει ανάπαυση στην ψυχή, ενώ η εξήγηση φέρνει ανάπαυση και ειρήνη. 

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας » ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


That's Greece vs That's Not Greece
BHCC Annual London Conference ~ 28 June 2011



«That’s Greece vs That’s Not Greece» είναι ο τίτλος του βίντεο που παρουσιάζει την πραγματική εικόνα της Ελλάδας σήμερα, σε σχέση με αυτήν που κάποιοι θέλουν σκόπιμα να «σερβίρουν» στα διεθνή ΜΜΕ.

Προβλήθηκε κατά τη διάρκεια του 9ου Ετήσιου Συνεδρίου του Ελληνοβρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου (BHCC) »REFORMINGHELLASACHALLENGE» στο Λονδίνο στις 28 Ιουνίου 2011.

Inspired by M.G.P.

PolisPress

Μας το έστειλε η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Σάλο έχουν προκαλέσει στα Σκόπια οι δηλώσεις της Gabriela Arsova-Miloshevska, προέδρου του Σκοπιανού κόμματος Republican Alliance που φιλοξενούνται σε άρθρο στην Washington Times. Η Miloshevska, ούτε λίγο ούτε πολύ, καλεί τους συμπατριώτες της να αλλάξουν το όνομα, την σημαία και τον εθνικό ύμνο των Σκοπίων για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον!!!

“Νομίζω οι άνθρωποι θέλουν κάτι καινούριο“, δηλώσε σε πρόσφατη συνέντευξη της.

“Από την μία, οι άνθρωποι θέλουν να ενταχθούν στην ΕΕ, αλλά από την άλλη δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα του ονόματος”, παραδέχτηκε.

“ Έτσι θα πρέπει να τους εξηγήσουμε τον λόγο που είναι σημαντικό, γιατί χωρίς να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας, δεν πρόκειται να έχουμε οικονομική ανάπτυξη.”

Είπε επίσης πως τα Σκόπια χρειάζονται μια νέα σημαία. “Η τωρινή υπάρχει από το 1995, αλλά η Αλβανική μειονότητα, η οποία αποτελεί το 1/4 του πληθυσμού την έχει απορρίψει.“

Ταυτόχρονα πρόσθεσε πως ο εθνικός ύμνος των Σκοπίων πρέπει να φύγει. Όπως αναμενόταν οι δηλώσεις της έχουν κάνει έξαλλους τους Σκοπιανούς, πολλοί εκ των οποίων, μιλάνε στα διάφορα sites κοινωνικής δικτύωσης για “προδοσία”, ενώ άλλοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως οι σφαλιάρες προερχόμενες από τις ΗΠΑ, τείνουν να γίνουν καθημερινότητα.
Πηγη

Ο ομογενειακός λαός της Βοστώνης, καθώς επίσης και η διανόηση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελλάδα και ανά τον κόσμο γνώριζαν τον Κωνσταντίνο Καβαρνό, ως καθηγητή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, φιλόσοφο, ιστορικό και γνώστη της θεολογικής γραμματολογίας, από τα συγγράμματα, τις διαλέξεις και τις διδαχές του.
Ελάχιστοι ωστόσο γνωρίζουν ότι απεβίωσε πρόσφατα σε ηλικία 93 ετών ως απλός καλόγερος στο Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα.
Ο αείμνηστος είχε γεννηθεί στη Βοστώνη στις 19 Οκτωβρίου του 1918 από γονείς μετανάστες, τον Παναγιώτη και την Ειρήνη, καταγόμενοι από τη Λέσβο, οι οποίοι πήραν τα τρία τους παιδιά, την Φραγκούλα, τον Ιωάννη και τον Κωνσταντίνο και επέστρεψαν στο χωριό τους, τον Τρίγωνα - Πλωμαρίου.
Ο Κωνσταντίνος τελείωσε εκεί το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια επέστρεψαν στη Βοστώνη όλοι οικογενειακώς. Αφού έμαθε την αγγλική γλώσσα, αποφοίτησε με άριστα από το Γυμνάσιο και στη συνέχεια έπειτα από εισαγωγικές εξετάσεις εισήχθη στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Τα πρώτα χρόνια των σπουδών του σπούδασε Βιολογία, Βοτανολογία, Φυσική Ανθρωπολογία, Βιοχημεία διότι αρχικά στόχευε να σπουδάσει Ιατρική, αλλά στα μισά των σπουδών του αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση και να σπουδάσει φιλοσοφία.
Γνώριζε απταίστως την Ελληνική, Αγγλική, Γαλλική, Αρχαία Ελληνική και την Λατινική Γλώσσα. Εξέδωσε πάνω από εκατό βιβλία, αλλά και πολλά άλλα παρέμειναν αδημοσίευτα.
Με την εργασία του, «Ο Βίος του Ατόμου κατά τον Πλάτωνα εν σχέσει προς τον Χριστιανισμό και την νεωτέρα Φιλοσοφία», κέρδισε το 1941 στο Χάρβαρντ το βραβείο Francis Bowen Prize.
Επειτα από την απόλυσή του από τον αμερικανικό στρατό το 1945 κέρδισε και πάλι το βραβείο Francis Bowen Prize για τη μελέτη του «Το Πρόβλημα του Προορισμού του Ανθρώπου εντός της Φιλοσοφίας του Πλάτωνος».
Το Χάρβαρντ τον κατάταξε ανάμεσα στους διαπρεπείς φοιτητές του, τον εξέλεξε ως Sheldon Fellow και του έδωσε τη δυνατότητα καλύπτοντας όλα τα έξοδα του να ταξιδέψει σε χώρες του εξωτερικού να μελετήσει τα διάφορα φιλοσοφικά τους συστήματα και να γνωριστεί με προσωπικότητες επιστημόνων.
Ταξίδεψε στην Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία και αλλού. Στην Ελλάδα γνώρισε και συζήτησε τις σύγχρονες φιλοσοφικές θεωρίες με τον τότε πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Ιωάννη Καλιτσουνάκη, με τους καθηγητές της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Θεόδωρο Βορέα και Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο και με τους καθηγητές φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Θεοδωρίδη και Ιωάννη Ιμβριώτη.
Οταν επέστρεψε στη Βοστώνη ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Χάρβαρντ με την διατριβή, «Η Κλασσική Θεωρία της Σχέσεως», η οποία ήταν μία ιστορική και κριτική μελέτη για την μεταφυσική του Πλάτωνος, του Αριστοτέλη και του Θωμά του Ακινάτη.
Ο καθηγητής Καβαρνός συνδέθηκε με στενή γνωριμία και φιλία με τον πρωτοπρεσβύτερο Αστέριο Γεροστέργιο, προϊστάμενο της κοινότητας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, ο οποίος ήταν συμφοιτητής στις μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Ο π. Αστέριος είπε στον «Εθνικό Κήρυκα» πως «ο Θεός ενεφύσησε στην καρδιά του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καβαρνού πνεύμα αγάπης, αληθείας, ειρήνης, υπομονής, διακρίσεως, ανδρείας, ταπεινώσεως, επιμονής, τιμιότητας, εργατικότητας, λιτότητας, εγκρατείας, σωφροσύνης, σοβαρότητας, ασκητικότητας, ανεκτικότητας, ανεξικακίας, καταλλαγής, προσευχής, αγιότητας».
Ο π. Αστέριος είπε ακόμα πως, «αγαπούσε κάθε τι το κλασσικό και Ελληνικό» και συμπλήρωσε πως «εύρισκε ψυχική γαλήνη και μεγάλη χαρά διαβάζοντας κλασσικούς συγγραφείς της αρχαιότητας, αλλά και των μεταγενέστερων χρόνων, όπως τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο Νύσσης, τον Μέγα Φώτιο, τον Ιωάννη Δαμασκηνό και άλλους. Πριν από δεκαετίες μελέτησε και μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα και εξέδωσε σε δύο τόμους ανθολογία της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών Πατέρων».
Ο π. Αστέριος, ο οποίος έχει συγγράψει τον βίο του καθηγητή και μοναχού Κωνσταντίνου Καβαρνού, είπε επίσης ότι ο αείμνηστος «είχε προσωπική φιλία και μεγάλη εκτίμηση για τον μεγάλο λογοτέχνη και αγιογράφο Φώτη Κόντογλου, όπως μαρτυρούν οι 92 ανέκδοτες επιστολές τους προς αυτόν».
Ο καθηγητής Καβαρνός ήταν επί ολόκληρες δεκαετίες αναγνώστης του «Εθνικού Κήρυκα», ενώ πολλές φορές ο «Ε.Κ.» είχε δημοσιεύσει άρθρα και συνεργασίες του, διότι όπως έλεγε πίστευε πολύ «στη δύναμη του γραπτού λόγου».
Ο π. Αστέριος ανέφερε ακόμα πως «πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες όπως Αλβανικά, Αραβικά, Φινλανδικά, Γαλλικά, Ιαπωνικά, Ρωσικά, Σερβικά» και τόνισε πως «δεν ζήτησε ποτέ κάποια αμοιβή για τις μεταφράσεις, αλλά η χαρά του ήταν να βλέπει τα έργα του να κυκλοφορούν σε παγκόσμια κλίμακα».
Είπε επίσης ότι «τον πλήγωνε βαθιά η καταστροφή της ελληνικής γλώσσας, κι έλεγε ότι μελλοντικά οι Ελληνες θα ανανήψουν, θα εκτιμήσουν και αγαπήσουν το λαμπρό παρελθόν τους και θα εργασθούν για την πνευματική τους ανόρθωση».
Ο αείμνηστος Μοναχός Κωνσταντίνος Καβαρνός διέθετε πολύ καλή μνήμη γι’ αυτό θυμόταν λεπτομέρειες ακόμα και από τα μαθήματα που είχε ακούσει πριν πολλές δεκαετίες από τους καθηγητές του.
Ο π. Αστέριος τον χαρακτήρισε ως «τον νέο άγιο των Ελληνικών, αλλά και των Αγγλικών Γραμμάτων».
Πρόσθεσε πως «ήταν γνώστης της Βυζαντινής μουσικής και έγραψε τρεις εργασίες γι’ αυτήν, ενώ επί δεκαετίες έψαλε στον ιερό μας ναό μελωδικότατα και κατανυκτικότατα κατά το Αγιορείτικο ύφος».
Ο π. Αστέριος υπογράμμισε επίσης ότι «ο καθηγητής Κωνσταντίνος Καβαρνός ζούσε τη μοναχική ζωή μέσα στον κόσμο και πριν ακόμα γίνει μοναχός στο Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα γι’ αυτό και πολλοί τον αποκαλούσαν κοσμοκαλόγερο» και πρόσθεσε πως όταν επρόκειτο να γράψει κάτι σπουδαίο ή να δώσει κάποια διάλεξη τηρούσε αυστηρή νηστεία για να έχει διαυγή νου».

Πηγή: Ρομφαία
http://o-nekros.blogspot.com/2011/07/blog-post_23.html

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1R9LSypVRV1mWyMafB7_t9DyxE1kbvGVmDSnCLV38-rhlq4O8WzOF_5ZaEZ1j3wUhNf6PfHk-fWBNunrGckouZKsNcm1rjumclj79csVDsC02l1c2VSVUX5VgHuOrDK6Vbja2uXD0GwE/s1600/04_gPORFYRIOS.jpg

Όσοι τον γνώρισαν έχουν να πουν για μια από τις κορυφαίες μορφές της Ορθοδοξίας διαχρονικά!

Ένας γέροντας που έφυγε παιδάκι να ασκητέψει στο Άγιον Όρος και κατέληξε στην ...Ομόνοια (Πολυκλινική Αθηνών) για να γιατρέψει τις ψυχές των πονεμένων ανθρώπων.

Έμπλεος της Θείας Χάριτος, με τα όσα θαυμαστά έπραξε έκανε ακόμη και τον γέροντα Παΐσιο να πει γι' αυτόν ότι "σαν κι αυτόν βγαίνουν κάθε 300-400 χρόνια"... Αν και δεν τον είχε συναντήσει δια ζώσης, καταλαβαίνουμε ότι η πνευματική τους επικοινωνία ήταν συνεχής. Έλεγε με τον γνωστό του τρόπο ο γέροντας Παΐσιος για τον γέροντα Πορφύριο"εγώ έχω ασπρόμαυρη τηλεόραση, αυτός έχει έγχρωμη!"...

Ο γέροντας Πορφύριος λοιπόν εκτός των άλλων συγκλονιστικών του χαρισμάτων είχε και το χάρισμα να γνωρίζει τι υπάρχει στο υπέδαφος και οι ανευρέσεις υδάτων είναι παροιμοιώδεις με τις ιστορίες που τις συνοδεύουν... Αυτός ο τόσο χαρισματούχος άνθρωπος για τον οποίον οι περιορισμοί του χρόνου και του χώρου ήταν ανύπαρκτοι προέβλεψε και διαβεβαίωσε ότι το Αιγαίο πέλαγος κρύβει μεγάλο πλούτο σε πετρέλαιο και πετρώματα τα οποία μελλοντικά θα εκμεταλλευτεί η χώρα μας!

Τέλος, ο μεγάλος πλούτος του γέροντα, νομίζω πως είναι η πνευματική του διδασκαλία που συνοψίζεται στο συγκλονιστικό βιβλίο "ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ" και εκφράζει μια διαφορετική διάσταση της Ορθοδοξίας, από τις εώς τώρα γνωστές, απαλλαγμένη από κάθε τι που εστιάζει σε οτιδήποτε αρνητικό και φοβικό και εστιάζει στην θετική έκφραση της ζωής.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiova5Tmgn80FmZ4SpPecP-kAnOBAT8Zjyb9PWXYLszQNB1wKvpZSh1kRSiPh7aeOwySvtuohLkc9uxJnkcQE7CqFjX1ySq3csIpm2m_3D-p_lQx9XG8uI9j-pjriY2G9D8KCqpDvoTnUM/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9.jpg

+ ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ (1924-1994)

Δημοσιεύω σήμερα ένα σχετικά άγνωστο κείμενο, από βιβλίο που έχει εκδώσει ο κ. Μαυροκέφαλος Ανέστης (το οποίο πιστεύω προσεχώς να παραθέσω) όπου ο γέροντας Παΐσιος ομιλεί προς μητέρες για την διαπεδαγώγηση των παιδιών τους κι εκεί μέσα κάνει μια συγκλονιστική αναφορά για την μπόρα που είδε να έρχεται στην χώρα τουλάχιστον δύο δεκαετίες πριν...

Μέσα σε πέντε προτάσεις τα λέει όλα και δίνει κουράγιο...

Υ.Σ.

Ευχαριστώ την Φωτεινή για τα στοιχεία.


"Θα περάσουμε μια μπόρα. Αυτοί που θα περάσουν την μπόρα θα δούνε και τις καλύτερες μέρες. Ας ευχηθούμε όμως να μη συμβούν στις μέρες τις δικές μας γιατί εμείς πολλά περάσαμε (ο κόσμος επέμενε να μάθει τι είδους μπόρα είναι αυτή). Παλαιότερα ο κόσμος πίστευε κι αν άκουγε κάτι το δεχόταν και συνετιζόταν. Τώρα τι να σας πω. Εσείς ξέρω ότι πιστεύετε κι αν σας πω θα στενοχωρεθείτε. Εξ' άλλου αφού πιστεύετε αγωνίζεσθε και δεν έχετε ανάγκη. Αν πάλι το πω σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν θα το ρίξουν έξω.

Αλλά σας λέω ό,τι και να δείτε να μην απελπίζεσθε.

Θα δείτε να εφαρμόζονται διατάξεις αλλά μην απελπίζεσθε μετά θα αποσύρονται. Άλλες πάλι δεν θα προλάβουν να βγουν.
Το έθνος θα μεγαλώσει. Η Τουρκία θα καταστραφεί. Η θρησκεία τους είναι όλη μια αμαρτία. Την Ελλάδα θέλουν να την εξαφανίσουν. Οι "φίλοι" της θέλουν να την τσαλακώσουν.
(Στην ερώτηση αν οι άνθρωποι θα χαθούν απαντάει) :
Για εμάς τους Χριστιανούς δεν υπάρχει θάνατος. Το κλειδί της αιωνιότητας βρίσκεται κάτω από την πόρτα του τάφου μας.
Τότε όλοι οι άνθρωποι θα πιστεύσουν. Αλλά τότε δεν θα έχουν μισθό.
"


http://hggiken.pblogs.gr/2011/07/alla-sas-lew-o-ti-kai-na-deite-na-mhn-apelpizesthe-to-ethnos-tha.html

Από Mass Resistance / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το νομοθετικό σώμα της Μασαχουσέτης ετοιμάζει για ψήφιση ένα νόμο για τα «ίσα δικαιώματα των τρανσεξουαλικών ατόμων» (transgender), τον λεγόμενο"Transgender Rights and Hate Crimes" bill H502.

Σχ. ΚΟ: Ως τρανσεξουαλικά ή διαφυλικά άτομα, είναι εκείνα τα άτομα (άνδρες και γυναίκες) που έχουν προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου. Η «εξήγηση» που δίνεται είναι, ότι πρόκειται για «μία γυναίκα που γεννήθηκε μέσα σε ένα ανδρικό σώμα» ή «για έναν άνδρα που γεννήθηκε μέσα σε ένα γυναικείο σώμα».

Με τον όρο transgender νοούνται και άτομα που έχουν την ‘κοινωνική συμπεριφορά’ του άλλου φύλου, χωρίς να έχουν προχωρήσει απαραίτητα σε βιολογική αλλαγή («κοινωνικό φύλο»).

Στην χώρα μας, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη ζήτησενα αναθεωρηθεί ο νόμος για την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης, έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνει και το λεγόμενο «κοινωνικό φύλο». Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται τα ‘φυλομεταβατικά άτομα’, πιο γνωστά ως ‘τρανσέξουαλ’ και ‘τρανστζέντερ’.

Η Πορτογαλία έχει υιοθετήσει νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία, μπορεί να γίνει διόρθωση των εγγράφων των ‘διαφυλικών ατόμων’ μέσα σε μία διαδικασία οκτώ ημερών. Άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου τα ‘διαφυλικά άτομα’ έχουν την δυνατότητα αλλαγής των εγγράφων τους είναι η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο παραπάνω νόμος ‘H502’, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι ένα τρανσεξουαλικό άτομο έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί χώρους ανάπαυσης, αποδυτήρια (και τουαλέτες προφανώς) του αντίθετου φύλου, αν ‘αισθάνεται’ ότι ανήκει στο «άλλο φύλο».

Κατά την ακρόαση - συζήτηση υπήρχαν, ως συνήθως, πολλές ιστορίες διακρίσεων από τρανσέξουαλ ακτιβιστές που επιζητούν την επιβολή ενός νόμου, καθώς δεν είναι αποδεκτοί από την κοινωνία (στην φώτο transgender κατά την ώρα της ακρόασης).

Αλλά υπάρχει μια άλλη, πολύ πιο σκοτεινή πλευρά αυτής της ιστορίας που δεν φαίνεται: Η απατηλή και καταστροφική φύση του transgender κινήματος και η βλάβη που προξενεί σε ευάλωτα άτομα.

Αυτή είναι η ‘άλλη πλευρά’. Η μαρτυρία του Walt Heyer.

Όπως την καταθέτει στη Νομοθετική Επιτροπή της Μασαχουσέτης:

--- Είμαι τρανσέξουαλ που από άντρας έγινα γυναίκα και που έζησα και εργάστηκα ως Laura Jensen για χρόνια. Είμαι αντίθετος με τους νόμους Transgender Rights και Hate Crimes Bill H502 της Μασαχουσέτης.

Το να αλλάζεις φύλο είναι ‘αστείο’, συναρπαστικό και διασκεδαστικό στην αρχή, αλλά πολλοί από εμάς έχουμε ανακαλύψει αμέσως ή και χρόνια μετά την αλλαγή του φύλου μας, ότι η ζωή μας γέμισε με απογοήτευση, λύπη και θλίψη. Τα στοιχεία αυτής της ακραίας λύπης μπορούν να βρεθούν στο εντυπωσιακό ποσοστό των αυτοκτονιών για τουςtransgenders, που είναι σύμφωνα με αναφορές, 30 έως 40%.

Επέστρεψα να ζήσω και πάλι ως άντρας και είμαι παντρεμένος με μια γυναίκα. Αλλά ανατομικά δεν είμαι άντρας. Δεν μπορώ να είμαι. Η ληξιαρχική μου πράξη γέννησης άλλαξε και λέει ‘θήλυ’. Το διαβατήριο μου λέει άντρας. Αυτή η χειρουργική επέμβαση είναι απολύτως καταστροφική. Στην πραγματικότητα, είναι κατηγορηματικά αδύνατο να αλλάξει το φύλο κάποιου.

Υπάρχουν πολλοί άντρες, χωρίς αντρικά γεννητικά όργανα που κάνουν δύσκολο αγώνα να ζήσουν με αυτή την κατάσταση. Και τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό από αυτές τις χειρουργικές επεμβάσεις έχουν αποτυχία με κάποιο τρόπο. Το σώμα σας είναι ακρωτηριασμένο. Δεν είναι καλό πράγμα. Είναι ένα τρομερό πράγμα.

Γιατί οι νομοθέτες ενδιαφέρονται περισσότερο περνώντας πιο προστατευτικούς νόμους για το ‘φύλο’, όταν η πραγματική ανάγκη των transgenders είναι περισσότερη βοήθεια στην πρόληψη της αυτοκτονίας;

Όταν έχουν τόσο υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών, είναι γιατί δεν τους δίνεται η ψυχολογική θεραπεία που χρειάζονται. Και οι ομάδες ομοφυλόφιλων ακτιβιστών προσπαθούν να καταργήσουν τις ψυχολογικές αξιολογήσεις για τουςtransgenders.

Όλοι αυτοί που πιέζουν για τους transgenders στα σχολεία να είναι σε θέση να έχουν μία «επιπλέον τουαλέτα» ή να αναγνωρίζονται «με όποιο φύλο επιθυμούν» - πιέζουν να ψηφιστεί όλη αυτή η νομοθεσία που, κατά τη γνώμη μου, είναι αυτό που σκοτώνει πραγματικά τους transgenders.

Οι άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν το φύλο τους έχουν βαθιά ψυχολογικά ζητήματα. Δεν υπάρχει τίποτα φυσιολογικό στην επιθυμία να έχεις ένα διαφορετικό φύλο. Υπάρχει κάτι που απελπισμένα δεν πάει καλά με σένα και χρειάζεσαι ψυχολογική βοήθεια, και όμως οι ‘υπερασπιστές’ προσπαθούν να καταργήσουν κάθε απαιτούμενη ψυχολογική θεραπεία.

Οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι transgenders δεν γεννήθηκαν έτσι, όχι, όχι, καθόλου. Παρά το τεράστιο αριθμό ερευνών που έχουν γίνει, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που έχουν βρεθεί για να τεκμηριώσουν αυτή την άποψη, αλλά παρόλα αυτά η άποψη αυτή θεωρείται ως «γεγονός». Στο νέο βιβλίο μου, ‘Paper Genders, (‘Χάρτινα Φύλα’), προσφέρεται μια καλά τεκμηριωμένη ματιά στο κίνημα των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών και πώς ο καθένας, συμπεριλαμβανομένων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τρέχει φοβισμένος και κρύβεται από αυτή την ομάδα των τραμπούκων και των σεξουαλικών αρπακτικών.

Το ερώτημα είναι: Ποιος έχει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να αγωνιστεί για τα μικρά παιδιά μας και τις οικογένειές μας;

Αν πάτε σε δικτυακούς μου τόπουςwww.tradingmysorrows.com και www.sexchangeregret.com θα βρείτε πολύ περισσότερες πληροφορίες.

Walt Heyer, πρώην Laura Jensen

Carlsbad, Καλιφόρνια

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://redskywarning.blogspot.com/2011/07/blog-post_5992.html


ΕΙΣΑΓ. ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓ.»: Μιὰ Συνέντευξη Καταπέλτης. Κατονομάζει τοὺς βρώμικους σχεδιασμούς, οἱ ὁποῖοι ἤδη ἔχουν ὑλοποιηθεῖ, γιὰ τὴν ἀπαξίωση τοῦ Μαθήματος τῆς Ἱστορίας, τῆς Γλώσσης, τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν. Εἰδικότερα στὸ θέμα τῆς γλώσσης τονίζει αὐτονόητες ἀλήθειες, τὶς ὁποῖες δὲν ΕΝΝΟΟΥΝ νὰ τὶς ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ μερικὲς «ΚΑΤΑΝΟΗΤΙΚΟΠΛΗΚΤΕΣ» λευκὲς ἐκκλησιαστικὲς κεφαλές, οἱ ὁποῖες μανιωδῶς ὑποστηρίζουν τὴν ἀντικατάσταση τῶν λειτουργικῶν κειμένων μὲ μεταφρασμένα, λόγῳ τῆς δῆθεν διακοπῆς τῆς συνεχείας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Τέλος στὴν συνέντευξη κατονομάζεται ἠ πανεπιστημιακὴ παθολογία τῆς τρομοκρατίας καὶ τὰ μίσθαρνα ὄργανα τῆς ἱστορικῆς παραχαράξεως.

Ἐμμανουὴλ Μικρογιαννάκης:
«Πουθενὰ δὲν γίνεται τέτοια ἀπαξίωση τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς,
ὅσο μέσα στο πανεπιστήμιο!»
Συγκλονιστικὴ συνέντευξη τοῦ κ. Ἐμμανουὴλ Μικρογιαννάκη
στὸ περιοδικὸ Hellenic NEXUS.

. Ἡ Ἀπόλυτη Κατάντια τῶν Ἑλληνικῶν ΑΕΙ. Σημείωση: Φροντίστε νὰ μάθετε ἱστορία μόνοι σας. Τὸ Καθεστωτικὸ “ἐκπαιδευτικὸ” σύστημα φροντίζει ἐπιμελῶς νὰ ξεχάσετε καὶ αὐτὰ ποὺ ἤδη γνωρίζετε γιὰ τὴν Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος!

Τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Ἑλλάδα βάλλεται ἀπὸ παντοῦ. Ὡστόσο, ἰδιαίτερα σημαντικὲς εἶναι οἱ βολὲς ἐκ τῶν ἔσω. Ἀρχίζοντας μὲ τὴ μείωση βασικῶν μαθημάτων (ὅπως τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά), τὴν ἀπάλειψη τοῦ προσδιορισμοῦ «ἐθνική», περνώντας στὴν ἀλλοίωση κειμένων, κυρίως στὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας, καὶ καταλήγοντας στὴν οὐσιαστικὴ κατάργησή της, κάνοντάς την μάθημα ἐπιλογῆς! Πῶς τὰ ἑρμηνεύετε ὅλα αὐτὰ ἐσεῖς, ποῦ ἔχετε διὰ βίου ὑπηρετήσει τὴν Ἑλληνικὴ Παιδεία καί, μάλιστα, ἀπὸ τὴν ἕδρα τῆς Ἱστορίας;

Ἐμμανουὴλ Μικρογιαννάκης: Σήμερα, πράγματι, μᾶς ἀπασχολεῖ μία κατάστασις, ἡ ὁποία εἶναι ἀνυπόφορη! Πολλαπλὰ πλήγματα καὶ κίνδυνοι ποὺ ὑπάρχουν γιὰ τὸ Ἔθνος μας. Ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ Ἔθνος; Μήπως αὐτὴ ἡ ἔννοια ἔχει παραμεληθεῖ καὶ παραγκωνισθεῖ, ὥσπου νὰ τὴν ἐγκαταλείψουμε; Πολλ μ τνομα «θνικν» λειψαν. Μένει ἀκόμη «ἐθνικὸς κῆπος», «ἐθνικὸ θέατρο», «ἐθνικὴ ἄμυνα». Ἐπὶ τοῦ παρόντος μένουν. Μήπως εἶναι ἕνας διωγμὸς τοῦ Ἔθνους;
Γιὰ ν πιτευχθε σημεριν λωση τς Παιδείας, πρεπε ν πάρξει τ«μψυχο λικ» πο θ τν πραγματοποιοσε: πο θ τολμοσε ν σβήσει τλέξη «θνικ» πο καθόριζε τν λληνικ Παιδεία, ν ξωραΐσει τ 400 χρόνιαποδούλωσης στν θωμανικ Ατοκρατορία, ν συρρικνώσει σ 4 σελίδες τν πανάσταση κα σ 8 σειρς τν λωση, ν λλοιώσει νεώτερα στορικγεγονότα, πως κενο τν μίων, κα ν φτάσει στ τελευταο βμα τοσχεδίου: ν κάνει τν στορία «μάθημα πιλογς»

Η.Ν.: Τί ἀκριβῶς συνιστᾶ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε «Ἔθνος»;

Ε.Μ.: Ὁ χῶρος καὶ ὁ χρόνος. Πρῶτον εἶναι ὁ χῶρος. Χρόνος εἶναι ὅλη μας ἡ Ἱστορία. Τὸ Ἔθνος γίνεται μέρος τῆς ἐθνικῆς μας ὑποστάσεως. Δηλαδή, τὸ Ἔθνος εἶναι ἡ ἴδια ἡ ψυχή μας. Χρονικότητα καὶ ἐθνικότητα σχεδὸν συμπίπτουν.Τ θνος, δέ, γι ν πάρχει μία φετηρία, χει να παρελθόν.χει να πόθεν. Κα βέβαια χει τ νν, λλ πωσδήποτε κα μία προσδοκία, να ραμα. Ἂν δὲν ἔχει ὅραμα, δὲν ζεσταίνεται ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, δὲν τείνει κάπου. Καὶ ὅταν δὲν τείνει κάπου, λέει: «Καλὰ εἶμαι ἐδῶ, ἐπαναπαύομαι καὶ βολεύομαι ἐπὶ τοῦ παρόντος». Ζεῖ μόνο γιὰ τὸ παρόν. Ἀλλὰ τὸ Ἔθνος πρέπει νὰ ἔχει κάποιο ὅραμα, στὸ ὁποῖο νὰ τείνει. Ἔτσι μόνο ζωοποιεῖται ὁ ἄνθρωπος.

Η.Ν.: Μήπως στόχος εναι ν μν χουμε μέλλον;

Ε.Μ.: Ν μν χουμε θνος! Ὅσο κάποιος τοξεύει στὸ μέλλον καὶ ἔχει ἕνα ὅραμα, τόσο ζητεῖ βαθύτερες ρίζες στὸ παρελθόν. Ὅλα τὰ Ἔθνη τῆς Γῆς ζητοῦν τὸ «ριζοβολεῖν», δηλαδὴ νὰ βάλουν ρίζα βαθιὰ καί, ἂν δὲν ἔχουν, νὰ βροῦν. Διότι, ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὸ φυτό, αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἀναπτυχθεῖ, ἂν δὲν ριζώσει καλά. Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ τὰ ζῶα, τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἄν, λοιπόν, τὸ Ἔθνος μας δὲν ἔχει ρίζα, δὲν ἔχει καὶ μέλλον. Ἔχει δέ ἀποδειχθεῖ ὅτι ἔθνη ποὺ εἶχαν μικρὴ προοπτική εἶχαν καὶ μικρὸ παρελθόν. Καὶ πολλὲς φορὲς κατασκευάζουν παρελθὸν ἀπὸ τὰ λίγα στοιχεῖα ποὺ ἔχουν, κάνοντας καὶ κάποια μυθοποίηση αὐτοῦ τοῦ παρελθόντος. Αὐτὸ τὸ ἔκαναν οἱ Ρωμαῖοι. Ὅταν ἐξελίχθησαν, ἔσκυψαν βαθιὰ νὰ βροῦν ρίζες καί, μάλιστα, βρῆκαν ἑλληνικές! Ἀναφέρθηκαν στὰ Τρωικὰ γιὰ νὰ κάνουν μεγάλο παρελθόν. Αὐτὸ κάνουν καὶ οἱ Ἀμερικανοί. Ἂν τοὺς πεῖς σήμερα «Οἱ ἐρυθρόδερμοι εἶναι τὸ παρελθόν σας», θὰ ποῦν «Ὄχι, δὲν εἶναι αὐτοὶ τὸ παρελθόν μας. Εἶναι ἡ Εὐρώπη». Ἄρα, τανχουμε τέτοιο παρελθόν, πρέπει ν τ προσέξουμε. χι ν λατρεύουμε τπαρελθν καθεαυτό, λλ ν εναι μία γόνιμη φετηρία. Δν πάρχει κίνησις πρς τ μέλλον, ν δν πάρχει κάποιο θεμέλιο.

Η.Ν.: Εἶναι ἡ Ἱστορία τὸ «ἐργαλεῖο» γιὰ νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴ «διαδρομή»; Ὄχι μόνο ἀπὸ τὸ παρελθὸν στὸ τώρα, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ μέλλον…

Ε.Μ.: Τὴν Ἱστορία τὴν ὑφαίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Καὶ ὄχι μόνον τὴν ὑφαίνουμε, εἶναι βίωμά μας, μέρος τοῦ ψυχισμοῦ μας. Χωρὶς τὸν ἱστορικὸ βίο, ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα σωματίδιον. Ἡ Ἱστορία εἶναι τὸ ἔνδυμά μας, ὁ χιτώνας ποὺ φοροῦμε. Διότι ἐνυφαίνεται μέσα εἰς τὸ ἄτομο αὐτὴ ἡ ἔννοια τῆς Ἀκροπόλεως, τῶν μνημείων τῆς Ἀκροπόλεως. Ὁ χρόνος δὲν εἶναι κάτι ἀνεξάρτητο ἡμῶν. Ἡ χρονικότητα ὡς μορφὴ ἐσωτερικῆς ἐποπτείας, ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Κάντ, εἶναι δικό μας πράγμα. Καὶ ἀναφαίρετο. Θὰ φύγει μόνο ὅταν πεθάνουμε.

Οἱ ἐπιπτώσεις τῆς μετατροπῆς τῆς Ἱστορίας σὲ μάθημα ἐπιλογῆς

Η.Ν.: Τί πιδιώκεται, λοιπόν, ἀφαιρώντας οὐσιαστικὰ τὴν Ἱστορία (μὲ τὴν μετατροπή της σὲ μάθημα ἐπιλογῆς) στὴν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση;

E.M.: παξιώνεται γενικ τ παρελθόν, τὸ ὁποῖον εἶναι μία πλούσια Ἱστορία. Μοναδικὴ στὴν παγκόσμια Ἱστορία, ὅσο καὶ ἂν θέλουμε, ἐξετάζοντάς την εἰς βάθος, νὰ βροῦμε καὶ τρωτά της σημεῖα. Αὐτὴ ἡ Ἱστορία δὲν ἦταν μόνο κάτι τὸ θαυμαστό. Εἶχε καὶ τραγωδία. Τὸ κλασικὸ εἶναι μαζὶ γοητεία καὶ φρίκη. Ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία εἶναι δραματική. Δὲν εἶναι μόνο ἐξάρσεις. Εἶναι καὶ καταπτώσεις, εἶναι καὶ ἁλώσεις…

Η.Ν.: Γιατί ἐνοχλεῖ τόσο;

Ε.Μ.: Διότι θέλουν ν μς τ ποστερήσουν λα ατ κα ν τ πάρουν λλοι λαοί. Γιὰ παράδειγμα, οἱ Τοῦρκοι περιμένουν: ἂν ἐσεῖς ἀπεμπολήσετε τὴν Ἐφεσο, τὴν Μίλητο, τὴν Κωνσταντινούπολη, τὰ κάνουμε δικά μας! Ὁ Νταβούτογλου ἔχει πεῖ πολὺ χαρακτηριστικά: «Ἐμεῖς θὰ ἀξιοποιήσουμε ὅλα τὰ παρελθόντα. Μεταξὺ αὐτῶν [τῶν παρελθόντων] εἶναι καὶ τὸ ἑλληνικό. Καὶ μὲ αὐτὰ θὰ φτιάξουμε τὸ παρελθόν μας, τὸν Τουρκισμό μας, ποὺ οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ τὸν θίξει.» Ἔχουμε, λοιπόν, μία ἔξαρση τοῦ ἐθνικισμοῦ τους, σὲ ἀντίθεση μὲ ἐμᾶς. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ξέρετε τί λέει ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος τῶν Ἰταλῶν, ποὺ εἶναι φιλελεύθερος λαός; Οὐαὶ καὶ ἀλοίμονο, ἂν εἴχαμε ἐμεῖς τέτοιο ἐθνικὸ ὕμνο! «Ἀδελφοὶ Ἰταλοί, ἡ Ἰταλία ξύπνησε, φόρεσε τὴν περικεφαλαία τοῦ Σκιπίωνος, ἡ Νίκη εἶναι δική μας! Δοῦλοι μας, θὰ στρατευτεῖτε σ’ αὐτὸ τὸν μεγάλο ἀγώνα, ἕτοιμοι νὰ φτιάξετε τὴ ζωή σας; – Ναί, φωνάζουν ὅλοι»! λοι ολαοί, στος θνικούς τους μνους, χουν μία προτροπή: «Μπρός, ξυπνστε, κάντε κάτι!»

Η.Ν.: Ποιοί εἶναι οἱ κίνδυνοι ποὺ διατρέχουμε;

Ε.Μ.: Τ γενικ σχέδιο πο διαβλέπω εναι μείωσις τς ννοίας «λλάς». Ἡ μείωσις γίνεται κατὰ δύο τρόπους: ἢ παίρνουμε μία ψαλίδα καὶ κόβουμε ἐδάφη -δὲν ξέρω ἂν εἶναι στὴν Θράκη, στὸ Αἰγαῖο ἢ κάπου ἄλλου- καὶ τὸ ἄλλο εἶναι ἡ ψαλίδα τῆς χρονικότητος. Κατὰ καιρούς, ἔχουμε δεῖ περιορισμὸ τῆς Ἱστορίας στὸ Γυμνάσιο ἢ πραγματικὴ περικοπή. Θὰ ποῦν ὅτι «αὐτὸ δὲν μᾶς ἀνήκει». Ἄλλοτε εἶπαν: «Ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία κόβεται περὶ τὸ 476 ἢ κόβεται στὸ 146, διότι τότε γίνεται Ρωμαϊκὴ καί, ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, δὲν ἔχουμε Ἑλληνικὴ Ἱστορία». Ἐμεῖς λέμε «Ὑπάρχει Ἑλλάδα κάτω ἀπὸ τὴ Ρώμη». Διότι ἡ Ρώμη ἐσεβάσθη τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, σχεδὸν τὸν προώθησε. Εἶχε μέν ρωμαϊκὸ μανδύα πολιτειακό, ἀλλὰ πολιτιστικὰ ἀνεπτύσσετο πάρα πολὺ καλά. Ἔτσι, ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, στὴν βυζαντινή της περίοδο, εἶναι καὶ δική μας ἐθνικὴ ἱστορία, τὴν ὁποία δεχθήκαμε καὶ ἀπετέλεσε μέρος τοῦ ἐθνικοῦ μας κορμοῦ. Ἀλλά, ὅταν τὰ περισσότερα μέρη τῆς Μ. Ἀσίας τὰ οἰκειοποιοῦνται καὶ τὰ σφετερίζονται οἱ Τοῦρκοι, καταλαβαίνετε τί κάνουμε ἐμεῖς…

Η.Ν.: Καὶ τί κάνουμε ἐμεῖς γι’ αὐτό;

Ε.Μ.: Πολιτική, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἐθνικῶς πρέπουσα!

Η.Ν.: Ποιοί «ἐμεῖς», κύριε καθηγητά; Νὰ ποῦμε ξεκάθαρα καὶ ποιοί τὸ ἐπιδιώκουν;

Ε.Μ.: Πολλοὶ κάνουν σχέδια. Ἔγινε ἕνα σχέδιο: νὰ ἀναπλαστεῖ, νὰ ἀναδιαμορφωθεῖ ἡ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη. Συγγράφτηκε, λοιπόν, μία τετράτομη ἱστορία. Τί πρέπει νὰ διδάσκεται, πῶς πρέπει νὰ εἶναι, ποῦ πρέπει νὰ τείνει αὐτὴ ἡ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη. Αὐτὴ ἡ ἱστορία μειώνει τὴν Ἑλλάδα, γιατί κανεὶς ἐκ τῶν συγγραφέων της δὲν ἦταν Ἕλλην – ἀπὸ τὴν Κροατία, τὴν Ρουμανία, τὴν Γιουγκοσλαβία κ.λπ. Κανεὶς Ἕλλην.

Η.Ν.: Νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ἐπιμείνω στὸ νὰ εἰπωθοῦν κάποια ὀνόματα.

Ε.Μ.: Δὲν λέω ὀνόματα, διότι δὲν ἀξίζει τὸν κόπο…..

Η.Ν.: Αὐτὴ τὴν τετράτομη ἱστορία τὴν ἔχει δεχθεῖ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας;

Ε.Μ.: Δὲν μᾶς ἔχει δοθεῖ ἀκόμη. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, σὲ ὅλα ἔχει μειωθεῖ ἡ Ἑλλάδα. Καὶ ὁ ἀγώνας τοῦ 1821 δὲν δικαιώνεται. Διότι λένε: «Κάνατε ἕνα ἀγώνα ἐναντίον τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἐνῶ περνούσατε καλά». Δικαιώνει οὐσιαστικὰ τοὺς Τούρκους εἰς τὸ ὅτι ἦταν μᾶλλον ἄχρηστος ὁ ἀγώνας. δμφισβητεται κόμη κα τ φρόνημα τν ρώων της πανάστασης! Ἐνῶ αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τὴν Ἐπανάσταση, ἂν καὶ ἤσαν ὀλιγογράμματοι καὶ ἀγράμματοι, εἶχαν ἔντονο ἐθνικὸ φρόνημα. Πίστευαν στὴν ἀρχαιότητα καὶ σὲ ὅλες τὶς φάσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. Ὅλοι αὐτοὶ εἶχαν ἔντονο ἐθνικὸ συναίσθημα. Ζοῦσαν τὸ παρελθὸν πολὺ ἔντονα, τὸ θεωροῦσαν δικό τους καὶ ἔτειναν στὸ μέλλον. Εἶχαν ἕνα ἐθνικὸ ὅραμα!

Τὸ θέμα τῆς γλώσσας

Η.Ν.: Ποιά εἶναι ἡ δική μας εὐθύνη, ὄχι ἀπαραίτητα προσωπικῶς, καὶ ἰδιαιτέρως τῶν ἐκπαιδευτικῶν;

Ε.Μ.: Καὶ προσωπικῶς! Ὅταν διδάσκουμε πᾶν ὅ,τι ἄλλο πλὴν τῆς ἑλληνικῆς μας κληρονομιᾶς, αὐτὸ εἶναι φυσικὰ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο περιορισμὸς τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας, ἀλλὰ καὶ τῶν πολιτιστικῶν ἀγαθῶν. Γιὰ παράδειγμα, τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν. Διότι, δ πο τ λέμε, λληνικ γλῶσσα εναι κείνη πο μς συνδέει μ τ παρελθν μεσότερα. δ παρατηρεται τι κάνουμε πν τ δυνατν ν τονίσουμε τι εναι λλη γλῶσσα ρχαία κα λλη Νέαλληνική! [ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.: Αὐτὶὸ μάλιστα ὑποστηρίζουν λυσσωδῶς καὶ λευκὲς ἐκκλησιαστικὲς κεφαλές. Ὦ τῆς ἀνοησίας καὶ καρδιακῆς βραδύτητος!] δέα, τι εναι «λλη» γλῶσσα, καλλιεργεται μ κάθε τρόπο.[ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.: Ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἄμβωνος!] Καί, μάλιστα, γίνεται καπροσπάθεια ν λλοιώνεται γλῶσσα, στε ν γίνεται πομάκρυνση[ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.: Μὲ τὴν «εὐλογία» καὶ ἐργολαβικὴ συνεπικουρία τῶν Πεφωτισμένων Ἐκκλησιαστικῶν]

Η.Ν.: Μ ποιόν τρόπο, γίνεται ατ «πομάκρυνση»;

Ε.Μ.: Λέγοντας, γι παράδειγμα, χι στος τόνους: πλοποιες τνρθογραφία, βάζεις τ λατινικ λφάβητο. Ατ πιδίωξις εναι θνικςπιβλαβής. Ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμεθα συνδετικώτατοι στὴν γλῶσσα. Συνδετικώτατοι εἶναι πολλοὶ λαοί: οἱ Γάλλοι, οἱ Ἄγγλοι… Συνδετικώτατοι εἶναι καὶ οἱ Ἰσραηλινοί, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν γλῶσσα. Καὶ εἶναι «θαῦμα» αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὸ Ἰσραήλ. Ἐνῶ δὲν εἶχαν ὁμιλούμενη γλῶσσα, κάθησαν οἱ λόγιοι καὶ κατασκεύασαν γλῶσσα ὁμιλουμένη ἀπὸ τὴν γλῶσσα τῆς Βίβλου, ποὺ ἦταν ἀπρόσφορη. Διότι δὲν ἦταν εὔκολο νὰ κατασκευάσεις ἀπὸ μία γλῶσσα τῆς Βίβλου -τῆς λεγομένης ἀπὸ ἐμᾶς «Παλαιᾶς Διαθήκης», ποὺ εἶναι σχεδὸν ποιητικὴ καὶ δὲν παρέχει στοιχεῖα ὁμιλουμενης γλώσσας- μία γλῶσσα ὁμιλουμένη. Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, ἔσπαγε ἡ γλωσσικὴ παράδοση καὶ στὸ μέλλον θέλαμε νὰ κάνουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα ὁμιλουμένη, γιὰ μᾶς θὰ ἦταν πολὺ εὐκολότερο ἀπ’ ὅ,τι γιὰ τοὺς Ἰσραηλινούς. Διότι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, μὲ τὴν τραγωδία της, παρέχει διαλογικὰ στοιχεῖα. Καὶ μὲ τοὺς διαλόγους τοῦ Πλάτωνος ἢ τοῦ Λουκιανοῦ κ.λπ.

Η.Ν.: Ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν ἐλλοχεύει κίνδυνος ἐξαφάνισης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας;

Ε.Μ.: Ἐγὼ πιστεύω ὅτι, κόμα κι ν πρς στιγμν παραμερίσουμε τ ρχαῖαλληνικά, θ πανέλθουν. Τ 2100, τ 2200, δν ξέρω. Ατ εναι οσία τς Παιδείας. Τ ρχαῖα λληνικ χουν να ζωντανό, παιδευτικ χαρακτήρα.νανεώνουν τν νθρωπο. Τν πτερώνουν. Ὅταν, κατὰ τὴν Ἀρχαιότητα, τὰ Ἑλληνικὰ ἐγκαταλείφθηκαν στὸ δυτικὸ μέρος τῆς αὐτοκρατορίας χάρη τῶν Λατινικῶν, ἔσβησαν σὲ ὅλη τὴ μεσαιωνικὴ περίοδο. Ἐδιδάσκοντο στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ ὄχι στὸ δυτικὸ κράτος. Ὅποτε, περὶ τὴν Ἀναγέννηση, τοὺς ἦρθε μία ἔντονη λαχτάρα νὰ γυρίσουν στὴν Ἑλλάδα καί, σιγὰ-σιγά, ἄρχισαν νὰ διαβάζουν τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Ἡ Ἀναγέννηση αὐτὴ τῆς Ἑλλάδος ἐσήμανε τὴν Ἀναγέννηση τῆς Εὐρώπης. Τὸ ξαναγέννημα τοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ εἶχε βυθιστεῖ στὸν Μεσαίωνα, ποὺ εἶχε χάσει τὴν ἔννοια τῆς ἀνθρωπιᾶς. Τώρα (μὲ τὴν Ἀναγέννηση) ὁ ἄνθρωπος χαίρεται τὴν Φύση, συνομιλεῖ μαζί της, αἰσθάνεται πτέρωμα ψυχικό, ὥστε αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς φέρει τὸν πολιτισμό. Δηλαδή, δημιουργεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν τελειότερή του μορφή.

Πανεπιστημιακή… τρομοκρατία!

Η.Ν.: Τότε γιατί χτυπιέται τόσο ἄγρια (ἀπὸ παντοῦ) αὐτὸς ὁ πολιτισμός;

Ε.Μ.: Χτυπιέται κατὰ τοῦτο: θὰ μελετᾶτε, ἀλλὰ μὲ μία προϋπόθεση: θὰ θεωρεῖται (αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς) «κοινὴ μεσογειακὴ κληρονομιά», ὄχι ἑλληνική. Δὲν εἶναι προνόμιο τῆς Ἑλλάδος ὅτι αὐτὴ τὸν ἔχει ὡς παρακαταθήκη καὶ κληρονομιά της. Εἶναι κληρονομιὰ «ὅλων μας». Ἡ φράση αὐτὴ προβάλλεται στὸ Τμῆμα Ἱστορίας, τώρα ποὺ δὲν εἶμαι ἐκεῖ πρόεδρος.

Η.Ν.: Δηλαδὴ ὁ ἑκάστοτε πρόεδρος ἐλέγχει καὶ καθορίζει τὸ τί διδάσκεται στὸ τμῆμα του;

Ε.Μ.: Ἡ κακομοιριὰ τῶν Πανεπιστημίων ἔφερε ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα. Διότιρνηθήκαμε ν πηρετομε κενο γι τ ποο χουμε κληθε. Διότι πάρχουν ατο πο θέλουν ν κανοποιονται τ σχέδια πο λένε μείωση τς λλάδος, σ κάθε τομέα. Κα δαφικς κα χρονικς (στορικς). Πρέπει ν περιοριστε λλάδα. «Πολ ψηλ» εχε πάει τ νομα τς λλάδος!

Η.Ν.: Ἐννοεῖτε Ἕλληνες καθηγητές;

Ε.Μ.: λληνες μίσθαρνα ργανα στ Τμμα στορίας, στ τμμα ποφαίνει τν στορικ πραγματικότητα. Σὲ αὐτὸ τὸ Τμῆμα, πιστεύω ὅτι ἔχω παίξει ἕνα ρόλο κατὰ τοῦτο: εἶδα ὅ,τι ἀποκλείνει – δηλαδή, ὅ,τι ὑπηρετεῖ τὸν σκοπὸ ποὺ θέλουν αὐτοί. Καὶ ἐπειδὴ τὸ εἶδα αὐτό, ἔφυγα ἀπὸ τὸ Φιλολογικὸ Τμῆμα, μὲ δική μου αἴτηση, καὶ πῆγα στὸ Ἱστορικό. Τὸ νὰ πάω στὸ Ἱστορικὸ δὲν ἦταν ἁπλῶς ἕνας λόγος.Ἔπρεπε νὰ πάρω καὶ τὴν προεδρία. Διότι, χωρὶς προεδρία, δὲν κατευθύνεις τὸ Τμῆμα. Ἔβαλα ὑποψηφιότητα καὶ βγῆκα πρόεδρος. Ἔπαιρνα πάντοτε 70% τῶν ψήφων. Ἄρα, ἡ ἐτυμηγορία τοῦ τμήματος ἦταν 70 πρὸς 30. Ἐὰν -προσέξτε τὴν δραματικότητα- ζητοῦσα φανερὴ ψηφοφορία, δὲν θὰ ἔπαιρνα καμία ψῆφο! Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη πίεση ἀσκεῖται; Τρομοκρατία. Ατ δείχνει τι ο λίγοι ατο 30%) χουν τὴν μεγάλη δύναμη
Ἐδῶ ἀρχίζει τὸ θέμα τῆς τρομοκρατίας στὸ Πανεπιστήμιο. Ἡ ἡγετικὴ μορφὴ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τοὺς κατευθύνει, ἐξέπεσε ἀπὸ τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Ζήτησα ἀπὸ τὸν Πρύτανη νὰ ἐφαρμόσει τὴν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ὅπως κάνουμε πάντοτε. Κατὰ τὸ Σύνταγμα, οἱ ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε. εἶναι ἄμεσα ἐκτελεστές. Κανένας Πρύτανης, οὔτε Γέροντας, οὔτε Δημόπουλος, οὔτε Μπαμπινιώτης ἐφήρμοσε τὴν ἀπόφαση! Τὸν ἄφησαν ἐκεῖ, νὰ διδάσκει καὶ νὰ πιέζει…

Η.Ν.: Καὶ ποιό εἶναι τὸ ὄνομά του, κύριε καθηγητά;

Ε.Μ.: Τὸν ξέρει ὅλος ὁ κόσμος! Λιάκος λέγεται. Ἄρα, αὐτὴ τὴν στιγμή, τὸ Τμῆμα αὐτὸ δεινοπαθεῖ. Δὲν ὑπάρχει μία δύναμη νὰ φέρει μία ἀνάσχεση! Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι, ὅταν ἔκανα τὴν πρώτη τετραετία (προεδρίας) καὶ ἐπειδὴ θὰ μεσολαβοῦσαν δύο χρόνια, γιὰ νὰ ξαναθέσω ὑποψηφιότητα, ἔλειψα γιὰ νὰ κάνω ἕνα σημαντικὸ ἔργο (Κέντρο Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ) καὶ στὴν Κίνα, καὶ στὴν Ἰνδία. Γυρίζοντας ξαναβγῆκα πρόεδρος, καὶ ἡ πρώτη μου δουλειὰ ἦταν νὰ δῶ τί γίνεται στὸ Τμῆμα Ἱστορίας. Βλέποντας τὸν κατάλογο τῶν διδακτορικῶν τῶν ὑποψηφίων διδακτόρων ποὺ ἔχουμε στὸ Τμῆμα, εἶδα ὅτι,ν νόμος καθόριζε ν πάρουμε μόνο δύο στν νωτέρα στορία, πο εναι κρίσιμη στορία γι τ μεταπτυχιακ πρόγραμμα, πρχαν διακόσιοι! Ατοο διακόσιοι ταχέως ποκτον τ διδακτορικό, χωρς μπόδια, κα χουν τὴνδυνατότητα ν κάνουν 7μελεῖς πιτροπς μ «δικούς τους» κα ν τος προωθον «διδακτοροποιοντες τους»! Εναι μεγάλη πόθεση ατό. Νὰ ἔχεις τὸ «ἔμψυχο ὑλικό». Διότι αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ δράσουν, πρέπει νὰ ἔχουν ἕνα φυτώριο. Νὰ ἔχουμε διακόσιους ἀνθρώπους ποὺ νὰ ἔχουν τοποθετηθεῖ σὲ διακόσιες πανεπιστημιακὲς μονάδες ἢ σὲ ἰνστιτοῦτα πνευματικὰ ἢ νὰ ἔχουν πάρει κάποιες θέσεις μὲ κάποιο τίτλο – δηλαδή, νὰ μὴν εἶναι ἁπλοὶ ἀπόφοιτοι πανεπιστημίων, ἀλλὰ νὰ ἔχουν κάποιο διδακτορικό. Πολὺ σκληροὶ στὰ διδακτορικὰ «τῶν ἄλλων» καὶ πολὺ εὔκολοι στὰ διδακτορικὰ αὐτῶν. Θὰ ἦταν εὐχῆς ἔργον νὰ γραφεῖ μία διατριβὴ «τί ἀπέγιναν οἱ διακόσιοι λαθραίως εἰσελθόντες εἰς τὸ μεταπτυχιακὸν πρόγραμμα»…

Η.Ν.: Ὅσοι συνάδελφοί σας δὲν λειτουργοῦν ἔτσι (ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι λίγοι), γιατί δὲν ἀντιδροῦν;

Ε.Μ.: Εἶναι πολλοί. Ἀλλὰ εἴτε δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸ πρόβλημα, εἴτε σκέπτονται «πο ν μπλεχτ τώρα σ φασαρίες. Θέλω ν ξελιχθ σ μία νώτερη βαθμίδα». Εἶναι πολὺ φυσικό. Ὁ καθηγητής, ὅταν μπαίνει στὸ Πανεπιστήμιο, ἔχει τέσσερις βαθμίδες: εἶναι λέκτωρ, ἐπίκουρος, ἀναπληρωτὴς καὶ καθηγητής. Ἡ κύρια μέριμνά του εἶναι πῶς νὰ πάει στὴν ἑπόμενη βαθμίδα! Αὐτὸ δὲν τὸ κατακρίνω. Εἶναι θεμιτό. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ μερικὰ ὅρια. Διότι ἔχουμε ἕναν σκοπό. Ἔχουμε Τμῆμα Ἱστορίας; Ἔχουμε Ἐθνικὴ Ἱστορία; Ποια εἶναι αὐτή; Ποιό εἶναι τὸ ἐθνικό μας πρόβλημα; Τί θὰ πεῖ «Ἑλλάς»; Τί σμα κπέμπει λλάς;κπέμπει να σμα, πο σημαίνει ρισμένα πράγματα. Σμα = σημαία. Μπορεν εναι «πανί», λλ εναι συμβολο. Κα δ «συμβάλλει», μαζεύεται ληθνικ πόστασις. σημαία εναι τ πτικ σύμβολο το θνους, τ σύντομο.Ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος λέει τί γυρεύω ὡς Ἔθνος. Ἂν σβήσουμε ὡς Ἔθνος, τότε τί εἴμεθα; Εἴδατε κάποιο κράτος, ὅπως τὴν Γερμανία, τὴν Ἰρλανδία, τὴν Σουηδία ἢ τὴν Γαλλία, νὰ ἐγκαταλείπει τὴν ἐθνικότητά του; Θὰ μᾶς «πετάξουν ἔξω»! Εἶναι σὰν νὰ μᾶς «γδύνουν» ψυχικῶς. Δὲν ζεῖς χωρὶς Ἔθνος!

Η.Ν.: Τὸ νὰ «μᾶς πετάξουν ἔξω» μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ εὐκολότερα μέσα ἀπὸ τὴν Παιδεία;

Ε.Μ.: Ἐγὼ στὴν Παιδεία βλέπω ὅτι, μ τν περιορισμ τν ρχαίων λληνικν κα τς στορίας, δν χουμε καλ προοπτική. Μὲ αὐτὴ τὴν χαλάρωση ποὺ ὑπάρχει, εὐνοεῖται ἡ ἀμεριμνησία, ἡ ὀλιγωρία περὶ τὰ ἐθνικὰ θέματα. Στὸ Πανεπιστήμιο, οἱ περισσότεροι λένε «ἂν μιλήσω καὶ φωνάξω, δὲν θὰ ἐξελιχθῶ».Ἔπειτα, οἱ φοιτητὲς μὲ τοὺς ὁποίους συνεργάζεσαι, ψηφίζουν. Καὶ δὲν σὲ «βγάζουν» Πρύτανη, ἂν δὲν σοῦ βροῦν κάποια «τρωτά». Τὰ «τρωτὰ» ἔγιναν… προτέρημα! Ἔχω πολλὲς περιπτώσεις ποὺ οἱ Πρυτάνεις ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴ ποὺ τοὺς λένε οἱ φοιτητές. Οἱ καταλήψεις διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλη. Τὸ λεγόμενο «ἄσυλο» ἔχει τόσο παραχαραχθεῖ, ὥστε θ εχόμουν σήμερα ν βρομε νασυλο ν μς γλυτώσει π τ πάρχον συλο!Πουθενὰ δὲν γίνεται τέτοια ἀπαξίωση τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς, ὅσο μέσα στὸ Πανεπιστήμιο! Ἐν ὀνόματι τοῦ ἀσύλου, μπορεῖ νὰ πᾶς στὸ Πανεπιστήμιο καὶ νὰ κάνεις τοῦ κόσμου τὶς ἀθλιότητες, χωρὶς νὰ παρέμβει κανείς. Ἂν ἀποφασίσουν οἱ φοιτητὲς νὰ κλείσουν τὴ Σχολὴ (καὶ εἶναι γνωστὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀποφασίζουν), οἱ καταλήψεις διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλη. Αὐτὸ δὲν τὸ μαθαίνει ὁ κόσμος. Αὐτὸ εἶναι κατάχρησις τοῦ ἀσύλου! Διότι, ἐνῶ λένε ὅτι «τὸ ἄσυλο εἶναι γιὰ νὰ μπορεῖ ἐλευθέρως ὁ καθηγητὴς νὰ κυκλοφορεῖ καὶ νὰ λέει ὅ,τι θέλει» (ἐλευθερία καὶ διδασκαλία ἰδεῶν), δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται! Ὄχι μόνο νὰ ἔχει ἐλευθερία διακινήσεως ἰδεῶν, ἀλλὰ οὔτε νὰ μπεῖ στὸ Πανεπιστήμιο! Δηλαδὴ τελεία ἀχρήστευσις τῆς ἐννοίας τοῦ ἀσύλου.

(…)

ΠΗΓΗ: olympia.gr

http://christianvivliografia.wordpress.com