Θυμάσαι λατρεμένο μου, που πηγαίναμε για εξομολόγηση όταν ήσασταν μικρούλια;

Όταν είδατε τον καλό σας πατέρα να πλησιάζει και κείνος με τη σειρά του, στον πνευματικό, γουρλώσατε τα παιδικά σας ματάκια και σχολιάσατε:

-Πάει και ο μπαμπάς για εξομολόγηση;
Μα τι έχει να πει αυτός;
Αυτός είναι, σχεδόν, αναμάρτητος!

Θυμάμαι πόσο πολύ γέλασα.
Πόσο αστείο, μού φάνηκε.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι την εξομολόγηση, όλοι τη χρειαζόμαστε.

Και μπαμπάδες φαινομενικά αναμάρτητοι, και παπάδες δήθεν άγιοι, και δεσποτάδες και πατριαρχάδες, δήθεν αγιότεροι.

Οι άνθρωποι που από μικροί συνηθίζουν να εξομολογούνται, είναι σε πλεονεκτική ψυχολογική θέση, σε σχέση με κείνους που δεν ακολούθησαν παιδιόθεν, την ευλογημένη και ψυχοσωτήρια πρακτική της.

Όχι ότι αυτοί που έμαθαν τη διαδικασία, καταλαβαίνουν και επακριβώς τη χρησιμότητά της.

-Όοοχι!

Ωστόσο, το γεγονός ότι τηρούν το τυπικό της -έστω και χωρίς ιδιαίτερη επίγνωση για τα οφέλη που απορρέουν- τους βοηθάει, ακριβώς όπως βοηθείται ο καθένας - αν ασκείται συχνά με οποιοδήποτε τρόπο, και ας μην έχει ιδέα, ποιά σημεία του σώματός του, ευεργετούνται εκ της ασκήσεως, ιδιαίτερα.

Όσοι συντηρούν ζωντανή σχέση με την Εκκλησία, γνωρίζουν το τυπικό τής εξομολογήσεως, πώς ξετυλίγεται.

Κάποιοι, ασχετότεροι, φέρνουν αντίρρηση:

-Δεν είναι ανάγκη να πω, ό,τι με βαραίνει σε έναν τραγόπαπα - εννοώντας έναν άθλιο και φανερά αμαρτωλό, Ορθόδοξο ιερέα.

-Θα τα ψιθυρίσω σε μια εικόνα, θα τα βγάλω σ' ένα φίλο, σ' ένα ψυχίατρο που διαθέτει και επιστημονική κατάρτιση μεγαλύτερη και, είναι το ίδιο!

- Λοιπόν, είσαι πολύ μακριά νυχτωμένος, περιστεράκι μου!

ΔΕΝ είναι το ίδιο!
Δεν είναι το ίδιο!
Δεν είναι το ίδιο!

-Πώς το αποδεικνύεις αυτό; θα με ρωτήσεις, κουλτουριάρικα ενοχλημένος.

-Το αποδεικνύω, από την αίσθηση της ψυχής, μετά την ολοκλήρωση του Μυστηρίου, οπότε υπάρχει ένα Φως μέσα μας, μια γεύση πνευματικής χαράς, που είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο μεγαλύτερη υπήρξε η επίγνωση και η ταπείνωση με την οποία η ψυχή μας, εξαγόρευσε τους λογισμούς και τα πεπραγμένα της.

Επίσης το αποδεικνύω(στον εαυτό μου κυρίως, με ενδιαφέρει να το αποδείξω) και από την παρατήρηση ότι μετά την εξομολόγηση, νιώθω - ως και ο κάθε- τιμίως- αγωνιζόμενος πιστός- να λιγοστεύουν στην καρδιά μου, οι εξουσίες των διαφόρων παθών που την ταλανίζουν.

Έχω φίλους, που τους βάραιναν διάφορα.

Πήγαν αρχικά σε ψυχίατρους και ξαναπήγαν.

Δεν είδαν θεραπεία.
Θεραπεία με χάπια δεν αποτελεί θεραπεία.
Είναι απλή συντήρηση στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του.

Όταν αποφάσισαν να καταφύγουν σε Ορθόδοξο πετραχήλι-ύστερα από σχετική έρευνα για τον εμπειρότερο πνευματικό- η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τούς επισκίασε μέχρι δακρύων...

Αναφορά στην ευλογία της εξομολόγησης -με ευχάριστη έκπληξή μου- συνάντησα και στο βιβλίο: <Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος συνεχίζεται> του Ψυχίατρου Σκοτ Πεκ, από τις εκδόσεις <Κέδρος>.
Σε κάποια σελίδα του, καταγράφεται μια συγκινητική ιστορία για τη μυστική ευλογία και απελευθέρωση που απορρέει από τη συγκεκριμένη πρακτική.
Αυτό ομολογώ ότι από Αμερικάνο, φημισμένο ψυχοθεραπευτή -σπουδασμένο στο Χάρβαρντ- δεν το περίμενα να το διαβάσω!
Ήταν απ'τα απροσδόκητα!

Όμως, θα το επαναλάβω:

Είναι άλλο η άφεση των αμαρτιών που τη συνείδησή μας βαραίνουν, και που με την εξαγόρευση-σε ιερέα εντεταλμένο προς τούτο- απαλείφονται, και άλλο η πνευματική καθοδήγηση-ανάλυση των παθών και των αιτιών τους, που χρειάζεται δια βίου να κάνουμε, κάθε τόσο, με τη βοήθεια πνευματικού οδηγού Ορθόδοξου, ο οποίος μπορεί και να μην συμπίπτει υποχρεωτικά με το πρόσωπο του εξομολόγου ιερέα, μπορεί να είναι και απλός μοναχός ή και λαικός με ιδιαίτερη φώτιση, όπως σοφά αναλύει ο Κάλλιστος Γουέαρ στο έργο του <Η Εντός ημών Βασιλεία>.

Δεν αναπαύεται εύκολα η κάθε ψυχή στον καθένα,όσα ράσα και να φοράει όσα κηρύγματα και να κάνει.

Είναι ένας μεγάλος κόπος, να ψάξεις και να βρεις τον πνευματικό οδηγό που θα μπορέσει πρώτα και κύρια υπομονετικά να σε α κ ο ύ σ ε ι , μετά να κ α τ α λ ά β ε ι, το βάσανό σου, και μετά, με τις φωτισμένες από την πατερική εμπειρία και σοφία συμβουλές και τους χειρισμούς, να σε ο δ η γ ή σ ε ι πραγματικά- και όχι αφηρημένα και κατά φαντασίαν- με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, σε περαιτέρω συνειδητοποίηση, ωριμότητα και απελευθέρωση από τα ψυχοκτόνα πάθη.

Σεργιανώντας κάπου στο διαδίκτυο, διάβασα μια φράση, κάποιου αμφισβητία και πολέμιου:

Την πέταξε σαν φτυσιά:<η εξευτελιστική εξομολόγηση>

-Ναι, ενίοτε, έτσι μπορεί κάποιος, να την βιώσει την εξομολόγηση.

Σαν εξευτελισμό, το να αποκαλύψεις -στα μάτια ενός τρίτου, που επιτέλους δεν σου φαίνεται καθόλου αγιότερος απο σένα-τα προσωπικά σου βιώματα.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα.

(Ειδικά όταν ο εξομολόγος ειναι φαρισαίος επηρμένος από τις κατά κόσμον περγαμηνές του).

Ιδιαίτερα, για μεγάλους στην ηλικία και επί χρόνια ανεξομολόγητους που κουβαλάνε βάρη πολλά επάνω τους και που διστάζουν -από τον άφατο εγωκεντρισμό τους- να τα επιδείξουν και να τα ξεφορτωθούνε.

Λένε τα σχετικά βιβλιαράκια των οδηγιών με εξομολόγηση:

<Δεν πρέπει να ντρέπεσαι να δείχνεις τις πληγές σου στον πνευματικό γιατρό!>

-Αχ, χρυσούλι μου, εύκολο να το λες.

Στην πράξη είναι πανδύσκολο!

Ειδικά με τις γυναίκες.



Μου εκμυστηρεύτηκε μια εκλεκτή, ηλικιωμένη κυρία, πόσο ντρεπόταν να πεί στον εξομολόγο, ότι όταν ήταν νέα, στο χωριό που έμενε, έδινε τα πρώτα της κρυφά ραντεβού με τον μετέπειτα άντρα της, στο κοιμητήριο(!) του χωριού -επειδή εκεί δεν πάταγε ούτε αρουραίος, τις νύχτες- και δεν κινδύνευαν να τους φωτογραφίσουν αδιάκριτα βλέμματα...
Πόσο ντρεπόταν να ξεστομίσει ότι ανήμερα Μ. Παρασκευή
(ναι, ναι, η Μ. Παρασκευή ήταν που την πείραζε περισσότερο και από το νεκροταφείο, λατρεμένο μου,)
εκείνη επάνω στους κρύους τάφους, αγκάλιαζε περιπαθώς τον αγαπημένο της υπό το χλωμό -ως πεθαμένος- σεληνόφως, και έδινε όρκους για αγάπη πέρα από τη ζωή και το θάνατο, όρκους που- πάντως- η ίδια, με θρησκευτική ευλάβεια θα έλεγα, δια βίου, τούς τήρησε!

Λοιπόν-δεν θα κουραστώ να το διατυπώνω σε όλους τους τόνους:

Η εξομολόγηση, είτε το καταλαβαίνουμε με την επιστημονική λογική μας, είτε όχι, είναι κάτι πάνω και από απαραίτητο στη ζωή μας.
Ανήκει στις Εντολές, που πρέπει οπωσδήποτε να τηρήσουμε άν θέλουμε να προχωρήσει το πρόγραμμα της ζωής μας σωστά και να εισέλθουμε στη Χαρά της Ουράνιας Βασιλείας, που περιμένει όσους με σοφία εγκεντρίστηκαν στο Σώμα του Χριστού, ενόσω ζούσαν ακόμη στο φθαρτό τούτο κόσμο.

Χωρίς την Εξομολόγηση σε Ορθόδοξο ιερέα και χωρίς συνεχή Θεία Μετάληψη, δεν ολοκληρώνεται η σωτηρία μας, με βάση το αψευδές στόμα του Κυρίου μας, με βάση την εμπειρία Πάντων των Αγίων.

Αν δεν έχουμε το θάρρος να πάμε σε ένα γνωστό παπά, ας πάμε σε έναν (με καλές συστάσεις) άγνωστο.



Ας τον χρησιμοποίησουμε-επιτέλους-και σαν σκουπιδιάρη!

Μας συμφέρει!

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών, αδελφή μου Αικατερίνα.

Ας πλησιάσουμε και ας του πούμε:

-Πάρε καλέ μου άνθρωπε, αυτή τη σκουπιδοσακούλα μου, και κάψ'τη να πάει να χαθεί η βρόμα που έχει μέσα, να ελαφρώσω ο άνθρωπος!

Πίσω από τον κάθε Ορθόδοξο ιερέα, αοράτως παρευρίσκεται ο Χριστός, ο Αθάνατος, Αιώνιος, Αγαπημένος Σκουπιδιάρης, που παίρνει τα σκουπίδια μας διά της Μετανοίας και της Εξαγορεύσεως, τα καίει, τα πετάει ως τέφρα κάτω από τη Γέφυρα Ρίου Αντίρριου, και μας Λυτρώνει!

Ό,τι και να σας αναπτύσσει κάποιος ως θεωρία, μονάχα, αν ζήσετε την εμπειρία, θα εισέλθετε στο κλίμα της μεγάλης, Χαράς, της ευλογημένης.

Μια δοκιμή, λατρεμένο μου, θα σε πείσει!


πηγή:Νεκρός

Από The Vigilant Citizen / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Σε αυτή την ασυνήθιστη συνέντευξη, ο ηθοποιός Corey Feldman περιγράφει το κλοιό των ισχυρών παιδεραστών γύρω από τα παιδιά ηθοποιούς, στο Χόλιγουντ. Δηλώνει επίσης ότι αυτά τα διεφθαρμένα άτομα με μεγάλες συνδέσεις οδήγησαν στην εξαφάνιση του παιδιού ηθοποιού Corey Haim (η επίσημη αιτία του θανάτου του ήταν η πνευμονία). Ενώ ο Feldman δεν αναφέρει ευθέως έλεγχος του νου Monarch (ο οποίος χρησιμοποιείται για παιδιά σταρ του Χόλιγουντ και χαρακτηρίζεται από συστηματική σεξουαλική κακοποίηση), περιγράφει μια πραγματικότητα που είναι πολύ παρόμοια με αυτό.

Ο Corey Feldman δεν έχει ιδέα τι είναι τι σημαίνει να μην είσαι γνωστός. Άλλωστε, ο ίδιος πρωταγωνίστησε σε διαφήμιση της McDonald όταν ήταν μόλις 3 ετών.

"Κυριολεκτικά ήμουν διάσημος πριν να ξέρω το όνομά μου», είπε σε συνέντευξή του στο ABC News "Nightline".

Η διαφήμιση οδήγησε σε ρόλους σε ταινίες όπως το "Stand by Me", "Goonies" και License to Drive”. Ήταν ένα γνωστό όνομα προτού να μπορέσει να διαβάσει.

«Ήξερα ... να ανταποκρίνομαι στο Corey, αλλά δεν ήξερα πώς να το γράψω. Δεν ήξερα πώς να το προφέρω», είπε.

Αλλά το να είσαι διάσημος και ανήλικους, όπως είπε, του προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε αυτόν και τους φίλους του, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της αθωότητας και μια χαμένη παιδική ηλικία.

Ο Feldman κατηγόρησε τους ενήλικες γύρω του, όχι μόνο για εκείνους που ψάχνουν να κερδίσουν χρήματα από γοητευτικά παιδιά, αλλά και κάποιους με πολύ πιο σκοτεινά κίνητρα.

"Μπορώ να σας πω ότι το νούμερο 1 πρόβλημα στο Χόλιγουντ ήταν και είναι και πάντα θα είναι παιδοφιλία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα παιδιά σε αυτή τη βιομηχανία. ... Είναι το μεγάλο μυστικό », είπε ο Feldman.

Το “casting couch”, το οποίο είναι η παλιά αναφορά στους ηθοποιούς του Χόλιγουντ που αναμένεται να προσφέρουν σεξ για τους ρόλους, εφαρμόζεται και στα παιδιά, δήλωσε ο Feldman. "Ω, ναι. Όχι με τον ίδιο τρόπο. Όλα γίνονται κάτω από το ραντάρ", είπε.

"Περιβαλλόμουν από [παιδεραστές], όταν ήμουν 14 χρονών. ... Ούτε που το γνώριζα ακόμα. Δεν το γνώριζα μέχρι που ήμουν αρκετά μεγάλος για να συνειδητοποιήσω αυτό που ήταν και αυτό που ήθελαν ... μέχρι που πήγα, Ω, Θεέ μου. Ήταν παντού", λέει ο Feldman, 40χρονών σήμερα.

Το τραύμα της παιδεραστίας συνέβαλε στο θάνατο, το 2010, του πιο στενού του φίλου του και συμπρωταγωνιστή του στο“The Lost Boys”, Corey Haim, δήλωσε ο Feldman.

«Υπάρχει ένα άτομο που φταίει για το θάνατο του Corey Haim. Και αυτό το άτομο τυχαίνει να είναι ένας μεγιστάνας του Χόλιγουντ. Και αυτό το άτομο πρέπει να εκτεθεί, αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ να είμαι αυτός που θα το κάνει», δήλωσε ο Feldman, προσθέτοντας ότι, και εκείνος, είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από άνδρες στο χώρο τουshow business.

Ο Feldman δήλωσε μετά τη συνειδητοποίηση ακολούθησε η ανακάλυψη αυτού που ορισμένοι ενήλικες γύρω του είχαν κάνει σε άλλα παιδιά. "Υπήρχε ένας κύκλος μεγαλύτερων ανδρών ... γύρω από αυτή την ομάδα των παιδιών. Και όλοι είχαν είτε τη δική τους δύναμη ή τις συνδέσεις με μεγάλη δύναμη στον κλάδο της ψυχαγωγίας», είπε.

Ο Feldman παραδέχθηκε ότι ο Haim αγωνίστηκε με τον εθισμό, αλλά είπε ότι ήταν ένας μηχανισμός για να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του. «Ήταν ένα σύμπτωμα», είπε.

Το 2008 το reality TV show έδειξε το "The Two Coreys", τον Feldman και τον Haim να λένε ο ένας στον άλλο το σκοτεινό παρελθόν τους.

«Υπάρχουν πολύ καλοί άνθρωποι σε αυτή τη βιομηχανία, αλλά υπάρχουν επίσης πολλοί πραγματικά, πολύ άρρωστοι, διεφθαρμένοι άνθρωποι. Και υπάρχουν άνθρωποι ... που ζουν έτσι για τόσο πολύ καιρό ώστε να αισθάνονται ότι είναι υπεράνω του νόμου, και αυτό πρέπει να αλλάξει», δήλωσε ο Feldman.

Η μητέρα του Corey Haim ανέφερε σε e-mail στο ABC News, "δεν είμαι διατεθειμένη να συζητήσω ή να απαντήσω σε οτιδήποτε έχει να πει ο Corey Feldman. Αυτός δεν πρέπει να μιλάει για το παιδί μου. Εύχομαι να μιλήσει μόνο για τον εαυτό του και να αφήσει το γιο μου ήσυχο".

Ο Chris Snyder και το αφεντικό του, Iris Burton, ήταν ο μάνατζερ του Feldman στο απόγειο της καριέρας του, μαζί με πολλά άλλα μεγάλα παιδιά αστέρια, όπως η Drew Barrymore, τα δίδυμα Olsen και ο River Phoenix.

"Ποτέ δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο για τον Corey Haim," είπε ο Snyder, αναφερόμενος στο νέο ισχυρισμό του Feldman.

Ο Snyder είπε για τα περισσότερα παιδιά αστέρια, οι γονείς είναι το μεγαλύτερο πιθανό πρόβλημα. Πολλοί καλλιτέχνες παιδιά δεν θέλουν να το κάνουν, αλλά οι γονείς το θέλουν, είπε.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ... όταν οι γονείς αρχίζουν να ζουν από τα παιδιά και σταματάνε τη δουλειά τους, και αγοράζουν ακριβά σπίτια, αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα,» είπε ο Σνάιντερ. «Και οι γονείς δεν κατανοούν ότι δεν πρόκειται να συνεχιστεί αυτό για πάντα. Και απλά ναυαγούν τα πάντα. "

Ο Corey Feldman λέει ότι ποτέ δεν θα ήθελε να σταδιοδρομήσει ο γιος του.

Οι γονείς του Feldman ήταν οι μάνατζερ στην καριέρα του μέχρι που τα χρήματα ήρθαν και χώρισαν αυτούς με το νέο αστέρι (οι γονείς του χώρισαν επίσης).

«Χειραφετήθηκα νόμιμα, όταν έγινα 14 ετών", δήλωσε ο Feldman.

Είπε ότι του είπαν ότι είχε κερδίσει περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια, "τα οποία δεν είναι πραγματικά πολλά χρήματα, αλλά εκείνες τις ημέρες ήταν," και του έμειναν 40.000.

"Και μαντέψτε τι; Όταν πήγα στη δίκη για τη χειραφέτηση, ο πατέρας μου είπε, «Αφότου ξόδεψα το χρόνο μου μαζί σου για την τελευταία ταινία σου, άφησα το γραφείο μου, όπου θα είχα επικεντρωθεί, και θα σου ζητήσω γι 'αυτό 40.000 δολάρια πίσω ως επιστροφή για τα χρήματα που έχασα στην επιχείρησή μου", είπε ο Feldman.

Έπρεπε να πληρώνει τον πατέρα του, είπε, βάζοντας σε χρέος τον εαυτό του στην ηλικία των 15.

Ο φάκελος της δίκης είναι σφραγισμένος. Σε δήλωσή του στο ABC News, ο πατέρας του Feldman δήλωσε: «Αγαπώ το γιο μου με όλη την καρδιά μου, όμως ο τρόπος ζωής του έχει μειώσει την μνήμη του. Ήμουν αντίθετος στη χειραφέτησή του επειδή δεν ήταν αρκετά ώριμος για να αντιμετωπίσει το κόσμο της show business. Νιώθω ότι το δικαστήριο έκανε λάθος που του επιτρέπει να είναι μόνος του και εκτός ελέγχου».

Το ανήλικος και διάσημοι δεν είναι το όνειρο του Feldman για το γιο του, και σΣύνδεσμοςε αντίθεση με πολλούς διάσημους γονείς, δεν περπατάει στο κόκκινο χαλί μαζί του.

«Τα παιδιά αστέρια δεν έχουν τίποτα», είπε. «Δεν έχουν άλλη επιλογή. ... Δεν έμαθα ποτέ πώς να έχω μια οικογένεια. Δεν διδάχθηκα ποτέ πώς να μεγαλώσω ένα παιδί, γιατί δεν μεγάλωσα σωστά. Δεν διδάχθηκα ποτέ πώς να νοιάζομαι για κάποιον, επειδή ποτέ δεν μου έδειξαν γνήσια αγάπη. "

"Ήξερα πώς να διαβάσω μια σύμβαση όταν ήμουν 10 ετών, αλλά δεν ήξερα τη σημασία του να έρθει κάποιος και να μου πει ότι με αγαπούσε και να μου δώσει ένα φιλί για καληνύχτα", πρόσθεσε ο Feldman. "Αυτό είναι ένα πρόβλημα."

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή


http://redskywarning.blogspot.com/2011/08/corey-feldman.html

Δεξιά ο μακαριστός Επίσκοπος Σισανίου & Σιατίστης και αριστερά ο επίσης μακαριστός Παπά-Γιάννης Καλαΐδης


Επέστρεψα πριν λίγο από τον πνευματικό μου, πνευματικό τέκνο του μακαριστού Αντώνιου Σισανίου & Σιατίστης, τον οποίο τιμούν οι περισσότεροι ως σύγχρονο Άγιο. Ο πάτερ είναι προσηλωμένος στην σωτηρία της ψυχής και μόνο, αποφεύγοντας τις αναφορές για το μέλλει γεννέσθαι αλλά συζητώντας για τον μακαριστό Επίσκοπο, απεκάλυψε μερικά πράγματα των οποίων ήταν μάρτυρας ο ίδιος και δείχνουν ότι ο μακαριστός πέραν όλων των χαρισμάτων που είχε, έγινε δέκτης μεγάλων αποκαλύψεων από τον Θεό.

"Μας έλεγε, συνέχεια και πολλές φορές με στενοχώρια, τον καιρό της ευδαιμονίας ¨μεγάλη πείνα θα πέσει στην Ελλάδα, παιδί μου, μεγάλη πείνα...¨ κι εμείς δυσκολευόμασταν να τον πιστέψουμε...

Τον καιρό δε που ήταν στο νοσοκομείο στα τελευταία του, μετά την τελευταία εγχείρηση που έκανε μόλις τον φέρανε στο δωμάτιο κοιτούσε απέναντι την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού και έκλαιγε σαν μικρό παιδί λέγοντας με την γνωστή ταπεινότητά του ¨πώς με αξίωσες Χριστέ μου, εμένα και μου απεκάλυψες αυτά τα πράγματα!¨, προφανώς κάτι σοβαρό είχε δει πιο μπροστά...

Όταν τον ρωτήσαμε ¨τι είδες Δέσποτα;¨ με δυσκολία μας απάντησε γιατί είχε πρόβλημα με την φωνή του, ¨όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!¨ και το επανέλαβε πολλές φορές "εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..." εννοώντας ότι μετά θα πιάσει η μπόρα και εμάς... Τον ξαναρωτήσαμε ¨τι άλλο είδες Δέσποτα;¨ και μας είπε ¨θα σας πω μετά...¨ αλλά μετά εκοιμήθη..."

Αυτό ήταν προφανώς το θέλημα του Κυρίου...

Σημείωση : για την ενδεχόμενη μη πιστή μεταφορά των λεγομένων υπεύθυνος είναι ο υποφαινόμενος και μόνο

http://hggiken.pblogs.gr/2011/08/apokalypsh-otan-arhisei-to-kako-apo-thn-syria.html

  • Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ): “ καλεί τους πολίτες να MHN παραλάβουν τέτοιες κάρτες, με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα και τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του Ανθρώπου”

Δεν μας έφταναν η κατάργηση και μείωση των μισθών και των συντάξεων, αυξήσεις φόρων, κατάργηση δικαιωμάτων και αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα από έγκριτες εφημερίδες, και από το Διαδίκτυο, η κυβέρνηση προωθεί δύο μέτρα, συν τοις άλλοις πολυέξοδα για το κράτος :

1ο Θέλει να αντικαταστήσει την Ταυτότητα την με «κάρτα πολίτη», που πολύ σωστά έχει χαρακτηριστεί Κάρτα Φακελώματος του Πολίτη, η οποία μάλιστα δεν έγινε δεκτή στην Αγγλία, λόγω μεγάλου και άσκοπου κόστους και των αντιδράσεων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Αυτή η κάρτα προγραμματίζουν να ενημερώνεται με κάθε αλλαγή στην οικονομική κατάσταση (ακίνητα, κινητές αξίες, λογαριασμοί, οφειλές), οικογενειακή κατάσταση, κατάσταση υγείας (φάρμακα, εισαγωγές σε νοσοκομεία, κληρονομικό ιστορικό), μετακινήσεις ταξίδια κτλ.

Όλα τα προηγούμενα θα εμφανίζονται σε «ενιαία οθόνη». Αναφέρουν ότι ο ίδιος κάτοχος «θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα στοιχεία του από το Διαδίκτυο» – λες και δεν τα ξέρει. Θα έχει όμως και το κράτος πρόσβαση και μάλιστα σε τομείς που μέχρι σήμερα δεν επιτρέπεται. Εννοείται ότι πρόσβαση θα «αποκτήσουν» όλοι οι μεγάλοι προμηθευτές (πολυεθνικές, ασφαλιστικές, τράπεζες, διαγνωστικά κέντρα, πολυκλινικές, ιδιωτικά γραφεία «εύρεσης εργασίας», ενοικίασης εργαζομένων, εισπρακτικές . ) και βέβαια οι χάκερς.

Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο είναι και θα είναι πάντα διάτρητο.

2ο Θέλει να επιβάλλει υποχρεωτικά σε όλες τις συναλλαγές την «κάρτα των συναλλαγών», που και αυτή έχει χαρακτηριστεί Χαφιές του Καταναλωτή, και αυτή δεν έγινε δεκτή ούτε καν από τον αρμόδιο επίτροπο της φορολογίας της ΕΕ.

Τη δεύτερη κάρτα επιδιώκουν να την έχει συνέχεια ο καταναλωτής (από ποια μέχρι ποια ηλικία άραγε;) για να καταγράφεται η κάθε συναλλαγή: το προϊόν ή η υπηρεσία, ο χρόνος και η χρηματική της αξία. Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο, και επειδή κάθε προϊόν διαθέτει μπαρ-κοντ -με μία αναγωγή στα προϊόντα που αγοράζει- θα είναι γνωστά τα πάντα ανεξαιρέτως, για τον πολίτη – καταναλωτή: Οι συνήθειές του, τα πιστεύω του, η υγεία του κλπ

Με αυτές τις υποχρεωτικές κάρτες ουσιαστικά δρομολογούν να καταργηθεί το Τραπεζικό Απόρρητο, το Ιατρικό Απόρρητο, και γενικά κάθε είδους απόρρητο στην ιδιωτική ζωή, θα ενοποιηθούν όλοι οι αριθμοί (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, κτλ ) και θα μετατραπεί ο πολίτης σε έναν ανθρωποαριθμό.

Το ΙΝΚΑ δηλώνει κάθετα ότι δεν θα δεχτεί τον Μεγάλο Αδελφό, δεν έχει να διαπραγματευτεί και να διαβουλευτεί την αξιοπρέπεια του πολίτη – καταναλωτή και καταδικάζει απερίφραστα τα προτεινόμενα μέτρα.

Καλεί όλες οργανώσεις πολιτών, τους συνδικαλιστικούς και τους επιστημονικούς φορείς και όλα τα πολιτικά κόμματα για να μην περάσει το φακέλωμα.
Το ΙΝΚΑ θα χρησιμοποιήσει κάθε νομικό μέσο, αλλά καλεί από τώρα τους πολίτες σε ετοιμότητα αν χρειαστεί, για να μην παραλάβουν τέτοιες κάρτες, με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα και τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΦΤΩΧΙΑ
ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΡΟΦΙΜΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ.

ΥΓ: Το Διαδίκτυο είναι χρήσιμο αλλού και όχι για φακέλωμα.
Το ΙΝΚΑ έχει υποδείξει και πώς θα καταπολεμηθεί η Γραφειοκρατία και πώς θα εντοπιστούν οι φοροφυγάδες, που άλλωστε είναι γνωστοί. Τα επιχειρήματα αυτά είναι κουκούλες προσχήματα.

Η ιδέα της νομιμοποίησης των ναρκωτικών για την καταπολέμηση της ναρκομανίας, που διατυπώθηκε στην έκθεση της λεγόμενης Παγκόσμιας Επιτροπής εκπόνησης πολιτικής στον τομέα της καταπολέμησης της διάδοσης των ναρκωτικών, είναι αβάσιμη και θα προκαλέσει αύξηση της ναρκομανίας.

Αυτή την άποψη εκφράζουν Ρώσοι εμπειρογνώμονες στον τομέα της καταπολέμησης της απειλής των ναρκωτικών. Σχετικό παράδειγμα αποτελεί η Σουηδία, η οποία τον περασμένο αιώνα προέβει σε ολοκληρωτική ελευθεροποίηση των ναρκωτικών και ως αποτέλεσμα σε δέκα χρόνια η κατάσταση σε ό,τι αφορά τα ναρκωτικά στη χώρα απόκτησε επιδημικό χαρακτήρα. Στη συνέχεια εκπονήθηκε το σουηδικό αντιναρκωτικό μοντέλο, το οποίο βασίζεται στην εγκληματοποίηση της κατανάλωσης ναρκωτικών. Αντίθετο παράδειγμα αποτελεί η Ολλανδία, η οποία μετατρέπεται σε υπεράκτια ζώνη ναρκωτικών, στην οποία τα χρηματιστικά θέματα επιλύνονται με τη βοήθεια του ναρκοτουρισμού.

greek.ruvr.ru/.html


Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Το σκοτάδι, ως συνέπεια της πτώσεως του ανθρώπου, δεν βγάζει ποτέ στο φως. Το φως διαλύει το σκοτάδι, διότι το σκοτάδι είναι ανυπόστατο, δεν έχει ουσία. Υπάρχει όμως μία περίπτωσις την οποία πανσόφως εκμεταλλεύεται ο παντουργός Θεός για το καλό μας, βγάζοντας και από το κακό καλό, από το σκοτάδι φως. Πώς; Δια της μετανοίας. Βλέπω την κακία μου, την αμαρτία μου, μετανοώ, κλαίω, θρηνώ, οδηγούμαι στον Θεόν, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, νήφω, καρτερώ, και μέσα μου καλλιεργείται ο καινούργιος άνθρωπος που βγαίνει από την μετάνοια. Αρα, το καλό δεν βγαίνει από το κακό, αλλά από την μετά-νοια, που είναι άλλος νους, ο νους που τον παρέχει ο Θεός μέσα στην καρδιά.
Όταν ανησυχή, λόγου χάριν, ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή αμαρτάνει το παιδί, και το κτυπά, οπωσδήποτε θα βγάλη αντίθετο αποτέλεσμα. Διότι, εάν το παιδί κάνη αμαρτίες, σημαίνει ότι ζητάει την αμαρτία και θα τα βάλη με σένα, που γίνεσαι κή­ρυξ της αρετής. Και τώρα μεν φοβάται να αμαρτήση, αλλά μόλις απελευθερωθή από σένα, θα οδηγηθή αμέσως στο κακό. Η βία, το κακό, δεν μπορεί να βγάλη καλό.
Πες λοιπόν στο παιδάκι σου το καλό, μάθε του τί είναι ο Θεός. Μίλησέ του από το πλήρωμα της δικής σου καρδιάς, φώ­τισέ του λίγο την συνείδησι με την δική σου λαχτάρα και θεία εμπειρία, και μπαίνοντας μέσα του ο Θεός, θα τον αγαπήση. Μπορεί να βρίζη, μπορεί να κάνη αμαρτίες, αλλά έχοντας τασπέρματα του Θεού, που είναι τόσο ισχυρά, ο Θεός τα καλλιερ­γεί και βγαίνει η καινούργια φύτρα, το καινούργιο βλαστάρι, το οποίο δίδει καινούργια ζωή. Αυτή είναι η μετάνοια.
Το παιδί δηλαδή αυτό, επειδή το αφήνεις ελεύθερο, επειδή το σέβεσαι, επειδή του είπες την αλήθεια, επειδή του απεκάλυψες τι έχει η καρδούλα σου και τι κόσμοι υπάρχουν μέσα σε αυτήν, λέγει μετά: Μα, τί φρικτή ζωή που κάνω! Τί είναι αυτή η αμαρτία! «Αναστήσομαι και επιστρέψω εις τον Πατέρα» (Λουκ. 15, 18). Και ο βλαστός της μετανοίας βγάζει τον καρπό της καινής ζωής. Έτσι τα καταφέρνει ο Θεός να βγάζη και από το στόμα τουλύκου την σωτηρία.
Ο Ιώβ, από την κατάρα στην οποία είχε πέσει, έβγαλε την ευλογία του Θεού και ανεκαινίσθη. Ο Μωυσής ο Αιθίοψ, από τα εγκλήματα και τις ληστείες, έβγαλε την καινούργια ασκητικώτατη ζωή και έγινε αγνώριστος. Δεν τον γνώρισαν καν οι παλαιοί σύντροφοί του και οι άλλοι ληστές΄ τόσο «ανεκαινίσθηως αετού η νεότης του» (Ψαλμ. 102, 5), έγινε καινούργια η ζωή του.
Επομένως, μπορούμε να πούμε: Όποιος είναι θυμώδης, ας στρέψη όλον τον θυμό, όλη την εσωτερική έντασί του προς τη αγάπη του Θεού, προς την ειρήνη, προς τα σωτήρια λόγια, προς το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλόν», χρησιμοποιώντας όποιον τρόπο τον βοηθεί. Κάποιος το έλεγε, κτυπώντας τα χέρια του. Τον είδα και τον ρώτησα: Τί κάνεις εκεί; Και μου απήντησε: Είχα μάθει με τα μηχανήματα να κουνώ τα χέρια μου και δεν μπορώ τώρα να κάνω αλλοιώς. Μπράβο, του λέγω, συγχαρητήρια. Βλέπετε πως το κακό, ο θόρυβος, που είναι το χειρότερο κακό, μπορεί να βγάλη και καλό; Κάποιος θαλασσινός το έλεγε, έχοντας την εντύπωσι ότι έπιανε τα κουπιά, γι' αυτό και κουνούσετα χέρια του. Πραγματικά έπιανε το κουπί, τον Χριστόν.
Αρα, το παν μπορούμε να χρησιμοποιήσωμε. Ό,τι μας δίνει ο Θεός, ό,τι μας κάνουν οι άλλοι, ό,τι παθαίνομε μέσα μας και γύρω μας, όλα είναι μεταγωγικά προς τον Θεόν. Τόσο απέραντη είναι η αγάπη του Θεού. Μόνον τα αποβράσματα του εγώ μας δεν είναι σωτήρια. Αυτά μας απομακρύνουν από τον Θεόν.
Πηγή: Λόγος περί νήψεως», Σελ. 88-90, Εκδ. «ΙΝΔΙΚΤΟΣ».
Αναδημοσίευση από: http://alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1859/Αντέγραψα από
...

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» (Δημ. Μοσχόπουλου) είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά.
Ένας φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!…
Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του!
Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι».
Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του!
Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους… και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».
Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»!
Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το ’χανε εξηγήσει, να μην το ’χανε ανακαλύψει, να μην το ’χανε πετύχει, να μην το ’χανε τελειοποιήσει οι Έλληνες!
Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!…
Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση ̈ελληνικό παρελθόν ̈».
Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»!
Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική.
Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ’κει…
Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Άρχισα κι εγώ με την πάροδο του χρόνου να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο ̈Τέλος ̈…
Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! ́Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε.
Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!…
Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε… Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!… η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε.
Ο σύγχρονος ̈πολιτισμένος ̈ άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος… Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη…
Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ.
Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε! Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι ο λαός τους που στενάζει κι αναστενάζει φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουνε το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και θα τους θωρούμε πάλι από το ύψος των αστραγάλων τους εμείς τα σκαθάρια αυτούς τους γίγαντες»! 

Ο φιλέλληνας Αλμπέρ σ’ όλα αυτά αρκέστηκε να απαντήσει με νόημα: «Γι’ αυτό θα τους αγαπάω πάντα, θα τους θαυμάζω και θα τους σέβομαι…».
Στρατής Ανδριώτης