Ορθόδοξη Mπλογκόσφαιρα

Όποιος δέν έχει νιώσει τήν ανώτερη χαρά, τήν παραδεισένια, δέν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί νά πλανηθή, άν δέν προσέξη. Ό διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο τήν καρδιά τού ανθρώπου καί τον κάνει νά αισθάνεται μιά ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντας του τήν εντύπωση ότι ή ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία.
Κλέβει τήν καρδιά καί νομίζει ό άνθρωπος πώς πάει καλά.«Δέν ένιωσα, ταραχή», λέει. Ναι, αλλά αυτό πού ένιωσες δέν είναι ή πραγματική, ή πνευματική χαρά. Ή πνευματική χαρά είναι κάτι τό ουράνιο.
Ό διάβολος μπορεί νά παρουσιασθή καί σάν άγγελος ή σάν άγιος. Ό καμουφλαρισμένος δαίμονας σέ άγγελο ή σέ άγιο σκορπάει ταραχή - αυτό πού έχει -, ενώ ό πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.
Ό ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη καί άπειρος νά είναι, διακρίνει τόν Άγγελο του Θεού από τόν δαίμονα πού παρουσιάζεται σάν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα καί συγγενεύει μέ τόν Άγγελο.
Ενώ ό εγωιστής καί σαρκικός πλανιέται εύκολα από τόν πονηρό διάβολο. Όταν ό διάβολος παρουσιάζεται σάν άγγελος φωτός, άν ό άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται. Ένα βράδυ, στήν Μονή Στομίου, μετά τό Απόδειπνο, έλεγα τήν ευχή στο κελλί καθισμένος σέ ένα σκαμνί. Γιά μιά στιγμή ακούω όργανα καί κλαρίνα σέ ένα οίκημα πού ήταν λίγο πιο πέρα γιά τούς ξένους. Παραξενεύτηκα!
«Τί όργανα είναι αυτά πού ακούγονται τόσο κοντά!», είπα. Τό πανηγύρι είχε περάσει. Σηκώνομαι από τό σκαμνί καί πηγαίνω στο παράθυρο νά δώ τί συμβαίνει έξω. Βλέπω ησυχία παντού. Τότε κατάλαβα ότι ήταν από τόν πειρασμό, γιά νά διακόψω τήν προσευχή.
Γύρισα καί συνέχισα τήν ευχή. Ξαφνικά ένα δυνατό φώς γέμισε τό κελλί. Ή οροφή εξαφανίστηκε, άνοιξε ή σκεπή καί φάνηκε μιά στήλη φωτός πού έφθανε μέχρι τόν ουρανό. Στήν κορυφή αυτής τής φωτεινής στήλης φαινόταν τό πρόσωπο ενός ξανθού νέου, μέ μακριά μαλλιά καί γένια, πού έμοιαζε μέ τόν Χριστό.
Επειδή έβλεπα τό μισό πρόσωπο του, σηκώθηκα άπό τό σκαμνί, γιά νά τό δώ ολόκληρο. Τότε άκουσα μέσα μου μιά φωνή: «Αξιώθηκες νά δής τόν Χριστό». «Καί ποιος είμαι εγώ ό ανάξιος, πού αξιώθηκα νά δώ τόν Χριστό;», είπα καί έκανα τόν σταυρό μου. Αμέσως τό φώς καί ό δήθεν Χριστός χάθηκαν καί είδα ότι ή οροφή βρισκόταν στήν θέση της.

Αν ό άνθρωπος δέν έχη τό κεφάλι του πολύ καλά κλειδωμένο, μπορεί ό πονηρός νά του βάλη λογισμό υπερηφάνειας καί νά τόν πλανέση μέ φαντασίες καί ψεύτικα φώτα, τά όποια δέν ανεβάζουν στον Παράδεισο, αλλά γκρεμίζουν στο χάος. Γι' αυτό πρέπει νά μή ζητάη ποτέ φώτα ή θεια χαρίσματα κ.λπ., αλλά μετάνοια. Ή μετάνοια θά φέρη τήν ταπείνωση καί μετά ό Καλός Θεός θά δώση ό,τι του είναι απαραίτητο.
Όταν ήμουν στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, μιά φορά τό ταγκαλάκι πήγε νά μέ... εξυπηρέτηση! Τό ασκητήριο είχε τρία-τέσσερα σκαλάκια. Τήν νύχτα, όταν είχε αστροφεγγιά, πήγαινα στις σπηλιές καί, γιά νά κατεβώ τά σκαλάκια, άναβα τό τσακμάκι. Μιά φορά πάω νά ανάψω τό τσακμάκι, δέν άναβε.
Σέ μιά στιγμή βλέπω ένα φώς σέ έναν βράχο σάν από δυνατό προβολέα, φάπ! Ω, φώτισε τά πάντα γύρω!«Νά μού λείψουν τέτοια φώτα», είπα, καί γύρισα πίσω. Αμέσως χάθηκε τό φώς. Βρε τον διάβολο, δέν ήθελε νά φέξω μέ τό τσακμάκι, γιά νά κατεβώ!«Κρίμα δέν είναι, σού λέει, νά παιδεύεται; Ας τού δώσω εγώ φώτα»! Καλωσύνη του!
- Πώς καταλάβατε, Γέροντα, ότι δέν ήταν άπό τον Θεό;
- Έμ, καταλαβαίνεται. Φοβερό!


- Γέροντα, μέ ταλαιπωρούν κάτι άσχημα όνειρα...
- Όταν βλέπης άσχημο όνειρο, ποτέ νά μήν εξετάζης τί είδες, πώς τό είδες, άν είσαι ένοχη, πόσο φταις. Ό πονηρός, επειδή δέν μπόρεσε νά σέ πειράξη τήν ημέρα, έρχεται τήν νύχτα. Επιτρέπει καμμιά φορά καί ό Θεός νά μας πειράξη στον ύπνο, γιά νά δούμε ότι δέν πέθανε ακόμη ό παλαιός άνθρωπος. Άλλες φορές πάλι ό εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του καί τού παρουσιάζει διάφορα όνειρα, γιά νά στενοχωρεθή, όταν ξυπνήση.
Γ' αυτό νά μή δίνης καθόλου σημασία· νά κάνης τον σταυρό σου, νά σταυρώνης τό μαξιλάρι, νά βάζης καί τόν σταυρό καί κανα-δυό εικόνες επάνω στο μαξιλάρι καί νά λές τήν ευχή μέχρι νά σέ πάρη ό ύπνος. Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θά έρχεται ό εχθρός νά σέ πειράζη. Αυτό δέν είναι κάτι πού συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά καί στους μικρούς.
Καί στά μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο πού είναι αγγελούδια, ό εχθρός πηγαίνει καί τά φοβερίζει, όταν κοιμούνται καί τινάζονται μέ αγωνία, τρέχουν φοβισμένα καί μέ κλάματα στήν αγκαλιά της μητέρας. Άλλοτε πάλι τά πλησιάζουν οί Άγγελοι καί γελούν μέσα στόν ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από τήν μεγάλη τους χαρά. Επομένως τά όνειρα πού φέρνει ό πειρασμός είναι μιά εξωτερική επίδραση τού εχθρού στόν άνθρωπο τήν ώρα πού κοιμάται.
- Καί όταν, Γέροντα, νιώθης ένα πλάκωμα τήν ώρα πού κοιμάσαι;
- Μερικές φορές αυτό οφείλεται σέ μιά αγωνιώδη κατάσταση πού ζή κανείς μέσα στήν ήμερα ή σέ διάφορους φόβους, σέ διάφορες υποψίες κ.λπ. Φυσικά όλα αυτά μπορεί νά τά χρησιμοποίηση τό ταγκαλάκι, νά κάνη κάποιον συνδυασμό, γιά νά ζαλίση τόν άνθρωπο. Πολλές φορές είναι τόσο ελαφρός ό ύπνος, πού νομίζει κανείς ότι είναι ξυπνητός καί ότι προσεύχεται, γιά νά φύγη αυτό τό πλάκωμα, άπό τό όποιο τού κρατιέται ακόμη καί ή αναπνοή.
Καμμιά φορά μάλιστα ό διάβολος μπορεί νά πάρη τήν μορφή ενός άνθρωπου ή ενός Άγιου καί νά παρουσιασθή στόν ύπνο κάποιου. Κάποτε παρουσιάσθηκε σέ έναν άρρωστο στόν ύπνο του μέ τήν μορφή τού Αγίου Αρσενίου καί τού είπε: «Είμαι ό Άγιος Αρσένιος. Ήρθα νά σού πώ ότι θά πεθάνης. Τ' ακούς; Θά πεθάνης».
Τρόμαξε ό άνθρωπος. Ποτέ ένας Άγιος δέν μιλάει έτσι σέ έναν άρρωστο. Καί άν τυχόν είναι νά πεθάνη ό άρρωστος καί παρουσιασθή ένας Άγιος νά τόν πληροφόρηση γιά τόν θάνατο του, θά τού τό πή μέ καλόν τρόπο:
«Επειδή είδε ό Θεός πού ταλαιπωρείσαι, γι' αυτό θά σέ πάρη άπό αυτόν τόν κόσμο. Κοίταξε νά έτοιμασθής». Δέν θά τού πή: «Τ' ακούς; Θά πεθάνης»!
- Καί όταν, Γέροντα, φωνάζη κανείς στον ύπνο του;
- Καλύτερα, ξυπνάει... Πολλά όνειρα είναι της αγωνίας. Όταν ό άνθρωπος έχη αγωνία ή είναι κουρασμένος, παλεύουν αυτά μέσα του καί τά βλέπει σέ όνειρο. Εγώ πολλές φορές, όταν τήν ήμερα αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα τών ανθρώπων, αδικίες πού συμβαίνουν κ.λπ., ύστερα στον ύπνο μου μαλώνω μέ τόν άλλον: «βρέ αθεόφοβε, φωνάζω, αναίσθητος είσαι!» καί μέ τις φωνές πού βάζω ξυπνάω.
- Γέροντα, από τά όνειρα μπορεί κανείς νά πρόβλεψη κάτι πού θά τού συμβή;
- Όχι, μή δίνετε σημασία στά όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τά όνειρα είτε δυσάρεστα, δέν πρέπει νά τά πιστεύη κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Τά ενενήντα πέντε τοις εκατό από τά όνειρα είναι απατηλά.
Γι' αυτό οί Άγιοι Πατέρες λένε νά μήν τά δίνουμε σημασία. Πολύ λίγα όνειρα είναι από τόν Θεό, αλλά καί αυτά, γιά νά τά ερμηνεύση κανείς, πρέπει νά έχη καθαρότητα καί άλλες προυποθέσεις, όπως ό Ιωσήφ[1] καί ό Δανιήλ, πού είχαν χάρισμα από τόν Θεό.
«Θά σού πω, είπε ό Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, καί τί όνειρο είδες καί τί σημαίνει»[2]. Άλλά σέ τί κατάσταση είχε φθάσει! Ήταν μέσα στά λιοντάρια καί τά λιοντάρια, παρόλο πού ήταν νηστικά, δέν τόν πείραζαν[3]. Τού πήγε ό Άββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε: «Μέ θυμήθηκε ό Θεός;»[4]. Άν δέν θυμόταν ό Θεός τόν Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θά θυμόταν;
- Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δέν βλέπουν όνειρα.
- Καλύτερα πού δέν βλέπουν! Δέν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη! Στα όνειρα σέ ένα λεπτό βλέπεις κάτι πού στήν πραγματικότητα θά διαρκούσε ώρες, μέρες, γιατί καταργείται ό χρόνος. Νά, άπό αυτό μπορεί νά καταλάβη κανείς τό ψαλμικό: ­Χίλια έτη έν οφθαλμοίς σου, Κύριε, ώς ή ήμερα ή εχθές, ήτις διήλθε[5].




1.Βλ. Γεν. 37,5-11.
2. Βλ. Δαν. 2, 25-46
3.Βλ. Δαν. 6, 16 κ.έ.
4. Βλ. Δαν., Βήλ καί Δράκων, 34-38
5.Ψαλμ. 89,4.