Ορθόδοξη Mπλογκόσφαιρα

Συνέχεια από (1)

5. «Η Παναγία η Παντάνασσα κοντά στον Γέροντα Ιωσήφ».

8 Σεπτεμβρίου 2000

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στην Μονή Βατοπαιδίου (30 Ιουλίου – 7 Αυγούστου 2000) συνέβη το παρακάτω γεγονός.

Την Παρασκευή 4 Αυγούστου ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός έπαθε οξύ καρδιακό επεισόδιο και οι Πατέρες της Μονής ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ για να μεταφέρθεί σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Μαζί μας βρίσκονταν και δύο αδέλφια, ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης Κουρσάρη, 14 και 12 ετών. Περιμέναμε όλοι την άφιξη του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ. Τα παιδιά ζήτησαν άδεια από τον πατέρα τους να πάνε στο χώρο προσγείωσης του ελικοπτέρου για να το δούν από κοντά. Εμείς πήγαμε στο Αρχονταρίκι και από το μπαλκόνι παρακολουθούσαμε. Είδαμε την απογείωση του ελικοπτέρου και το παρακολουθήσαμε μέχρι που χάθηκε πίσω από τα βουνά.

Σε λίγο ήρθαν τα παιδιά λαχανιασμένα από το τρέξιμο. Ο Δημήτρης μας είπε με θαυμασμό ότι καθώς στεκόταν κοντά στο ελικόπτερο είδε την Παναγία μας ντυμένη με άσπρα ρούχα να στέκεται πάνω στη θάλασσα. Ο Παναγιώτης μας είπε με ενθουσιασμό ότι είδε την Παναγία με μαύρα ρούχα να στέκει δίπλα στο ελικόπτερο. Αυτά έγιναν μετά την προετοιμασία για καρδιογράφημα στον Γέροντα Ιωσήφ που βρισκόταν μέσα στο ελικόπτερο.

Εμείς παρακαλέσαμε τα παιδιά να αφηγηθούν πάλι αυτά που είδαν για να διαπιστώσουμε την ορθότητα των λεγομένων. Έτσι διαπιστώσαμε ότι η Παναγία η Παντάνασσα, στην οποίαν ο Γέροντας Ιωσήφ έχει ιδιαίτερη αγάπη και ευλάβεια ήλθε στη δύσκολη στιγμή να του συμπαρασταθεί αλλά να διώξει και το δικό μας φόβο για την κατάσταση της υγείας του.

Μετά πήγαμε όλοι στην Παράκληση της Παναγίας, που έκανε ο Γέροντας Εφραίμ υπέρ υγείας του Γέροντος Ιωσήφ. Κατά την ώρα της Παράκλησης συνέβει το εξής θαυμαστό γεγονός. Ο Πέτρος Μιχαηλίδης, 15 ετών από τη Λεμεσό της Κύπρου προσευχόταν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Εσφαγμένης παρακαλώντας να γίνει καλά ο Γέροντας Ιωσήφ. Σε μια στιγμή άστραψε το πρόσωπο της Παναγίας, έγινε ζωντανό και μετά επανήλθε στη κανονική του μορφή.

Γέροντά μου, την ευλογία σου,

Λουκάς Κουνές, Λάρνακα

6. Θεραπεία καρκίνου του νεφρού.

Μόσχα, 4 Απριλίου 2008

Το γεγονός που περιγράφω έγινε τον Ιανουάριο του 2006. Οι ιατροί με έστειλαν να κάνω μια εξέταση, που το αποτέλεσμά της ήταν συνταρακτικό γι’ αυτούς. Στη συνέχεια έκανα σπειροειδή αξονική τομογραφία, μια εξέταση πιο σύγχρονη και πρωτοποριακή. Το αποτέλεσμα ήταν καρκινικός όγκος στον αριστερό νεφρό. Τότε ήμουν 39 ετών. Οι γιατροί μου είπαν ότι οι άν-θρωποι ζούν πολλά χρόνια και με ένα νεφρό εάν αφαιρεθεί το ασθενές.

Στην αρχή στενοχωρήθηκα πολύ. Σχεδόν έπεσα σε λύπη. Ο πνευματικός μου, μου έλεγε. «Να προσεύχεσαι. Με ένα νεφρό μπορείς να ζήσεις πολλά χρόνια». Κατάλαβα ότι έμεινα μόνος μου με το Θεό και την Παναγία.

Στη Μόσχα υπάρχει ένα μοναστήρι Νοβοσπάσκυ όπου βρίσκεται ένα αντίγραφο μιάς εικόνας της Παναγίας της Παντανάσσης από το Άγιον Όρος, που είναι γνωστή για τα θαύματα που κάνει. Αρχισα να εκκλησιάζομαι τις Κυριακές στο μοναστήρι και να συμμετέχω στις παρακλήσεις της Παναγίας της Παντανάσσης. Επίσης έδινα το όνομά μου να μνημονεύεται στην προσκομιδή για μακροχρόνια διαστήματα.

Πέρασε ένας χρόνος και πάλι πήγα να κάνω εξετάσεις, επειδή οι ασθενείς με καρκίνο πρέπει δυο φορές το χρόνο να κάνουν αξονική τομογραφία. Αποτέλεσμα είναι ότι ο όγκος δεν μεγαλώνει αλλά φαίνεται σαν μια μικρή κύστη. Πέρασε ακόμη ένας χρόνος με εκτενείς καθημερινές δεήσεις προς την Παναγία Θεοτόκο. Η τελική διάγνωση έδειξε ότι έχω κύστη.

Δόξα σοι Κύριε,

Αρκάδιος Kholopov

7. Θεραπεία σηψαιμίας σε νεογέννητο βρέφος

Τετάρτη 27 Απριλίου 2005

Μια μέρα επισκέφθηκε το Μετόχι του αγίου Νικολάου, ένα νέο ζευγά-ρι το οποίο άρχισε να κλαίει. Ανάφεραν ότι το παιδάκι τους, το οποίο είχαν γεννήσει πριν 13 μέρες υγιέστατο, σηκώθηκαν το πρωΐ, της 13ης μέρας, και ήταν ολοκίτρινο. Το πήγαν στο νοσοκομείο της Ξάνθης, τους έστειλαν στο πανεπιστημιακό της λεξανδρούπολης και εκεί αποφάνθηκαν οι γιατροί ότι είχε σηψαιμία και ανθρωπίνως δεν υπήρχε ελπίδα, άφησαν τότε αυτοί το παιδάκι εκεί και έτρεξαν στον μοναδικό γιατρό, στον Θεό. Παρακάλεσαν να τους γίνει παράκληση και η σύζυγος άφησε στο εκκλησάκι του αγίου Νικο-λάου τον σταυρό της. Υποσχέθηκαν δε εδώ το παιδάκι δώσουν και το όνομα του αγίου Νικολάου.

Πήραν λαδάκι λοιπόν από το καντήλι της Παναγίας και του αγίου Νι-κολάου κι έφυγαν. Πήγαν εκεί σταύρωσαν το παιδάκι με το λαδάκι και μέ-χρι το απόγευμα είχε γίνει το θαύμα…

Μία εβδομάδα πριν την βάπτιση της μικρής, την έπιασε μεγάλος πό-νος, την ξαναπήγαν στην Ξάνθη στο νοσοκομείο και στην συνέχεια με το ασθενοφόρο, ο πατέρας και η μικρή στην Αλεξανδρούπολη, η δε μητέρα πήγε στο Μετόχι και παρακαλούσε την Παναγία να τους βοηθήσει και πάλι. Η Παναγία έκανε και πάλι το θαύμα και έτσι ονόμασαν την μικρή Νικολέτα και Μαρία, άνκαι γνωρίζουν ότι κανονικά ένα όνομα πρέπει να βάζουμε στα παιδιά κατά την βάπτιση, αλλά για την ανάμνηση του θαύματος έδωσαν «Νικολέτα και Μαρία».

8. Εμφάνισις Παντανάσσης σε νεαρό άπό την Καβάλα έξω από το παρεκκλήσι της στο Μετόχι

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2005

Αυτές τις μέρες ψάλλουμε παρακλήσεις στην Παναγία μας, καθώς πλησιάζει η εορτή της Κοιμήσεως Της, ειδικά όμως για ένα εννιάχρονο κοριτσάκι από την Κύπρο, την μικρή Αναστασία, που έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα.

Η μικρή Αναστασία κοιμήθηκε προχθές Κυριακή 7/8/2005 και τη Δευτέρα το πρωΐ έγινε στην Κύπρο η κηδεία της, το απόγευμα της ίδιας μέρας στις 4:30’ ένας νεαρός προσκυνητής από την Καβάλα, άγνωστος στους πατέρες και ο οποίος για πρώτη φορά ερχόταν στο Μετόχι πήγαινε στο παρεκκλήσι για να προσκυνήσει την Παναγία και χωρίς να γνωρίζει τίποτε για το κοριτσάκι.

Όπως ο ίδιος αναφέρει βγαίνοντας από το ναό συναντήθηκε στη γέφυρα της εκκλησίας με μια μοναχή η οποία κρατούσε στο χέρι της ένα κοριτσάκι. Η μοναχή του είπε ότι το κοριτσάκι δεν ήταν δικό της αλλά το παίρνει μαζί της, και προχώρησε στην εκκλησία. Ο νέος παραξενεύτηκε και νόμισε ότι η μοναχή θα πάρει ένα τόσο μικρό κοριτσάκι στη Μονή για να μονάσει. Την ακολούθησε για να την ρωτήσει από ποιό μοναστήρι είναι. Περίμενε δεκαπέντε λεπτά να βγεί και όταν έβλεπε ότι αργούσε μπήκε στην εκκλησία αλλά μοναχή και κοριτσάκι δεν υπήρχαν, είχαν εξαφανιστεί. Έψαξε παντού ακόμη και στο ιερό και πάλι, μάταια όμως, κανείς δεν υπήρχε. Τότε έτρεξε στους πατέρες και τους διηγήθηκε το γεγονός και τους παρακάλεσε να ψάξουν μαζί ακόμη και σε κρυφές γωνιές του ιερού.

Οι πατέρες τον ρώτησαν να τους πεί πώς ήταν το κοριτσάκι και τί φορούσε. Του έδειξαν φωτογραφίες που υπάρχουν στο Μετόχι από άλλες παρακλήσεις και μόλις έφτασε στην μικρή Αναστασία με βεβαιότητα είπε: «αυτό είναι το κοριτσάκι». Τον ρωτούν: «είσαι σίγουρος;». «Ναί» λέει μονολεκτικά. Τότε του εξήγησαν ότι το κοριτσάκι αυτό σήμερα το πρωΐ, δηλαδή την Δευτέρα, το έθαψαν στην Κύπρο και του είπαν όλη την ιστορία. Συγκλονισμένος έβαλε τα κλάματα, κατανοώντας ποιά ήταν η μοναχή.