Ορθόδοξη Mπλογκόσφαιρα

Η θεραπεία του ανθρώπου που είναι ο βασικός σκοπός της ορθοδόξου πνευματικότητος, γίνεται με τα μυστήρια της Εκκλησίας και την ασκητική ζωή. Σε όλη την εκκλησιαστική παράδοση φαίνεται ο συνδυασμός μεταξύ μυστηρίων και ασκήσεως.
Η άσκηση προηγείται των μυστηρίων και μετά από αυτά ακολουθεί και πάλι η ασκητική ζωή.
Η νηστεία είναι άσκηση, είναι μέσον δεν είναι σκοπός.Ἡ ἄσκηση μᾶς καθιστᾶ δεκτικούς τῆς Θείας Χάρης (χωρητικούς). Ἡ ἄσκηση μᾶς παρέχει ἐκεῖνες τίς ἀπελευθερωτικές δυνάμεις πού ἀπαιτοῦνται γιά νά ξεφύγουμε ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου, τῶν παθῶν καί τοῦ θανάτου. Ἡ ἀσκητική- ἡσυχαστική ζωή εἶναι ὁ τρόπος γιά νά ἀδειάσουμε ἀπό τό κακό, νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο, τόν κόσμο καί τόν διάβολο.Ἡ ἄσκηση εἶναι τό εὐλογημένο μέσο πού μᾶς καθιστᾶ ἐπιτήδειους
ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Ο σκοπός είναι ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό, πού γίνεται διά τῆς συμμετοχῆς στα μυστήρια, κατ' ἐξοχήν δέ στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Η διάσπαση του συνδέσμου μυστηρίων και ασκήσεως οδηγεί ή σε μία επίπλαστη εξωτερική ηθικολογία ή στην πλήρη εκκοσμίκευση.
Μία άλλη αλήθεια είναι ότι στην ορθόδοξη πνευματικότητα δεν υπάρχει διάσταση και διάσπαση μεταξύ νηπτικής και κοινωνικής θεολογίας.
Ὁ ἀσκητής-ἡσυχαστής εἶναι ὁ πλέον κοινωνικός ἄνθρωπος διότι κοινωνεῖ τόν Θεόν καί ἐντός Του ἀνευρίσκει ὅλους καί κοινωνεῖ μέ ὅλους διά τῆς ἀληθινῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης.
Οι άγιοι πατέρες δεν χωρίζονται σε νηπτικούς και κοινωνικούς. Η σωστή κοινωνικότητα είναι συνέπεια της νηψης και η νήψη είναι η προϋπόθεση τῆς ἀληθινῆς κοινωνικότητας.
Η νήψη είναι η εγρήγορση η πνευματική. Ἡ ἀληθινή κοινωνικότητα εἶναι ἡ εὐαγγελική ἀγάπη, πού ἔχει ὁ θεραπευμένος στήν Ἐκκλησία ἄνθρωπος, δηλ. ὁ ἅγιος.
Η θεραπεία της ψυχής από τους λογισμούς, τα πάθη καί την τυραννία του θανάτου, κάνουν τον άνθρωπο κοινωνικά και ψυχολογικά ισορροπημένο. Ὅλες οι λεγόμενες αγωνίες της ζωής, στο βάθος είναι αγωνία μπροστά στό θάνατο. Ὁ θάνατος «πατήθηκε» διά τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ μας· ὅποιος ἑνώνεται διά τῆς ἀσκητικῆς-νηπτικῆς-μυστηριακῆς ζωῆς μαζί Του τότε πατεῖ καί αὐτός τόν θάνατο, δέν τόν φοβᾶται, ζεῖ ἀπό τώρα στή παραδείσια κατάσταση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.[1]
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. «Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς», Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

http://hristospanagia.blogspot.com/2010/05/blog-post_5927.html