Ορθόδοξη Mπλογκόσφαιρα

- Γέροντα, αυτά πού λένε όσοι προσχωρούν στους Πεντηκοστιανούς, ότι δηλαδή βλέπουν οράματα, μιλούν γλώσσες κ.λπ., είναι από φαντασία ή από δαιμονική ενέργεια;
- Από δαιμονική ενέργεια είναι. Γιατί, όταν πηγαίνουν στους Πεντηκοστιανούς και ξαναβαπτίζωνται, περιφρονούν, αρνούνται τό Αγιο Βάπτισμα - ­ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, λέει τό Σύμβολο της Πίστεως , οπότε ξεβαπτίζονται, δέχονται δαιμονικές επιδράσεις και μιλούν βρρρ..., δήθεν γλώσσες.«Μιλάει, λένε, τό Αγιο Πνεύμα της Πεντηκοστής».
Δεν είναι τό Άγιο Πνεύμα· είναι ένα σωρό ακάθαρτα πνεύματα. Τί γλωσσολαλιές; Ασυναρτησίες είναι αυτά πού λένε· ούτε οί ίδιοι τά καταλαβαίνουν. Τά μαγνητοφωνούν κιόλας και ύστερα κάνουν στατιστικές και βγάζουν συμπεράσματα: «Έχει τόσα ­αλληλούια στήν τάδε γλώσσα, τόσα στήν τάδε...». Μά μέσα στά τόσα «βρρρ...» κάτι θά βρής πού νά μοιάζη και με «αλληλούια» σέ κάποια από τις γλώσσες του κόσμου!
Καί βλέπεις, ενώ είναι κάτι δαιμονικό, αυτόν τον δαιμονισμό τον θεωρούν ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και λένε πώς ζουν ό,τι έζησαν και οί Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής. Είναι βλασφημίες αυτά πού πιστεύουν, γι' αυτό δαιμονίζονται.
- Γέροντα, γιατί ξαναβαπτίζονται;

- Γιατί λένε: «Όταν βαπτίσθηκα, ήμουν μικρός και δέν ήξερα· τώρα βαπτίζομαι εν γνώσει μου». Ξαναβαπτίζονται και δικαιολογούν τις αμαρτίες τους. Αν ή Εκκλησία δέν είχε τον νηπιοβαπτισμό, όσοι θα πέθαιναν, πριν βαπτισθούν, τί θα γίνονταν; Γι' αυτό γίνεται ό νουνός εγγυητής, λέει τό Σύμβολο της Πίστεως και έχει ευθύνη για τό παιδάκι, ώσπου νά μεγαλώση.
Μήπως αδικείται πού βαπτίζεται μικρό; Όχι, ίσα-ίσα βοηθιέται, γιατί κοινωνάει. Και όταν μεγαλώση, αν μολύνη τό Άγιο Βάπτισμα με κάποια αμαρτία, υπάρχει ή μετάνοια και ή εξομολόγηση πού θα ξεπλύνουν αυτήν την αμαρτία, όχι νά πάη νά βαπτισθή ξανά!


- Γέροντα, λένε ότι οί αναστενάρηδες, στήν γιορτή τού Αγίου Κωνσταντίνου, πατούν σε αναμμένα κάρβουνα και δέν καίγονται. Τί είναι αυτό;
- Και δαιμονικό είναι και απατεωνιά. Τό ότι χορεύουν κρατώντας κάποια εικόνα ή τόν σταυρό είναι αναίδεια, είναι άρνηση πίστεως. Απομακρύνεται ή Χάρις του Θεού, γι' αυτό τούς βοηθάει ό διάβολος. Είναι δυνατόν νά μήν τούς βοηθήση ό διάβολος μετά; Δικαιούνται τήν βοήθεια του!
Αλλά είναι και ή δική τους πονηριά πού βοηθάει. Αυτοί πηγαίνουν προηγουμένως και ετοιμάζουν τόν τόπο. Καίνε δηλαδή ξύλα από πλατάνια πού αφήνουν πολλή στάχτη και ξέρουν πού πατούν, όταν χορεύουν. Γιατί δέν καίνε πουρνάρια ή κουμαριές πού κρατάνε κάρβουνο; Ας τούς ετοιμάση άλλος την φωτιά και ας πάνε μετά εκεί νά χορέψουν!
Μου είπε κάποιος: «Θαύμα! Οί αναστενάρηδες πατούν στήν φωτιά και δεν καίγονται». «Αυτό θαυμάζεις; του είπα. Οί δαίμονες είναι μέσα στήν φωτιά τής κολάσεως καί δεν καίγονται χρόνια, αιώνες τώρα. Αυτό νά θαυμάζης, καί όχι αυτούς πού πατούν λίγο πάνω στά κάρβουνα καί στήν στάχτη, χωρίς νά καίγονται».


- Γέροντα, πώς μερικοί άνθρωποι, ακόμη καί μορφωμένοι, πιστεύουν στήν μετεμψύχωση;
- Ή μετεμψύχωση βολεύει τούς ανθρώπους, καί ειδικά τούς άθεους, τούς άπιστους. Είναι ή μεγαλύτερη πονηριά τού διαβόλου.
Τούς κρατά ό διάβολος στήν ζωή τής αμαρτίας, μέ τον λογισμό ότι ή ψυχή έρχεται καί ξανάρχεται σε αυτόν τον κόσμο. «Έ, καί αυτήν τήν φορά άν δεν πετύχης, τούς λέει ό διάβολος, θά ξαναρθης στήν ζωή καί θά πετύχης τήν επόμενη φορά· καί άν πάλι δέν πετύχης, θά 'ρθής, θά ξαναρθης, θά εξελίχθης...»! Όποτε καί αυτοί λένε: «δέν πειράζει κι άν κάνω καί αυτήν τήν αμαρτία» καί τό ρίχνουν έξω· ζούν απρόσεκτα, δέν μετανοούν.
Βλέπεις πώς τούς τυφλώνει ό διάβολος καί τούς γαντζώνει στήν κόλαση! Δέν έχω δει μεγαλύτερη πονηριά καί τέχνη τού διαβόλου, γιά νά μαζεύη τούς ανθρώπους στήν κόλαση! Κι άν σέ γαντζώση μιά φορά ό διάβολος, θά σ' άφήση νά γυρίσης πίσω; Αυτή είναι ή χειρότερη θεωρία από όλες τις Ινδουιστικές θεωρίες.
Κάποτε, αργά τό απόγευμα, πέρασε από τό Καλύβι ένας νεαρός. «Τέτοια ώρα, παλληκάρι, θέλω νά διαβάσω και εσπερινό», του λέω. «Μ' αυτά ασχολείσαι ακόμη;» μου είπε και έφυγε. Την άλλη μέρα ξαναήρθε και μου έλεγε γιά κάτι οράματα. «Είχες πάρει προηγουμένως καθόλου χασίς;», τόν ρωτάω. «Παλιά, ναί. Τότε όμως πού είδα τά οράματα, δέν είχα πάρει», μου λέει. «Μήπως διάβασες γιά μετεμψύχωση;».«Ναί», μού λέει.
Εκεί τήν έπαθε. Διάβασε γιά μετεμψύχωση, μπήκε ό εγωισμός μέσα καί έπλασε όνειρα ότι πρίν από χιλιάδες χρόνια ήταν μεγάλος άνθρωπος, πλούσιος! Είδε μετά σε όραμα ότι πήγε επάνω στον ουρανό, αλλά δέν τόν είχαν γραμμένο εκεί καί του είπαν νά κατεβή. Ό διάβολος του δημιούργησε αυτήν τήν κατάσταση. «Όλα αυτά, του λέω, είναι παραμύθια κι εσύ τά πιστεύεις;».
Καί δυστυχώς υπάρχουν καί μορφωμένοι άνθρωποι πού πιστεύουν σέ τέτοιες χαζομάρες. Εκεί κοντά στο Καλύβι έναν γάιδαρο τόν είχα ονομάσει Νασέρ, επειδή ήταν ζωηρός. Μιά μέρα ήρθε ένας Έλληνας πού ζούσε στήν Ελβετία καί άκουσε πού τόν φώναζα Νασέρ.
Όταν μετά από ένα διάστημα ξαναήρθε, έφερε ένα κουτί με απλά γλυκά καί ένα μέ επίσημα. «Αυτά είναι γιά σένα», μού είπε καί μου έδωσε τά απλά γλυκά. «Αυτά τά καλά γλυκά, μου λέει, είναι γιά τόν Νασέρ. Εγώ κατάλαβα, λέει, από τήν προηγούμενη φορά ότι ήταν ό Νασέρ. Όταν τόν συνάντησα, μέ κοίταξε μέ ένα θλιμμένο βλέμμα πού μου ράγισε τήν καρδιά»!
Νόμιζε ότι ό Νασέρ μετεμψυχώθηκε καί έγινε γάιδαρος! Καί τό πίστευε! «Βρέ, είσαι στά καλά σου; του λέω. Εγώ τόν είπα Νασέρ, γιατί ήταν ζωηρός γάιδαρος». Μέ κανέναν τρόπο δέν καταλάβαινε.
Καί αυτό δεν είναι τίποτε! Νά σας πω ένα άλλο: Πρίν από χρόνια είχαν πάει Γερμανοί στήν Κρήτη, γιά νά κάνουν ένα μνημόσυνο γιά τούς Γερμανούς πού είχαν σκοτωθή εκεί στήν Κατοχή. Τήν ώρα πού έκαναν τό μνημόσυνο περνούσε ένας Κρητικός μέ τόν γάιδαρο του φορτωμένο μέ τις πραμάτειες του. Ό γάιδαρος, όταν είδε τούς ανθρώπους εκεί μαζεμένους, άρχισε νά γκαρίζη.
Ένας από τούς Γερμανούς νόμιζε ότι ό γάιδαρος ήταν ό αδελφός του πού είχε σκοτωθή στον πόλεμο καί μετεμψυχώθηκε! Τόν γνώρισε καί τον χαιρέτισε μέ τό γκάρισμα! Καί ό Γερμανός στάθηκε προσοχή, καί τάκ, τόν χαιρέτισε στρατιωτικά... Κλάματα!...
Πάει αμέσως στον Κρητικό καί τού λέει: «Πόσα θέλεις, γιά νά τόν αγοράσω;». «Βρέ, φύγε από 'δώ», τού λέει ό Κρητικός. Ό Γερμανός τού μετρούσε τά μάρκα: «τόσα, τόσα». «Φύγε, άσε με», έλεγε εκείνος.
Τελικά τού λέει κάποιος:«Βρέ χαμένε, τόν πληρώνει τόν γάιδαρο γιά μερσεντές, δώσ' τον». Ξεφόρτωσε τά πράγματα του ό Κρητικός, τόν ξεσαμάρωσε, τόν ελευθέρωσε, καί τόν πήρε ό Γερμανός μέ βουρκωμένα μάτια καί τόν πήγε στήν Γερμανία!
- Σοβαρά, Γέροντα;
- Γεγονός! Άν δέν τό είχα ακούσει από σοβαρό άνθρωπο, δέν θά τό πίστευα κι εγώ.


1. Β ' Τ ι μ . 3, 13.
2. Μετεμψύχωση (ή αλλιώς μετενσάρκωση) είναι ή πλανεμένη θεωρία σύμφωνα μέ τήν οποία ή ψυχή μετά τόν σωματικό θάνατο εισέρχεται σέ άλλο σώμα ανθρώπου ή ζώου καί διανύει έναν ατέλειωτο κύκλο γεννήσεων καί θανάτων.