Περί φαγητού


Ἦταν ἕνας γέρων διορατικός καί κάποτε κάθισε νά φάγῃ μέ ἄλλους ἀδελφούς.
Κατά δέ τήν ὥραν τοῦ γεύματος, ἔχων πνεῦμα διορατικόν ὁ Γέρων, ἔβλεπε μερικούς νά τρώγουν μέλι, ἄλλους ψωμί, ἄλλους δέ κοπριά...καί ἐθαύμασε. Τόσον δε ἔμεινε ἐκστατικός καί σέ ἀπορία, ὅπου ἐδεήθη εἰς τόν Κύριον γιά νά τοῦ φανερώση τί εἶναι αὐτά πού βλέπῃ.
Πράγματι λοιπόν προσευχήθηκε καί εἶπε: "Κύριε, ἀποκάλυψον τό μυστήριον τοῦτο, ὅτι τά αὐτά βρώματα πᾶσι προτίθενται ἐπί τῆς τραπέζης. Ἐν δέ τῷ ἐσθίειν οὕτως ἐνηλαγμένα φαίνονται καί οἱ μέν ἐσθίουν μέλι, οἱ δέ ἄρτον, οἱ δέ κόπρον".
Καί ἦλθε φωνή ἄνωθεν λέγουσα ὅτι οἱ τρώγοντες μέλι εἶναι αὐτοί πού μέ φόβον Θεοῦ καί τρόμον καί πνευματικῆς χαρᾶς κάθονται εἰς τό τραπέζι καί συνεχῶς προσεύχονται, εὐχαριστοῦντες τόν Κύριον διά τό φαγητόν πού τούς ἔδωσεν, καί ἡ προσευχή αὐτή ὡς θυμίαμα ἀν΄'ερχεται εἰς τόν Θεόν, δι' αὐτό καί μέλι τρώγουν.
Οἱ δέ τρώγοντες ἄρτον εἶναι ὅσοι εὐχαριστοῦν τόν Θεόν διά τό φαγητόν.
Οἱ τρώγοντες τήν κοπριάν εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν εὐχαριστοῦν τόν Θεόν καί δέν προσεύχονται καί ἐκείνοι πού δέν τούς ἀρέσουν τά φαγητά κι ἔτσι δέν πραγματοποιεῖται τό ῥηθέν "εἴτε ἐσθίετε, εἴτε πίνετε, εἴτε τι ποιεῖτε πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε".
Ἀς σκεφτοῦμε λοιπόν τί τρῶμε ἐμεῖς.....

0 Comments:

Post a Comment