Ορθόδοξη Mπλογκόσφαιρα

ΠΩΣ ΘΥΜΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Παρακολουθοῦσε κάποτε ὁ Ἅγιος Νήφων πῶς οἱ δαίμονες πήγαιναν νὰ βάλουν σὲ πειρασμὸ τοὺς ἀνθρώπους, ψιθυρίζοντας στ᾽ αὐτιά τους διάφορες πονηρίες. Αὐτοὶ ὅμως, ἔχοντας τὸν νοῦ σκορπισμένο στὶς βιοτικὲς μέριμνες, δὲν καταλάβαιναν τὴν δαιμονικὴ ἐνέργεια. Δέχονταν, λοιπόν, τὶς κακὲς σκέψεις καὶ τὶς μελετοῦσαν σὰν νὰ ἦταν δικές τους. Ἔτσι, ὅλοι ἐξάπτονταν σὲ ὀργή, ὅλοι σὲ συκοφαντίες ἢ κατακρίσεις καὶ ὅλοι σὲ καυγάδες, διαμάχες καὶ μνησικακίες.

Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Νήφων, ποὺ τὰ παρατηροῦσε ὅλα αὐτά, μονολογοῦσε θλιμμένος:
- Ἄχ, τοὺς κακούργους! Ἔγιναν κύριοι καὶ διατάζουν τοὺς ἀνθρώπους. Κι αὐτοί, νομίζοντας ὅτι ὅλα προέρχονται ἀπὸ τὴν φρόνησί τους, γρήγορα – γρήγορα ἐκτελοῦν ἀδιάκριτα ὅλες τὶς ἐντολὲς τῶν δαιμόνων. Γι᾽ αὐτὸ πρέπει πάντοτε νὰ ἐξετάζουμε καλὰ τοὺς λογισμοὺς καὶ ἔπειτα νὰ προβαίνουμε σὲ ἐνέργειες.

Κάποια μέρα, περνώντας ἀπὸ ἕνα χωράφι εἶδε ἕναν ἄνθρωπο νὰ δουλεύη. Σὲ μία στιγμὴ τὸν πλησίασε ἕνας μαῦρος, ἔσκυψε στὸ αὐτί του καὶ ἐπὶ πολλὴ ὥρα κάτι τοῦ ψιθύριζε. Πιὸ πέρα δούλευε ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος. Ξαφνικὰ ὁ πρῶτος ἐργάτης παράτησε τὴν δουλειά του, ἔτρεξε ἀπειλητικὰ πρὸς τὸν σuνάδελφό του καὶ ἄρχισε νὰ τὸν βρίζη. Τότε ἕνας ἄλλος μαῦρος πλησίασε τὸν δεύτερο ἐργάτη καὶ κάτι ἄρχισε νὰ τοῦ ψιθυρίζη στὸ αὐτί, παρακινώντας τον σὲ καυγά. Ἔτσι, καθὼς τὸ ἕνα δαιμόνιο ἔλεγε στὸ αὐτὶ τοῦ ὑβριστῆ τὴν ὕβρι, τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ τὸ ἄλλο στὸν δεύτερο, γιατί καὶ σ᾽ αὐτὸν δαιμόνιο ἦταν ποὺ τὸν παρακινοῦσε ν᾽ ἀντεπιτεθῆ.
Παρακολουθώντας αὐτὸ τὸ περιστατικό, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος, ὁ Ἅγιος Νήφων ταράχθηκε καὶ εἶπε:
- Ὤ, τοὺς ἀπατεῶνες καὶ σαπροὺς δαίμονες! Κοίτα πῶς σπέρνουν τὴν ἔχθρα ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Κι αὐτοὶ οἱ ἀνόητοι, χωρὶς χρονοτριβή, κάνουν ὅ,τι τοὺς λένε.

http://christianvivliografia.wordpress.com/2010/12/08/%CF%80%E1%BF%B6%CF%82-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%E1%BC%B1-%E1%BC%84%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9/