Ἐσύ, μπαμπά, γιατί δέν κοινώνησες;

Αναρτήθηκε από orthodox στις 4:12 π.μ.

Από εδώ

Εἶναι γεγονός πώς στήν Ἐκκλησία μας, τά τελευταῖα χρόνια, μᾶς ἔλειψε ἡ ἐπαρκῶς καί, προπαντός, ἡ σωστή (σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τῶν ἁγίων πατέρων) κατήχηση.
Μέσα σέ μιά τέτοια κατάσταση, ἀκόμη καί τό κατ᾿ οὐσίαν μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἔχασε, περνώντας τά χρόνια, τόν δυναμισμό τῆς κοινῆς προσφορᾶς καί ἔγινε... θέαμα και ἀκρόαμα ἀκατανόητο.
Θέαμα ἀφού οἱ χριστιανοί ἁπλῶς παρακολουθοῦν (σάν ἀπό... κερκίδες) χωρίς συμμετοχή οὐδέ στό ΑΜΗΝ, πού λέει ὁ Ἀπόστολος (Α΄Κορ. 14,16)! Ἄγνωστοι, ἐν πολλοῖς, μεταξύ τους... Χάθηκε ἡ κοινότητα καί ἡ Ἐκκλησία ἔγινε... «τεκές»... προσευχομένων (ὑποτίθεται). Ὁ παπάς ἔπρεπε νά τά τελεῖ ὅλα τυπικῶς καί ὁπωσδήποτε νά κοινωνάει ἀφοῦ δέν ξέραμε... τί νά κάνουμε τά ΔΩΡΑ τῆς Εὐχαριστίας πού τελέστηκε!
Κατέληξε ἡ Θεία Ευχαριστία ἀκρόαμα μουσικῆς πανδαισίας πού «κάλυψε» τό κενό τῆς ἀκατανόητης γλώσσας μέ ἠχητική ἀνακούφιση. Ἔγιναν τά ψαλλόμενα ἕνα λειτουργικό μουσικό ὑπόβαθρο! Μουσική χωρίς λόγια.
Ὅλα αὐτά ἔσπρωξαν τόν χριστιανό στόν χῶρο τῆς ἀτομικῆς εὐλάβειας. Ἔκαναν τήν ὑπόθεση προσωπική φιλοτιμία καί ἀνάγκη. Ἡ κοινότητα χάθηκε, καί κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἀσυντόνιστης... εὐσέβειας, δημιουργήθηκαν οἱ θρησκόληπτοι καί οἱ ἄσχετοι! Ἡ Μετάληψη ἔγινε ἀξιομισθία προσωπικῆς διαθέσεως. Χάθηκε ἀφοῦ ἔγινε ἐκδήλωμα γιά δυό-τρεῖς φορές τό χρόνο.
Πρέπει ὅμως ὅλοι νά κοινωνᾶμε (οἱ χωρίς ἐμπόδιο συγκεκριμένης ἁμαρτίας πού μᾶς ἀποκόπτει ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας) ὅπως σαφέστατα φαίνεται στίς ἴδιες τίς εὐχές τῆς Λειτουργίας: «....ἀξίωσέ μας μέ τό δικό σου παντοδύναμο χέρι νά μεταλάβουμε τό ἄχραντο σῶμα σου καί τό τίμιο αἷμα σου, καί μέσῳ ἡμῶν καί ὅλος ὁ λαός». Γι᾿ αυτό πηγαίνουμε στόν Ναό, γιά νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό καί τούς ἀδελφούς μας.
Αὐτό εἶναι καί τό σωστό φρόνημα καί ἡ ὑγιής σχέση μέ τήν Εὐχαριστία.
Τό «σήμερα» δυστυχῶς εἶναι ὀδυνηρό.
Κοινωνεῖ ὁ παπάς καί τά παιδάκια! Οἱ ὑπόλοιποι... Χριστιανοί κοιτάζουν ἀπό μακριά!
Ἄραγε τί θά πεῖτε στά παιδιά σας πού τυχόν θά σᾶς ρωτήσουν: «Ἐσύ, μπαμπά-μαμά, γιατί δέν κοινωνεῖς;».
Ὅτι σεῖς μεγαλώσατε; Ὅτι ἡ μετάληψη ἀφορά τούς μικρούς; Πιστεύετε στ᾿ ἀλήθεια ὅτι πείθετε μέ τέτοια... ἐπιχειρήματα τά παιδιά; Ἐσεῖς πείθεσθε;
Ἄς ξαναρχίσουμε μιά σοβαρή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία. Ἄς φύγουμε ἀπό τά καθήκοντα καί ἄς πᾶμε στή Ζωή πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἄς βάλουμε στόχο μιά συνειδητή σχέση μαζί Του πού ἀρχίζει μέ εἰλικρινή ἀντιμετώπιση τῆς πορείας καί τῶν πτώσεων κατ᾿ αυτήν (ἐξομολόγηση) καί συνεχίζεται μέ τήν ὅσο γίνεται συχνότερη συμμετοχή μας στήν Θεία Ευχαριστία. Ὄχι γιά νά κάνουμε... ἐνέσεις ἁγιωσύνης μέ τή μετάληψη ἀλλά νά σχετισθοῦμε μ᾿ Αὐτόν πού θά μᾶς ὁδηγήσει στόν δρόμο τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς «ταύτισης» τῆς καρδιᾶς μας μέ τό δικό Του θέλημα καί τήν δική Του καρδιά.
Σ᾿ ὅλη τήν Γραφή ὁ Χριστός αὐτό καί μόνο φωνάζει: Δός μου τήν καρδιά σου. Σέ μᾶς μένει ἡ ἀπάντηση: Γενηθήτω τό θέλημά Σου.

Ἀρχιμ. Θ. Μ.
"Λυχνία", Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης, Αρ. Φύλλου 324, Ιούνιος 2010

"ΝΕΚΡΟΣ": Δες και σχετικό άρθρο εδώ.

http://o-nekros.blogspot.com/2010/12/blog-post_05.html


 

Ετικέτες , ,

0 Comments:

Post a Comment



Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)