Στην Πετρούπολη, στην οδό Σεργιέφσκι, ζούσε ένας πλούσιος έμπορας. Ολόκληρη ή ζωή του ήταν ένα γλέντι. Είχε να κοινωνήσει 17 χρόνια.
Κάποια ημέρα αισθάνθηκε να πλησιάζει ό θάνατος και τρομοκρατήθηκε. Αμέσως έστειλε τον υπηρέτη του, να φωνάξει τον Ιερέα να τον κοινωνήσει. Όταν ό ιερέας χτύπησε τον κουδούνι της πόρτας, του άνοιξε ό ίδιος ό νοικοκύρης. Ό ιερέας, πού ήξερε την άτακτη ζωή του, θύμωσε. Και κατηγορώντας τον ότι εμπαίζει τα θεία, θέλησε να φύγει. Ό νοικοκύρης, κλαίγοντας, τον παρακαλούσε να τον εξομολογήσει και να τον αξιώσει των Αχράντων Μυστηρίων, γιατί πλησίαζε τον τέλος του.
Ό ιερέας εκάμφθη. Και εκείνος, με βαθειά κατάνυξη εξομολογήθηκε όλες του τις αμαρτίες. Αφού του διάβασε την συγχωρητική ευχή και ενώ ήταν έτοιμος να τον κοινωνήσει συνέβη κάτι τον απροσδόκητο. Τον στόμα τού έμπορα δεν άνοιγε! Ήταν σφικτά κλειστό. Και παρέμεινε κλειστό. Όσο και να προσπαθούσε να τον ανοίξει δεν τα κατάφερε. Αρπάζει τότε ένα σκαρπέλο και ένα σφυρί και άρχισε να χτυπάει τα δόντια του. Τον στόμα του όμως, παρέμεινε κλειστό. Μια για πάντα. Σταδιακά οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Και μέσα σε αυτήν την κατάσταση πέθανε από εξάντληση.
Ό Κύριος, ίσως, χάρη στις προσευχές της μητέρας του, του έδωσε την ευκαιρία να καθαρισθεί από τις αμαρτίες του. Μα τελικά δεν ενώθηκε μαζί Του! Προφανώς, επειδή δεν προσήλθε με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη.
Γι' αυτό, και εσείς, όταν πρόκειται να μεταλάβετε των Αχράντων Μυστηρίων, μη λέτε: «Αύριο θά κοινωνήσω», αλλά «αν με αξιώσει ό Κύριος, τον αμαρτωλό, θά κοινωνήσω».
Ετικέτες Διδακτικά
