Ιστορία πείνας από την … Κένυα ! Η Ελλάδα που πολεμά Χριστό και Εκκλησία θα βουλιάξει !
Αναρτήθηκε από orthodox στις 3:10 μ.μ.Καθημερινά συνεχίζονται οι επιθέσεις διαφόρων ευκατάστατων “επωνύμων” της πολιτικής, της “δημοσιογραφίας” και του “τραγουδιού” κατά της Εκκλησίας, του Χριστού και των Επισκόπων, ιερέων κλπ. Αυτή η Ελλάδα, χωρίς Χριστό και Ορθόδοξη Εκκλησία ( άσχετα με πρόσωπα ή καταστάσεις εκκλησιαστικές ) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ και, σύντομα, θα βουλιάξει μέσα στο ΒΟΘΡΟ της αθείας, του υλισμού, του νεοπαγανισμού και των παραθρησκευτικών αιρέσεων. Εμείς, ως οφείλουμε, παραθέτουμε μια διδακτική ιστορία από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Κένυας, αφήνοντας τους ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΕΣ να σκούζουν και να παραληρούν, μιλώντας διεστραμμένα και ρατσιστικά κατά εκκλησιαστικών προσώπων. Τα κόμπλεξ τους, τα αντιεκκλησιαστικά και αντιχριστιανικά συμπλέγματά τους, η φασιστική συμπεριφορά τους δεν θα μείνουν απαρατήρητα από τον ελληνικό λαό, που γνωρίζει ποιοι κινούν τα νήματα πίσω από την οικονομική, πολιτική και ηθική κατάρρευση της χώρας… Στον παραπλανημένο ελληνικό λαό ( και κυρίως στους νέους ανθρώπους ) από τα αντιεκκλησιαστικά κηρύγματα “στρατευμένων” ( και χρηματοδοτούμενων ; ) από παραθρησκευτικές ομάδες, φανερές ή μυστικές , αφιερώνουμε το παρακάτω βίντεο- απόσπασμα του JFK . Σε αυτές, ας αναζητήσει την ευθύνη της ανεργίας του, της φτώχειας και ανέχειας και όλων των δεινών που μας πλήττουν σήμερα. Ο JFK καταγγέλλει τις Μυστικές Εταιρείες Σ’ αυτή την ιστορική ομιλία του, ο John Fitzgerald “Jack” Kennedy, 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ, καταγγέλλει την δράση των μυστικών εταιρειών (τύπου Bilderberg, Trilateral, Bohemian Grove) και καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν στα κοινά -επικαλούμενος τον αρχαίο Έλληνα νομοθέτη Σόλωνα- ώστε να μην αποφασίζουν άλλοι για λογαριασμό του. Ο JFK δολοφονήθηκε σαν σήμερα στο Ντάλας του Τέξας σε ηλικία 46 ετών. http://adiavroxoi.blogspot.com/2010/11/secret-societies-assassinated-jfk.html Από το υπό έκδοσιν βιβλίον του Σεβ/του Μητροπολίτου ΚΕΝΥΑΣ κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ «Μαρτυρίες ζωής» τόμος Β’ παραθέτουμε κατωτέρω ένα απόσπασμα. Τα βράδια, συνήθως, μας έχει πια γίνει συνήθεια να κάνουμε έναν απολογισμό, μια ανακεφαλαίωση των δραστηριοτήτων της μέρας που πέρασε. Δηλαδή, για να εξηγηθούμε, δεν γίνεται οποιαδήποτε γραπτή αναφορά, αλλά μια επαναφορά της μνήμης, χωρίς καμιά επισημότητα. Απλά, η σκέψη και η προσευχή συμμετέχουν σ’ αυτό το έργο. Έτσι, καθισμένος κάποτε μόνος μου ή, τις πιο πολλές φορές, με τους ιεροσπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής, συνομιλούμε και συμπληρώνουμε τη μέρα μας, με μια ευχαριστήρια προσευχή για τον «επιπλέον χρόνον», την «επιπλέον» μέρα, που μας χάρισε ο Θεός μας, για να επιτελέσουμε τα έργα του. Τον ευχαριστούμε και «υπέρ απασών των φανερών και αφανών ευεργεσιών» που μας χάρισε και μας χαρίζει. Ένα βράδυ λοιπόν κι ενώ σκεφτόμουν «τι δ’ έπραξα, τι παρέβην, τι δεν μοι δέον ουκ ετελέσθη», μου κτύπησε η πόρτα. Απάντησα στο χτύπημα θετικά. Η θύρα δεν ήταν κλειδωμένη, με κλειδί, αλλά ήταν κλειστή τόσο, όσο να μην μπορούν να μπουν μέσα ανεπιθύμητα ζωύφια, αλλά και επικίνδυνες φαρμακερές οχιές, μαυριδερά, χοντρά φίδια ή βάτραχοι. Με το «ναι», που απάντησα, μπήκε μέσα ένας νέος ψηλός και λεπτός, μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στο νεανικό πρόσωπό του. Κι, όπως γίνεται πάντα, με χαιρέτησε με ευγένεια και σεβασμό. Τον καλησπέρισα και του έκανα νόημα να καθήσει. Τον πρόσεξα να κάθεται άνετα, αλλά με κάποια αβεβαιότητα. Πρώτη φορά, ερχόταν να με συναντήσει. Του ανταπόδωσα το χαμόγελο και, με τρόπο, τον καθησύχασα. Τον πρόσεξα πως πήρε θάρρος, πως αναπαύθηκε. Ποιός όμως ήταν ο λόγος της επίσκεψής του; Ποιό να ήταν το πρόβλημά του; «Ποιό είναι το πρόβλημά μας;», έσπευσα και τον ρώτησα. Με χαμηλή φωνή και με κάποια επιφύλαξη μου εξομολογήθηκε: «Είμαι τρεις μέρες νηστικός». Ένοιωσα ένοχος. Αν είναι δυνατόν καποιος νέος σήμερα και μάλιστα ανάμεσά μας, τόσο κοντά μας, από πείνα να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση. «Θεέ μου! τι να κάνω; Πόσες περιπτώσεις, πόσοι άνθρωποι, πόσος πόνος, πόση ευθύνη;»έκανα τις σκέψεις. «Τι θα πούμε αύριο όλοι στον Κύριό μας», αναλογίστηκα. Δεν χρειαζόταν δεύτερη σκέψη. Δεν μπορούσα να μη συγκινηθώ, ως άνθρωπος, και, προπαντός, ως ποιμένας, να μην αισθανθώ ενοχή γι’ αυτό τον νέο. Ομολογώ πως η περίπτωσή του, αλλά και η σεμνότητά του, πραγματικά, με προβλημάτισαν. Με προβλημάτισαν αλλά και με έλεγξαν εσωτερικά. Μου έδωσε ένα γερό μάθημα. Τον άκουσα με πολλή προσοχή. Έβλεπα ότι δυκολευόταν και, από τα νεανικά μάτια του, όταν μιλούσε, ενώ καθόταν, ανάβλυζε κι ύστερα κατρακυλούσε προς το μάγουλό του ένα δάκρυ. «Ακόμα μια εικόνα του Θεού, μέσα στις πολλές, πονεμένη και περιφρονημένη», έκαμα τη σκέψη. Αναλογίστηκα τις ώρες, τις μέρες και τις νύχτες που κοιμόταν νηστικός! ( http://www.ierapostoli.gr/2010/neos_foititis.php ) Μπορείτε να στείλετε την αγάπη σας στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Κένυας, μέσω του ΠΧΟ Ορθοδόξου Ιεραποστολής. Πανελλήνιος Χριστιανικός όμιλος Ορθοδόξου Ιεραποστολής (παραρτήματα σε Αθήνα, Λειβαδιά, Θήβα, Ιτέα, Χρισσό , Καρδίτσας, Φαρσάλων ) : Λογαριασμοί : ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ με αριθμό: 143/540.033-38 ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ με αριθμό: 86347601. ( http://www.ierapostoli.gr/parartimata.htm )
Ετικέτες Ιεραποστολή