π.Δανιήλ Γούβαλης

Για να το καταλάβουμε αυτό ας ανατρέξουμε στην πείρα της εκκλησίας όπως αυτή είναι θησαυρισμένη μέσα στα γεροντικά και στα συναξάρια.
Στα τέλη του 11ου αιώνος αρχές 12ου βασίλευε στο Βυζάντιο ο περίφημος Αλέξιος ο πρώτος ο Κομνηνός.
Ο ιδρυτής των Κομνηνών, υπήρξε θαυμαστή προσωπικότητα, ήταν μεγάλος στα στρατιωτικά, μεγάλος και στα πολιτικά, σπουδαίος στρατηγός αλλά και σπουδαίος διπλωμάτης ικανός να συλλάβει μεγάλους σκοπούς και να φέρει εις πέρας μεγάλα έργα.
Όταν ανήλθε στον θρόνο παρέλαβε μια αυτοκρατορία σε αξιοθρήνητη κατάσταση, σε πλήρη διάλυση, και φθάνοντας στο τέλος της ζωής του την άφησε δυνατή ένδοξη και ειρηνική. Κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία κινδύνους από τους Πετσενέγγους, τους Σελτζούκους Τούρκους, την Α’ Σταυροφορία, και τους Νορμανδούς. Ήταν πράγματι μεγάλος αυτοκράτορας έσωσε το Βυζάντιο σε μια δύσκολη ώρα και με την δυναστεία του έδωσε την τελευταία λάμψη στο Βυζάντιο που κράτησε για έναν ολόκληρο αιώνα.

Στα χρόνια αυτού του ονομαστού αυτοκράτορα ζούσε στο Βυζάντιο σε ένα μοναστήρι του Βοσπόρου, μια μεγάλη ασκητική μορφή, ο όσιος Κύριλλος ο Φιλεώτης. Ο Αλέξιος τον είχε γνωρίσει τον σεβόταν σαν να ήταν ο προφήτης Ηλίας τον επισκεπτόταν με την οικογένεια του και του ζητούσε συμβουλές για κρίσιμα ζητήματα της αυτοκρατορίας.

Όταν το 1081 μ.Χ ο Αλέξιος σε ηλικία 24 ετών ανήλθε στον θρόνο, ο όσιος Κύριλλος ο Φιλεώτης ήταν 66 ετών. Μέχρι και το τέλος της ζωής του Οσίου, που επήλθε στην ηλικία των 93 ετών, συνέχιζε να βασιλεύει ο Αλέξιος. Στα 3 τελευταία έτη της ζωής του ασθένησε βαριά, ο αυτοκράτορας με την οικογένεια του τον επισκέφθηκε, τοτε σκεπτόταν να εκστρατεύει στην Μικρά Ασία κατά των Τούρκων, ζήτησε την συμβουλή του οσίου. Εκείνος του είπε να αναβάλει για αργότερα την εκστρατεία οπότε θα σημειώσει νίκη. Ο βασιλεύς τον άκουσε και η προφητεία του οσίου επαληθεύτηκε όταν μετά από 9 έτη, το 1116, νίκησε ο Αλέξιος τον Σουλτάνο του Ικονίου Μαλίκ Σάχ, στην Αμπούν, κοντά στο Φιλομήλιο της Φρυγίας.

Μεταξύ των ανακτόρων και του οσίου Κυρίλλου υπήρχαν στενές σχέσεις, συχνά τον επισκεπτόταν ο Μιχαήλ ο Σεβαστός και ο Ιωάννης ο Σεβαστός. Οι λέξεις Σεβαστός φαίνετε πως δηλώνει του αξίωμα του Σεβαστοκράτορος το δεύτερο στην ιεραρχία μετά τον αυτοκράτορα. Αυτό το αξίωμα δεν υπήρχε προηγουμένως αλλά καθιερώθηκε από τον Αλέξιο.
Ο Μιχαήλ Σεβαστός ήταν αδελφός της Ειρήνης Δούκαινας δηλαδή της Βασίλισσας. Αυτός είχε γοητευτεί πρώτος από την αγιότητα του Κυρίλλου και μίλησε γι’ αυτήν στον αυτοκράτορα, δηλαδή, αφού επισκέφτηκε τον όσιο στο κελί του και συνομίλησε μια ολόκληρη νύχτα επιστρέφοντας ανέφερε στον αυτοκράτορα τα εξής «αληθώς άγιε βασιλέα όπως τα ακούσαμε και τα είδαμε ο όσιος είναι γηραλέος, ιεροπρεπής, πολύ καλός, ειρηνικός, με ήθος ταπεινό, και για να μην λέω πολλά είναι στολισμένος με κάθε αγαθό, και γεμάτος θεϊκή αγάπη, βλέποντας τον νομίζεις ότι βλέπεις τον προφήτη Ηλία.»

Προς το τέλος του βίου του όσιου γίνονταν συχνές επισκέψεις στο κελί του από τον Ιωάννη Σεβαστό ανιψιό του βασιλέως. Ο Ιωάννης με την συνοδεία του πήγαινε συχνά στον όσιο για να ακούει σωτηρίους λόγους και να παίρνει την ευχή του τώρα θα πούμε κάτι που δεν το συναντούμε συχνά στους βίους των αγίων ο αόρατος εχθρός μπορεί να παίρνει πολλές μορφές ας χρησιμοποιήσουμε ένα ρήμα από την δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή, μετασχηματίζεται.

Βλέποντας βαριά άρρωστο, ταλαιπωρημένο από την πολυχρόνια άσκηση και τα γηρατειά, ήταν πάνω από 90 έτη αποφάσισε να του στήσει μια πλεκτάνη. Εμφανίστηκε δηλαδή με την μορφή του Ιωάννη Σεβαστού και εζήτησε να τελεστεί μια θεία λειτουργία μέσα στο κελί του. Ο όσιος δέχτηκε, έτσι έγινε στο κελί του μια φανταστική ψευτολειτουργία.
Όταν τέλειωσε αυτή η δαιμονική σκηνοθεσία και όταν ο όσιος έκανε σχετική συζήτηση με τον υποτακτικό του εκείνος μυρίστηκε ότι ο γέροντάς του έπεσε σε πλάνη και προσπαθούσε να τον συνεφέρει.

Αλλά ας παρακολουθήσουμε τον Μέγα Συναξαριστή, «ο δε όσιος του είπε, δεν βλέπεις τον Σεβαστό με τους ανθρώπους του, και την σκηνή του; και του διηγήθηκε του μαθητού του όλα όσα συνέβησαν. Αποκρίνεται ο μαθητής εγώ δεν βλέπω τίποτα από όσα λέγεις, και ο όσιος απαντά, τουλάχιστον δεν βλέπεις το δισκοπότηρο και τα καλύμματα που βρίσκονται ακόμη εδώ μέσα; Και ενώ έλεγε αυτά, έδειχνε με το χέρι του το ψευτοδισκοπότηρο που δεν ήταν τίποτα άλλο, από το δικό του ποτήρι. Τότε ο μαθητής του το έφερε κοντά και του λέει: αυτό δεν είναι το ποτήρι με το οποίο πίνεις; και αποκρίθηκε ναι.»

Δεν θα συνεχίσουμε άλλο, όποιος θέλει περισσότερα ας ανατρέξει στον Μέγα Συναξαριστή στις 2 Δεκεμβρίου.
Ο όσιος Κύριλλος νόμιζε ότι έβλεπε δισκοπότηρο, και όμως ήταν ένα συνηθισμένο ποτήρι, το δικό του, δηλαδή, το μυαλό του θόλωσε και η όρασή του επηρεάστηκε από δαιμονική ενέργεια, βέβαια, ο όσιος τελικά συνήλθε, και κατάλαβε την παγίδα που του έστησε ο εχθρός. Είχε το ελαφρυντικό ότι βρισκόταν σε κατάσταση ατονίας, και θα λέγαμε αποδιοργανώσεως από τα γηρατειά του και την ασθένειά του.

Όπως είδαμε ποιο πάνω ο όσιος Κύριλλος είχε προφητικό χάρισμα επίσης είχε και το ιαματικό χάρισμα. Είχε κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό την αρετή της ελεημοσύνης στον βίο του υπάρχουν συγκινητικές διηγήσεις πάνω σε αυτό το θέμα και παρόλα αυτά σε κάποια στιγμή έπεσε σε πλάνη! Άκουγε Θεία Λειτουργία και όμως αυτό δεν ήταν Θεία Λειτουργία.Εβλεπε δισκοπότηρο και όμως όλο αυτό ήταν ένα συνηθισμένο ποτήρι.
Και από την περίπτωση του οσίου Κυρίλλου βγαίνει ένα συμπέρασμα.

Λοιπόν ποιο είναι το συμπέρασμα, παραπλανάται η όρασις και η ακοή, και νομίζει κάποιος, ότι, βλέπει κάποιον Άγγελο ή έναν Άγιο, νομίζει ότι ακούει από τον εμφανισθέντα το Θεοτόκε Παρθένε, το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με, το Πάτερ ημών, και όμως κάτι άλλο συμβαίνει, γι’ αυτό μη δίνετε προσοχή στις διηγήσεις των διαφόρων πλανεμένων.

Μην εμπιστεύεσθε και στους ανθρώπους του Τραχωνίου ο δήθεν εμφανιζόμενος Άγιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης είναι πονηρό πνεύμα.

Η “Θεία Λειτουργία” που τελεί είναι μια δαιμονική τελετουργία.

Το δήθεν Άγιο αίμα του Χριστού, που κοινωνούν, που το μεταφέρουν σε μπουκαλάκια και στους μακράν ευρισκομένους οπαδούς, είναι κρασί με δαιμονική ενέργεια.

Η δήθεν φωνή του γέροντα Παϊσίου στον τάφο του, που απευθύνθηκε σε οπαδούς της κινήσεως του Τραχωνίου και τους είπε «τώρα στην θέση την δική μου είναι ο παπά Μιχάλης» προερχόταν από πονηρό πνεύμα.

Και τι να πει κανείς για ενέργειες του παπά Μιχάλη, για γρονθοκοπήματα στο πάσχον μέρος του σώματος για να χτυπηθεί το δαιμόνιο που προξενεί την ασθένεια, και μάλιστα πρέπει ο πάσχων να γυμνωθεί, είτε άνδρας είτε γυναίκα, πρέπει οι γροθιές να πέσουν στο γυμνό σώμα.

Όταν η πάθησις είναι μέσα στο στόμα χρειάζεται φύσημα, όσον αφορά την χρήση αγιασμού για εκδίωξη ασθενειών δεν ωφελεί ο αγιασμός που γίνεται από τους ιερείς, αλλά αυτός που έφερε ο παπά Mιχάλης από τους αγίους τόπους.

Πάντως η κίνηση του Tραχωνίου βαδίζει σταθερά στην αίρεση, οι οπαδοί της κινήσεώς σε λίγο θα διαμορφώσουν αιρετική ομάδα μέσα στους κόλπους της εκκλησίας μας.

Οι ποιμένες της εκκλησίας μας ας φροντίσουν να κατατοπίσουν το ποίμνιο τους ώστε ος το δυνατόν λιγότεροι να προσχωρήσουν στην διαμορφούμενη αίρεση.

Πολλά μικρόβια κυκλοφορούν ας προλάβουμε να εμβολιαστούμε…

ΠΗΓΉ http://www.egolpion.com/


http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/02/04/%CF%84%CE%B9-%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%CE%B7/

0 Comments:

Post a Comment